1 - 12 - 2022
تبلیغات حق مسلم دولت است!
تلفنهمراه رییسجمهور بعد از یکسال و نیم از امروز در سینماهای تهران به اکران میرسد. فیلم داستان مردی است که از قضا سیم کارت قدیمی سالهای دور رییسجمهور فعلی را خریداری کرده است. نقشی که بازیگرش مهدیهاشمی است و با گریمی مناسب، چهره رییس دولت را برای مخاطب تداعی میکند.
تلفن او مدام زنگ میخورد و آدمهایی از آقای رییسجمهور کمک میخواهند. این مرد که یک باربر شهرستانی است ابتدا دربرابر تماسها مقاومت میکند تا آنجا که بعضی از درخواستها و التماسها سد مقاومت او را میشکند و احساس مسوولیت میکند که در حد توانش گرهی از کار نیازمندی بگشاید هرچند که این کمک به نام رییسجمهور نوشته شود. از اینجاست که پرده از بسیاری تلخیهای زندگی روزمره مردم که حتی یک باربر ساده توان گذشتن از کنار آنها را ندارد، برداشته میشود. از معلمی که نمیتواند کمان زندگیاش را بکشد تا مادری که دخترش بازداشت شده و…
اکران این فیلم درست یکسال پیش قرار بود اتفاق بیفتد. در تاریخ ۱۵ اردیبهشتماه ۹۱ خبری منتشر شد که میگفت فیلم را برای مسوولان عالیرتبه دولت نمایش دادهاند و درست در پی واکنش یکی از این مقامات در هنگام تماشای فیلم، کار آن به توقیف کشانده شد. روز گذشته اما نشست ایسنا با تهیهکننده و کارگردان تلفنهمراه رییسجمهور در خروجی این خبرگزاری قرار گرفت که مسایلی را درباره آن نمایش خصوصی و توقیف و این اکران در آستانه انتخابات آشکار میکرد.
محسن علیاکبری در پاسخ به این سوال که واکنش احمدینژاد بعد از تماشای این فیلم چه بود، گفته است: «طبیعی بهنظر میرسد که آقای احمدینژاد با دیدن فیلم یک مقدار دلخور شود اما فکر میکنم صبر و تحملی که ایشان دارد هیچکدام از روسای جمهور قبلی نداشتند و کاری که ایشان درباره فیلم کرد هیچکدام نمیکردند.
ما نسل اول انقلابیم در این دوران به جز شهید رجایی بعید میدانم هیچکدام از روسای جمهور اصلا اجازه ساخت این فیلم را میدادند چه برسد به اینکه با اکرانش موافقت کنند. ایشان یکسال قبل وقتی فیلم را دیدند گفتند که اکرانش را بگذار برای یک سال دیگر ولی مخالفت نکرد که این فیلم اصلا تولید و اکران نشود.
ایشان خیلی منصفانه «تلفنهمراه…» را دید و گفت تبریک میگویم، شما بخشی از کارهای ما را به چالش کشیدید.» این روایت تهیهکننده کار است از آنچه به عنوان دلخوری رییسدولت و توقیف فیلم یکسال پیش از این گفته شد اما درنهایت این بهترین زمان اکران بود که به این فیلم داده شد و شاید یکسال باید این اکران عقب میافتاد که نزدیکترین زمان به انتخابات ریاستجمهوری برای نمایش این فیلم انتخاب شود که سینماروها به این فکر کنند که چه دولت انتقادپذیری داریم و تمام فیلمهای دیگری که ذرهای انتقاد و اشارهای به مسایل روی داده پس از انتخابات ۸۸ در آنها مطرح شده مثل پل چوبی ساخته مهدی کرمپور و امثال اینها را فراموش کند البته اشاره به تبلیغاتی بودن اکران تلفنهمراه رییسجمهور تلویحا در صحبتهای تهیهکننده نیز آمده است آنجا که میگوید: «این فیلم باید در شرایطی اکران میشد که فضای جامعه کمی بازتر میشد. الان این فضا به جهت بحث انتخابات ایجاد شده است.» در همین حال مهدی کرمپور کارگردان پل چوبی میگوید که در حالی که سی مورد اصلاحیه به فیلمش داده شده و در نتیجه آن ۹ دقیقه از زمان فیلم را کوتاه کردهاند و در پی آن پروانه نمایش هم برای فیلمش صادر شده، شخص وزیر ارشاد جلوی پروانه نمایش را گرفته است. جالب است بدانید نمایش فیلمی را که پروانه نمایش آن صادر شده است تنها شخص وزیر میتواند وتو کند و این اتفاق یکبار درباره سنتوری توسط صفارهرندی، وزیر وقت ارشاد و یکبار هم در این دوره توسط سیدمحمد حسینی و درباره پل چوبی اتفاق افتاده است.
قطعا همه علاقهمندان به سینما از اکران هر فیلمی استقبال میکنند اما وقتی تلفنهمراه رییسجمهور را ببینید متوجه خواهید شد که ربط چندانی به فضای باز ندارد چرا که فقط و فقط به مشکلات مردم در برابر رییسجمهور میپردازد شاید تنها به سطح نازلی از انتقادپذیری مربوط میشود که ظاهرا تا امروز وجود نداشته و در آستانه انتخابات است که دولتمردان نیاز دارند بگویند انتقاد پذیریم یا دست کم نقشش را بازی کنند. در مقابل فیلمهایی هستند که در نوبت اکران خاک میخورند و باید پرسید اگر فضا باز است و انتقاد کردن مجاز، چرا نوبت اکران به آن فیلمها نمیرسد؟
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد