تشکیل کمیته ۵ نفره برای بررسی خشونت جنسی علیه زنان در سینما

«جهان صنعت»- نتیجه رای‌گیری زنان امضاکننده بیانیه‌ اعتراض به خشونت جنسی در سینما و تئاتر مشخص شد.‌ هانیه توسلی، ترانه علیدوستی، سمیه میرشمسی، غزاله معتمد و مارال جیرانی پنج زن سینماگری هستند که تشکیل یک کمیته مستقل جهت بررسی سوء‌رفتارهای جنسی را پیگیری می‌کنند.
تعداد ۵۱۶ نفر از زنان دست‌‌اندر‌کار سینما و تئاتر امضاکننده، در بازه زمانی دو روز در یک انتخابات مجازی شرکت کردند که در نهایت پنج نفر یادشده حائز اکثریت آرا شدند. این پنج نفر بنا است با کمک حقوقدانان و مشاوران راهکارهای تشکیل یک کمیته مستقل را بررسی کنند و اگر نیاز به حضور رسانه‌ای یا اقدامات حقوقی و اداری بود مقدمات آن را انجام دهند تا مسیر برای مطالبات بیانیه هموار شود.
این مجمع برای پیگیری خواست بیانیه «رسیدگی به خشونت و آزار علیه سینماگران زن توسط کمیته مستقل» تشکیل شده است.
اسامی نامزدهای این انتخابات عبارت بود از: نیکی کریمی، آیدا پناهنده، غزاله معتمد، غزاله سلطانی، ترانه علیدوستی، منصوره یزدان‌جو، ‌هانیه توسلی، ریحانه طراوتی، مهین صدری، آزاده صمدی، سمیه میرشمسی، مارال جیرانی و ثمین مهاجرانی.
هفته گذشته شماری از سینماگران زن با انتشار بیانیه‌ای در اعتراض به آنچه که رواج خشونت و آزار جنسی در سینمای ایران خواندند، نوشتند: هرگونه خشونت، آزار و باج‌گیری جنسی در محیط کار از نظر ما محکوم است و برای توقف آن خواستار عواقب قانونی جدی برای متخلفان هستیم.
«می تو» نخستین‌بار در سال ۲۰۰۵ متولد شد اما این اصطلاح در آن سال‌ها، بیشتر برای زنان و دختران سرزمین‌های کم‌برخوردار و جنگ‌زده که مورد سطح وسیعی از خشونت جنسی قرار داشتند، به کار برده می‌شد. در سال ۲۰۱۷، پای این جنبش به سینما باز شد و خیلی زود، ۵ زن شاغل در سینمای آمریکا، ادعاهایی را علیه هاروی واینستین سرمایه‌دار معروف هالیوودی و یکی از ارکان میرامکس مطرح کردند.
آنچه اما شکایت این پنج زن را از دیگر شکایات مشابه تا قبل از آن زمان، ویژه‌تر می‌کرد، آگاهی آنها از روند پرونده‌های اینچنینی بود. آنها می‌دانستند که شکایات بسیاری در‌ هالیوود علیه خشونت‌های جنسی ثبت می‌شود که عمده این شکایت‌ها به دلیل مرور زمان و نبود شاکی کافی، مختومه اعلام شده و همین جریان سبب می‌شد تا هم جسارت سوءاستفاده‌کنندگان در نبود یک قانون محکم بیشتر شود و هم قربانیان بیشتری از نبود یک قانون حمایت‌گرانه سرخورده شده و راز خود را بازگو نکنند.این ۵ زن اما به رسانه‌های پرنفوذی چون نیویورکر و واشنگتن‌پست متوسل شدند و علاوه بر رسانه‌ای کردن شکایت خود، از دیگر قربانیان خواستند تا شکایت خود علیه ‌هاروی واینستین را در دادگاه اقامه کنند. همین درخواست کافی بود تا در کمتر از دو ماه، تعداد شکایات از تهیه‌کننده پالپ‌فیکشن، به ۲۳ مورد افزایش پیدا کند. تعداد این شکایات در یک سال به ۴۵، در سه سال به ۸۰ و هم‌اکنون به بیش از ۱۰۰ مورد رسیده است تا برای نخستین‌بار، یک پرونده آزار جنسی، به یک جریان دومینووار تبدیل شده و دادگاه بتواند به استناد تعدد شاکیان و اسناد متقن، واینستین را به زندان بیاندازد.