تمسخر در خارج و استیضاح در داخل

روزنامه نیویورک‌تایمز در تحلیلی از روند استیضاح دونالد ترامپ می‌نویسد رییس‌جمهور آمریکا در سفر اخیر خود به بریتانیا برای شرکت در اجلاس سران ناتو، از جانب رهبران جهان تمسخر شد و اکنون در حالی به کشور بازگشته است که باید برای استیضاح آماده شود.
نیویورک‌تایمز در این تحلیل به قلم پیتر بیکر خبرنگار ارشد خود در کاخ سفید نوشت: در زمان سختی، روسای جمهور می‌توانند تا مدتی با هواپیمای شخصی از کشور گریخته و با هدف خاص در عرصه جهانی گردش کنند، اما هفته گذشته رفتار عرصه جهانی با رییس‌جمهور ترامپ چندان دوستانه نبود، چراکه چهارشنبه‌شب گذشته به کشور بازگشت تا با چند هفته سخت پیش رو مواجه شود.
نیویورک تایمز نوشت، همتایان ترامپ هفته گذشته در اجلاس ناتو در لندن پشت سرش حرف زدند، تا او به صورت ناگهانی کنفرانس خبری‌اش را در پایان اجلاس لغو کرده و سریع لندن را ترک کند و به پایتخت کشورش بازگردد؛ جایی که در بحبوحه تصمیم‌گیری در این باره است که آیا رییس‌جمهور برای این پست کفایت دارد یا خیر.
بعد از خوش و بش با ملکه بریتانیا، ترامپ اکنون در شرایطی قرار دارد که تا کریسمس می‌تواند او را به سومین رییس‌جمهوری تبدیل کند که به خاطر جنایت شدید و سوء عملکرد، استیضاح شده‌اند.
نشست ناتو ظاهرا شبیه فرصتی بود که ترامپ رهبری جهانی خود را ثابت کند، مانند زمانی که ریچارد نیکسون و بیل کلینتون در مواجهه با استیضاح خود در خارج از کشور انجام می‌دادند. این نشست که برنامه‌ریزی آن از مدت‌ها قبل صورت گرفته بود، به ترامپ و متحدانش فرصت داد رقبای خود را غیروطن دوست بخوانند زیرا در شرایطی که فرمانده کل قوا در خارج از کشور به سر می‌برد و فرصت داشت تا پز آن را بدهد که متحدانش را تحت فشار قرار داده که پول بیشتری صرف امور دفاعی کنند، آنها جلسه استماع استیضاح را پیش بردند .
اما این نشست به خاطر گفت‌وگوی جنجالی ترامپ با امانوئل ماکرون و انتشار یک ویدئو که رهبران جهان را در حال تمسخر ترامپ نشان می‌داد، تلخ شد. رییس‌جمهور عصبانی هم در پاسخ یکی از رهبران حاضر در آن ویدئو، نخست‌وزیر کانادا را دورو خواند و بدون برنامه از پیش تعیین شده با خبرنگاران، شهر را ترک کرد که ظاهرا هدفش این بود که نمی‌خواست تصاویر یک دیدار موفق بیشتر از این خدشه‌دار شود.
به نوشته نیویورک‌تایمز، سفرهای خارجی در مقاطعی مشابه از دوران ریاست‌جمهوری نیکسون و کلینتون، برای آنها عامل آسایش بود. وقتی تهدیدات ناشی از رسوایی واترگیت در تابستان ۱۹۷۴ آشکار شد، نیکسون به خاورمیانه و سپس شوروی آن زمان سفر کرد تا ابتکارات خود در زمینه صلح بانی را تقویت کند. کلینتون هم بلافاصله پس از محاکمه در سال ۱۹۹۸ به روسیه، ایرلند شمالی و سپس در پاییز به خاورمیانه سفر کرد. در هر دو مورد، آرامشِ حاصله کوتاه‌مدت بود. نیکسون چند هفته پس از بازگشت به وطن از قدرت کناره‌گیری کرد و کلینتون هم چند روز بعد از سفر، در مجلس نمایندگان استیضاح شد.
ترامپ هم راه فرار ندارد، نه در سفرهای خارجی، نه در دفترکارش در کاخ سفید و نه زمانی که تصاویر تلویزیونی او را در حال نگاه کردن به پله‌های طبقه بالای کاخ سفید نشان می‌دهند. ریاست‌جمهوری او به استیضاح قلاب شده، برنامه‌های او در مجلس به‌طور عمده متوقف شده، سیاست خارجی‌اش تحت‌الشعاع قرار گرفته و مساله انتخاب مجدد ترامپ نیز در خطر است. او به تجمعات شلوغ و پرسر و صدای انتخاباتی‌ای پناه می‌برد که صبح‌ها و شب‌ها برای فاکس‌نیوز برگزار می‌کند.
دنیس راس، متخصص سیاست خارجی که در سفر کلینتون به خاورمیانه و چند روز پیش از استیضاح، او را همراهی کرده بود، می‌گوید رای به استیضاح بخشی از میراث رییس‌جمهور خواهد بود، حتی اگر به برکناری او منجر نشود.
حتی اگر حس کند در سنا تبرئه خواهد شد، و هرقدر هم تلاش کند از این مساله به نفع خود استفاده کند، از این واقعیت نمی‌تواند فرار کند که او در بین معدود روسای‌جمهوری است که استیضاح شده‌اند. او ظاهرا دوست دارد انگشت‌نما شود، اما نه به این شکل.