تراژدی عسلویه از راه رسید

«جهان‌صنعت»- در زیر پوست زیرساخت‌های ایران انبوهی از اندوه نهفته است و درد و رنج این اندوه از چشم اداره‌کنندگان کشور دور مانده و مدیران اجرایی نیز با وصله- پینه کردن و گفتاردرمانی دنبال پنهان کردن این روزگار ناجورند. به‌طور مثال مدیران انرژی در ایران با جیره‌بندی در مقیاس بزرگ شامل بخش صنعت و خدمات کشوری مثل آموزش و پرورش دو سال تازه‌‌ سپری‌شده را مدیریت کرده و به گمان خود سربلند بیرون آمدند، اما این راهبرد آسیب‌های بزرگ بر هر بخش زده است که پیامدهای آن به آرامی سر بر می‌آورند و زخم‌های ناسورشده خود را نشان می‌دهند. حقیقت تلخ این است که در زیر پوست زیربناهای ایران تراژدی در جریان است و این را نمی‌بینند و به سادگی از کنارش می‌گذرند؛ امیدوارند مرور زمان و رخدادهای ناشناس به کمکشان بیاید. بدترین آسیبی که این روزها و از پنهانکاری‌ها بیرون کشیده شده و به روز روشن رسیده بخش گاز است. در حالی که فعالان اقتصادی و نیز کارشناسان انرژی بارها به دولت‌های گوناگون یاد‌آور شدند کاهش درجه فشار گاز در میدان‌های به بهره‌برداری رسیده پارس‌جنوبی به زودی از راه می‌رسد و خواستار سرمایه‌گذاری برای جلوگیری از افت فشار گاز شده‌اند، اما دردسرهایی که ایران دارد راه را بر این سرمایه‌گذاری بسته است. روزی که دونالد ترامپ آمریکایی در برابر دیدگان میلیون‌ها شهروند جهانی اعلام کرد آمریکا از برجام بیرون آمد و رژیم تحریم‌ها با گستردگی و ژرفای بیشتر برمی‌گردند زنگ خطر به صدا در آمد، اما گروهی باور داشتند با استفاده از سرمایه و تکنولوژی شرکت‌های چینی و روسی می‌توان راه تازه‌ای باز کرد و نیامدن شرکت‌های کوه‌پیکر اروپایی را دور زد. این خوش‌خیالی اما حالا به کابوس رسیده و آشکار شده است و کاهش فشار در میدان پارس‌جنوبی که ۷۰درصد نیاز به گاز ایران را برآورده می‌کند از سال آینده آسیب‌های خود را وارد خواهد کرد. با تشدید تحریم‌ها از سال ۱۳۹۷ برخی از شرکت‌های بین‌المللی که امیدوار بودند در نفت و گاز ایران سرمایه‌گذاری کنند از ایران رفتند. با کاهش درآمد حاصل از صادرات نفت به دلیل تحریم، سرمایه‌گذاری دولتی نیز در پارس‌جنوبی به حداقل رسید و سرمایه‌گذاری از پس‌انداز داخلی نیز اتفاق نیفتاد. رییس انجمن مهندسی گاز کشور با تلخی تمام در این‌باره هشدار داده است؛بر‌اساس گزارش‌های رسمی- زنگ خطر برای کاهش تولید میدان گازی پارس‌جنوبی که ۷۰درصد گاز کشور را تامین می‌کند- در سال ۱۴۰۴ آغاز می‌شود. این زنگ خطر در حالی به صدا در آمده است که وزیر نفت در یک حرکت عجیب، قراردادی با شرکت‌های داخلی که خودشان گرفتار کمبود سرمایه هستند بسته و از آنها خواسته است در این زمینه سرمایه‌گذاری کنند. ‌واقعیت این است که تراژدی عسلویه از سخن و روی کاغذ رد شده و به مرحله عملی رسیده و بدترین رخداد نیز این است که نمی‌توانیم سرمایه و تخصص مناسب وکافی برای جلوگیری از فاجعه را آماده سازیم.