تنفس مصنوعی یک هنر در قلب شهر

«جهان صنعت»- محدوده تئاتر شهر هرازچندگاهی میزبان غرفه‌هایی می‌شود که برخی از آنان رنگ و بوی هنر صنایع‌دستی دارند و حکایت از تنفس این هنر در قلب شهر؛ تنفسی که به واسطه ارائه برخی آثار صنعتی در میان هنرهای دستی، در حقیقت تنفسی مصنوعی به حساب می‌آید. محوطه اطراف تئاتر شهر در هفته‌های گذشته و به دنبال قمه‌کشی اخیر عده‌ای اراذل و اوباش با نظارت بیشتری از سوی نیروی انتظامی همراه بوده است و در عین حال میزبان چهلمین جشنواره تئاتر فجر که شامگاه گذشته اختتامیه آن برگزار شد، اما فارغ از این دو فضا، در روزهایی غرفه‌هایی نیز در اطراف آن به چشم می‌خورد که به کارآفرینان اختصاص پیدا کرده بود و شماری از آنان هم رنگ و بوی هنر صنایع‌دستی را در خود داشتند.یکی از صاحبان این غرفه‌ها درباره اینکه شرایط و معیار تخصیص غرفه‌ها به افراد چه بوده است، به خبرنگار ایسنا گفت: «غرفه‌ها تماما رایگان اختصاص داده شدند و معیار اختصاص دادن آن به افراد کارآفرینی بوده است. در حقیقت افراد باید محصولی از خودشان تولید کرده باشند.»فرش دستبافت و ظروف کار شده‌ اصفهان از جمله محصولاتی بودند که در چند غرفه‌ای که به محصولات صنایع‌دستی اختصاص داشت، بیش از همه به چشم می‌خوردند. گویی این دو محصول در بین خریداران طرفداران بیشتری داشتند و در نتیجه غرفه‌های متعددی هم به فروش آنها اختصاص پیدا کرده بود.
فرش دستبافت با توجه به شلوغ بودن غرفه مربوطه، همان‌طور که انتظار می‌رفت، استقبال بیشتری را به خود جلب کرده بود؛ اما این استقبال بیشتر به قیمت کردن محدود می‌شد. قیمت این فرش‌ها که از ۳۰۰ هزار تومان شروع می‌شد و تا پنج میلیون و پانصد هزار تومان نیز می‌رسید، به گفته یکی از صاحبان غرفه‌ها چندان با قدرت خرید مردم همخوانی ندارد؛ اما با این حال توریست‌های خارجی‌ که گذرشان به مرکز شهر می‌افتد، از این محصولات استقبال خوبی می‌کنند.
یک صاحب غرفه در همین رابطه به ایسنا گفت: «مردم به فرش دستبافت خیلی علاقه دارند اما قدرت خریدش را ندارند.» در رابطه با برپایی این غرفه‌ها چند نکته قابل توجه است. نخست حمایت مالی از کارآفرینان که در ذات خود اتفاق مثبتی در شرایط اقتصادی کنونی قلمداد می‌شود و دوم کیفیت محصولات.اما درخصوص کیفیت محصولاتی که در غرفه‌های مربوط به صنایع‌دستی برای فروش گذاشته بودند، باید گفت که بیش از همه زیبایی فرش‌های دستبافتی که در اندازه‌های کوچک و بزرگ برای فروش ارائه شده بود، خودنمایی می‌کرد و مابقی، اغلب اشیایی بودند که صرفا نام صنایع «دستی» را با خود به یدک می‌کشیدند و از سوی صاحبانشان به صورت صنعتی تولید و ارائه می‌شدند.به عبارتی می‌توان گفت سناریوی چالش کیفیت محصولات که در سی‌و‌پنجمین نمایشگاه بین‌المللی صنایع‌دستی هم به نوعی شاهد آن بودیم، همچنان با ارائه آثاری از این دست و در مقیاس کوچک‌تر همچنان تکرار می‌شود.