تقویم تاریخ

تاسیس دانشگاه آزاد اسلامی
ایده تاسیس دانشگاه آزاد اسلامی ابتدا در جامعه اسلامی دانشگاهیان مطرح شد و به دنبال آن آقای ‌هاشمی‌رفسنجانی، رییس وقت مجلس شورای اسلامی با طرح این مطلب در شورای اقتصاد، نظر مساعد شورا را تامین کرد. این مساله با حضرت امام خمینی(ره) نیز مطرح شد و معظم‏له از این پیشنهاد استقبال و مبلغی را به این منظور اهدا کردند. پس از تدوین اساسنامه مقدماتی دانشگاه آزاد اسلامی، آقای‌ هاشمی‌رفسنجانی در آخرین جمعه اردیبهشت سال ۱۳۶۱ موجودیت این دانشگاه را اعلام کرد. سرانجام دانشگاه آزاد اسلامی در ۲۷ خرداد ۱۳۶۱ به طور رسمی تاسیس شد و پس از گذراندن مراحل مقدماتی، آماده پذیرش دانشجو در اواخر آن سال شد. بدین ترتیب که در اسفند‌ماه ۱۳۶۱، اولین آزمون دانشگاه آزاد اسلامی در ۱۰ شهر کشور و با حضور ۳۰ هزار شرکت‌کننده برگزار شد که از این میان، سه هزار نفر انتخاب و مشغول تحصیل شدند. اساسنامه مصوب سال ۱۳۶۱ تا دی‌ماه ۱۳۶۴ به تنهایی مبنای کار و حرکت دانشگاه بود ولی بعدها اساسنامه جدیدی با عنوان قانون تایید رشته‏های دانشگاه‌ آزاد اسلامی در دهم تیرماه ۱۳۶۹ به تصویب هیات وزیران رسید که به موجب آن، نحوه همکاری استادان و محققان دانشگاه‏ها و پژوهشگاه‏های دولتی با این دانشگاه و همچنین طرز استفاده دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی از آزمایشگاه‏ها، بیمارستان‏ها، کتابخانه‏ها و کارگاه‏ها و فضای آموزشی موسسات آموزش عالی دولتی مشخص شد.
درگذشت استاد جلیل شهناز
جلیل شهناز، در سال ۱۳۰۰ در اصفهان به دنیا آمد. تقریبا همه اعضای خانواده وی با موسیقی آشنایی داشتند و در رشته‌های مختلف هنر از جمله تار، سه‌تار، سنتور و کمانچه به مقام استادی رسیدند. پدرش ‌شعبان‌خان‌ علاقه وافری به موسیقی اصیل ایرانی داشت و علاوه بر تار که ساز اختصاصی او بود، سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت. عموی او غلامرضا سارنج هم از نوازندگان کمانچه بود. جلیل شهناز‌ از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن تار را نزد عبدالحسین شهنازی و برادر بزرگ خود حسین شهناز که به خوبی ساز می‌نواخت، آغاز کرد. پشتکار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد. در کتاب «موسیقیدانان ایرانی» نوشته پژمان اکبرزاده آمده است: «شهناز نوازندگی در رادیو اصفهان را از سال ١٣٢٨ آغاز کرد و در سال ١٣٣۶ به دعوت سازمان رادیو به تهران آمد و در برنامه‌های گوناگونی مانند گلها، ارکستر حسین یاحقی و… به عنوان تکنواز و همنواز به فعالیت پرداخت. وی همچنین در گروه «یاران ثلاث» (همراه با تاج اصفهانی و حسن کسایی) و گروه «اساتید موسیقی ایران» کنسرت‌های بسیاری را در داخل و خارج از ایران اجرا کرد. شهناز در برنامه‌های جشن هنر شیراز نیز حضوری فعال داشت.» این نوازنده تار در طول زندگی هنری خود با هنرمندان والای کشور از جمله فرامرز پایور، حبیب‌الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر‌ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسائی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسین خواجه‌امیری و محمد‌رضا شجریان همکاری داشته‌است. وی در دهه‌ ۱۳۶۰ همراه با فرامرز پایور (سنتور)، علی‌اصغر بهاری (کمانچه)، محمد اسماعیلی (تنبک) و محمد موسوی (نی) «گروه اساتید» را تشکیل داد و با این گروه، مسافرت‌های متعددی به کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکا داشت. وی در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد. همچنین ۲۷ تیر سال ۱۳۸۳، مدرک درجه یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به جلیل شهناز اهدا شد. در سال ۱۳۸۷، محمدرضا شجریان، گروهی که با آن کار می‌کرد را به افتخار جلیل شهناز، گروه شهناز نام گذاشت. جلیل شهناز، علاوه بر نواختن تار‌ که ساز اختصاصی اوست، با نواختن ویولن، سنتور و تنبک نیز آشنایی دارد. معروف است که او در شیوه نوازندگی می‌تواند با ساز خود علاوه بر نواختن، آواز هم بخواند. جلیل شهناز ٢٧ خرداد ١٣٩٢ به علت کهولت سن در تهران درگذشت.