تعادل نسبی در آینه ارزش دلاری

علی رئوفی*
با وجود گذشت زمان همچنان انتظارات تورمی و ریسک‌های اقتصادی کاهش نیافته‌اند. فضای مبهم مذاکرات بین‌المللی و تحولات سیاسی، سایه‌ای از عدم اطمینان بر تصمیم‌گیری‌های سرمایه‌گذاران داخلی انداخته است. با این حال در هفته‌های اخیر بخشی از نقدینگی از بازارهای طلا و صندوق‌های درآمد ثابت به سمت بازار سهام جریان یافته است. در حال حاضر ارزش دلاری بازار سرمایه در محدوده‌ای حدود ۱۳۰میلیارد دلار در نوسان است؛ سطحی که از نظر تاریخی به عنوان نشانه‌ای از تعادل نسبی بازار تلقی می‌شود. در چنین فضایی، اهمیت چیدمان صحیح و متنوع سبد سرمایه‌گذاری دوچندان شده است. اگر خوش‌بینی موجود با مدیریت صحیح همراه باشد، بازار ظرفیت رشد بیشتری خواهد داشت، هرچند به دلیل ناترازی‌های موجود، نباید انتظار رشد واقعی سود شرکت‌ها را داشت زیرا عمده افزایش ارزش ریالی شرکت‌ها ناشی از تورم بوده است.
در سطح سیاستگذاری، دولت تغییراتی را ایجاد کرده است؛ از جمله تلاش‌هایی برای حفظ برق صنایع که می‌تواند به تداوم تولید در برخی بخش‌ها کمک کند. در همین حال شرایط بازارهای جهانی به ‌خصوص در حوزه کامودیتی‌ها و همچنین جنگ‌های تعرفه‌ای، چشم‌انداز فروش دلاری شرکت‌ها را در کوتاه‌مدت محدود کرده است. افزون‌بر این، چالش‌های ساختاری صنایع بزرگ نیز همچنان باقی‌ مانده و حل‌وفصل آنها نیازمند زمان است بنابراین تاثیر مثبت احتمالی مذاکرات در بلندمدت مشهود خواهد بود. در این میان سیاست‌های ارزی، تغییر نرخ بهره در کشورهای منطقه و تحولات ژئوپلیتیکی نیز به فاکتورهای موثر بر رفتار آتی سرمایه‌گذاران افزوده و پیچیدگی تصمیم‌گیری را بیشتر کرده‌اند.
در فضای کنونی که سایر بازارهای موازی دچار رکود شده‌اند، بازار سرمایه به‌عنوان پناهگاه نقدینگی ایفای نقش می‌کند.
نسبت قیمت به درآمد (P/E) و همچنین ارزش دلاری بازار در سطوحی معقول قرار دارند. از سوی دیگر بحث دامنه نوسان نیز مطرح است به‌گونه‌ای که برخی صندوق‌های طلا در دامنه‌های بالاتری فعالیت می‌کنند و باز شدن تدریجی دامنه نوسان در بازار سهام می‌تواند به افزایش پویایی بازار منجر شود، هرچند در ابتدا ممکن است هیجاناتی را ایجاد کند. این روند در صورت نظارت دقیق و اجرای تدریجی می‌تواند به تعمیق بازار و افزایش کارایی معاملات بینجامد.
در این میان، نقش صندوق‌های سرمایه‌گذاری در هدایت بازار قابل توجه است. تمرکز مالکیت این صندوق‌ها می‌تواند جهت‌گیری کلی بازار را تحت تاثیر قرار دهد اما با افزایش تعداد و تنوع این صندوق‌ها، اثرگذاری مستقیم آنها کاهش خواهد یافت.
در نهایت در چنین فضایی ترجیحات سرمایه‌گذاری باید با دقت، تحلیل و مدیریت ریسک همراه باشد تا بتوان از فرصت‌های احتمالی بازار به‌درستی بهره‌برداری کرد، مخصوصا در شرایطی که ریسک‌های سیستماتیک همچنان پررنگ باقی مانده‌اند و انتخاب صنایع برنده، بیش از پیش به تحلیل‌های بنیادی و رصد تحولات کلان اقتصادی وابسته شده است.
*مدیرعامل استارتاپ دیتاوست