تقویم تاریخ

درگذشت فرانتس کافکا
فرانتس کافکا، نویسنده معروف چک سوم ژوئیه ۱۸۸۳م در خانواده‏ای یهودی در پراگ پایتخت این کشور به دنیا آمد. پدرش تاجر خشن و سختگیری بود و کافکا از کودکی از او وحشت داشت. کافکا پس از اتمام تحصیلات مقدماتی از دانشگاه پراگ دکترای حقوق گرفت و پس از آنکه مدتی به کارهای حقوقی مشغول بود راهی پاریس شد. زندگی گذشته کافکا به شدت او را رنج می‏داد و نفرت عجیبی او را در خود فرو می‏برد، به طوری که با کمتر کسی دوستی داشت و بدبینی خاصی به مردم پیدا کرده بود. همان زمان که دانشجویى بیش نبود، مطالعه آثار ادبی نویسندگان بزرگ را آغاز کرد و با برخی از نویسندگان عصر آشنا شد. وی در سال‏های بعد آثار متعددی به نگارش درآورد و به شهرت رسید. در همه آثار کافکا، زندگی و خصوصیت‏های روحی‌اش منعکس است، حتی هنگامی که قهرمان داستان، جانوران باشند. کافکا نویسنده بزرگی است که عده‏ای به خاطر پیشگویى‏هایش به وی لقب پیامبر داده‏اند. این پیشگویى‏ها به ویژه در سال ۱۹۴۵م یعنی بیش از ۲۰ سال پس از مرگ کافکا، بسیاری از روشنفکران را به حیرت انداخت. کافکا جنبه‏های انکارآمیز و منفی عصر خود و حتی عصر بعد از خود را در وجود خویش ارائه می‏دهد. در آثار کافکا دنیایى از پوچی، تناقض، بی‌هدفی و امیدهای واهی به چشم می‏خورد. مسایل خاص کافکا، از میان اشاره‏ها، کنایه‏ها و تمثیل‏هایى به دست می‏آید که با احساس ظریفی از طنز آمیخته است. آنچه در زندگی عادی به چشم ما امری طبیعی جلوه می‏کند، در نوشته‏های کافکا به صورتی مضحک و پوچ نمایان می‌شود. شیوه بیان کافکا به طور برجسته از روشنی و صراحت برخوردار است و به وسیله آن، تلاش آدمی را ضدقدرتی بی‏نام و نشان اما مداوم و حاضر در همه جا نشان می‏دهد، قدرتی که سرنوشت را تعیین و با هرگونه اقدام بشری مخالفت می‏کند. وی در اواخر عمر به دلیل بیماری، گوشه‏گیری اختیار کرد هرچند در تنهایى بر وسعت فرهنگ خود افزود. کافکا در آخرین لحظات زندگی وصیت کرد که همه آثارش را بسوزانند تا در گمنامی بمیرد ولی هم‌اکنون همه، کافکا را با آثار مهمی هم‏چون قصر، دیوار چین، گروه محکومین، مسخ و طبیب دهکده، می‏شناسند. فرانتس کافکا سرانجام سوم ژوئن ۱۹۲۴م در ۴۱ سالگی بر اثر ابتلا به سل درگذشت. کافکا تا ۳۰ سال پس از مرگ، بر نسل بعد از جنگ جهانی دوم نیز، نفوذ شدیدی داشت.
تولد آلن رنه
آلن رنه، فیلمسازی است که بین منتقدان اروپایی دیدگاه‌های متفاوت و بسیار متنوعی درباره‌اش وجود دارد. مثلا گرگور ژوزف منتقد «لوپاریزین» معتقد است: رنه نسخه مستعمل و دست چندم کن‌ لوچ است و آنتون سیمونه منتقد برجسته «کایه دو سینما» در ستایش او می‌نویسد: «خون تازه در رگ سینما.»رنه فیلمسازی است جسور، صریح و تلخ‌اندیش که آثارش به‌طور عمده به مقوله نقد رفتارهای انسانی در قالب ریزداستان‌های مینی‌مالیستی می‌پردازد و فضای آثارش به‌شدت تحت‌تاثیر نویسندگانی مثل اومبرتو اکو و ریموند کارور است. فیلمسازی که توانایی خلق فیلم‌های شگفت‌انگیزی مثل «علف وحشی» یا «ترس شخصی در مکان‌های عمومی» را دارد، قطعا از بهترین‌های تمام ادوار است. رنه که در کارنامه خود علاوه بر ساخت فیلم‌های سینمایی، سابقه نگارش فیلمنامه فیلم «پنهان» اثر میشاییل ‌هانکه را هم به‌صورت مشترک دارد، اولین‌بار با ساخت یک سریال مستند جنجالی و غریب به نام «شهر خوک‌ها» مطرح شد. مستند او درباره رفتار مردم فرانسه با مهاجران بود و این سریال بعد از پخش سه قسمت به سبب اعتراض‌های مردمی توقیف شد، ولی نام رنه را بلندآوازه کرد. او سپس بدون توجه به قواعد و قوانین معمول، وارد عرصه فیلمسازی شد و به‌زودی به چهره‌ای معتبر و خاص در سینمای فرانسه- و بعد دنیا- بدل شد. رنه دیوانه‌وار مجذوب دنیای آثار وودی آلن است و وقتی در جشنواره نیویورک با او روبه‌رو شد در برابر او چنان تعظیم تمام و کمالی کرد که همه را به تعجب واداشت. او در گفت‌وگویی در حاشیه همین جشنواره گفت، تنها تماشای مکرر فیلم‌های وودی آلن بوده که او را از یک دوره افسردگی حاد نجات داده و برای همین تا آخر عمر خود را مدیون او خواهد دانست. رنه در آخرین دوره جشنواره کن، جایزه دستاورد فعالیت هنری را برای فیلم عجیب و خاص «علف وحشی» گرفت، فیلمی پرپیچ و خم و اندوهگین که ژان رنو بازیگر بزرگ فرانسوی یکی از تهیه‌کنندگان آن بود. او علاوه‌بر فرانسه تاکنون در بلژیک، ایتالیا و سوئد هم فیلم ساخته و به تازگی اعلام کرده مایل است فیلم ساختن در دنیای هالیوود را هم تجربه کند، گرچه لوک بسون در مصاحبه‌ای تلویزیونی از او خواست از این کار بپرهیزد! آلن رنه که مادرش الجزایری است در آشوب‌های خیابانی سال ۲۰۰۷ پاریس به میان معترضان رفت و یکی از کسانی بود که کوشید آتش خشم جوانان مهاجر را خاموش کند.