تقویم تاریخ

قتل شاپور بختیار
شاپور بختیار، آخرین نخست‏وزیر رژیم محمد‌رضا پهلوی، در سال ۱۲۹۳ به دنیا آمد. تحصیلات متوسطه بختیار در مدرسه فرانسوی بیروت سپری شد و در سال ۱۳۱۶ برای ادامه تحصیل راهی پاریس شد. دوران هشت ساله اقامت بختیار در پاریس، تاثیری عمیق بر خلق و خوی او گذاشت؛ تاثیری که توانست هویت فرانسوی را بر هویت ایرانی او غلبه دهد‌ تا اینکه در سال ۱۳۱۸ ش با یک دختر فرانسوی ازدواج کرد. بختیار پس از دریافت دکترای حقوق از دانشگاه سوربن، در ۱۳۲۴ بدون همسر و سه فرزندش به تهران بازگشت و به حضور شاه جوان راه یافت. از آن پس مدارج ترقی را در ادارات دولتی پیمود و با جبهه‏های سیاسی متمایل به غرب‌ همکاری کرد. پس از کودتای ۲۸ مرداد، به جرم همکاری با حزب توده دستگیر و ۲/۵ سال محبوس شد. بختیار در سال‏های دهه ۱۳۴۰ به پاس خدماتش در جبهه ملی دوم، از مراحم خاص دربار برخوردار شد و مدیریت تعدادی از شرکت‏های بنیاد پهلوی را بر عهده گرفت. در حالی که روند رو به رشد مخالفت مردم مسلمان با حکومت رژیم پهلوی هر روز شدت می‏یافت، بختیار به عنوان آخرین تیر ترکش شاه، مقام نخست‏وزیری را عهده‏دار شد. اما او توانست این سمت را تنها ۳۷ روز حفظ کند. بختیار در طول این مدت کوشید به کمک امپریالیسم آمریکا، رژیم در حال مرگ پهلوی را نجات دهد. وی در این دوران کوتاه به طراحی توطئه‏هایی نیز مبادرت ورزید که طرح انفجار هواپیمای حامل حضرت امام خمینی(ره) در مسیر بازگشت به تهران از آن جمله بود. با سقوط رژیم پهلوی، شاپور بختیار‌ پس از یک دوره اختفا در تهران، با حمایت دست‏های مرموزی به خارج گریخت و عازم فرانسه شد. او در فرانسه مورد حمایت کامل سرویس‏های اطلاعاتی غرب قرار گرفت و با تغذیه کلانِ مالی محافل صهیونیستی، نخستین فعالیت‏های توطئه‏گرایانه را علیه نظام نوپای جمهوری اسلامی آغاز کرد. از مهم‏ترین این توطئه‏ها، کودتای نافرجام نوژه در تیرماه ۱۳۵۹ و طرح تجزیه خوزستان بود که هر دو با شکست مواجه شد. شاپور بختیار نزدیک به ۱۲ سال به عملیات خیانت‏بار خود علیه آرمان‏های ملت و استقلال و تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران ادامه داد تا اینکه سرانجام در نیمه مرداد ۱۳۷۰ در ۷۷ سالگی در ویلای مسکونی‌اش در حومه پاریس توسط افراد ناشناس به قتل رسید.
بمباران هسته‏ای شهر هیروشیمای ژاپن توسط آمریکا
پس از شکست آلمان در جنگ جهانی دوم، متفقین از ژاپن خواستند خود را تسلیم کند. اما این درخواست با مخالفت ژاپن مواجه شد. از این رو‌ در آخرین روزهای جنگ جهانی دوم، سران ایالات متحده آمریکا تصمیم گرفتند برای نخستین بار در جهان از بمب هسته‏ای استفاده کنند. این بمب به میزان ۲۰ هزار تن ماده منفجره تی‌ان‌‌تی قدرت تخریب داشت. در این میان، با وجود مخالفت دانشمندان هسته‏ای آمریکا برای استفاده از این بمب در شهرها و مناطق پرجمعیت،‌ هاری ترومن، رییس‌جمهور وقت آمریکا به این مخالفت‏ها اعتنا نکرد و به دستور او روز ششم آگوست ۱۹۴۵م، نخستین بمب هسته‏ای که نام رمز آن را پسر کوچولو گذاشته بودند بر شهر ژاپنی هیروشیما افکنده شد. این بمب، شهر هیروشیما را که در آن زمان بیش از ۳۴۰ هزار نفر جمعیت داشت به جهنمی از آتش و دود مبدل ساخت و ۸۰ هزار نفر را در دم کشت. از باقی‏مانده جمعیت آن نیز قریب به ۲۰۰ هزار نفر دچار سوختگی و عوارض ناشی از تشعشعات هسته‏ای شده و به تدریج تلف یا ناقص و معلول شدند. این در حالی است که اثرات مخرب این بمباران هسته‏ای هنوز هم ادامه دارد و محیط زیست و نسل‏های بعدی ژاپن را تحت تاثیر منفی خود قرار داده است. آمریکا سه روز پس از بمباران هسته‏ای هیروشیما، یکی دیگر از شهرهای ژاپن به نام ناکازاکی را نیز هدف بمباران هسته‏ای قرار داد که در نهایت ژاپن‌ وادار به تسلیم در جنگ جهانی دوم شد.