تهران- سئول؛ دوخط دورشونده

الهه بیگی*
دختران و پسران جوان ایرانی وقتی می‌خواهند مقایسه‌ای میان ایران و کره‌جنوبی داشته باشند بیشتر به جهانی شدن گروه‌های موسیقی و حرکات موزون این دو کشور توجه دارند و می‌گویند در این‌باره کره‌جنوبی راه درازی را رفته ولی در جمهوری اسلامی این راه بسته شده و ما با فاصله‌ای بعید دنبال کره‌جنوبی هستیم. گروه‌های موسیقی کره‌جنوبی علاوه بر اینکه فرهنگ کشورشان را به دنیا می‌شناسانند از این راه درآمد ارزی نیز دارند. خانواده‌های ایرانی نیز هنگامی که می‌خواهند یخچال یا تلویزیون و جارو‌برقی بخرند بدون معطلی دنبال این هستند از تولیدات کره‌جنوبی خریداری کنند. میانسالان ایرانی نیز در مقایسه دو کشور ایران و کره‌جنوبی به صنعت اتومبیل‌سازی دو کشور تاکید دارند و می‌گویند هیوندای کره‌جنوبی بازار اتومبیل آمریکا را برای تویوتای ژاپن تنگ کرده است.شوربختانه ايران و كره‌جنوبی در این دهه تازه‌سپری‌شده دو راه ناهمسو را در پیش گرفتند و در این دو راه ناهمسو کشوری که امروز نام و آوازه‌ای در اقتصاد جهان دارد کره‌جنوبی است. این کشور در توسعه تکنولوژی، در توسعه صادرات، در نوسازی بنیادین صنعت و تجارت خود آنقدر از ایران جلو افتاده است که رسیدن ایران به این کشور را در اقتصاد بسیار دور از ذهن كرده و این پیشرفت در همه ابعاد ادامه دارد. تازه‌ترین خبر درباره پیشرفت کره‌جنوبی درباره قدرت نوآوري است. خبرهای منتشر شده نشان می‌دهد در سال ۲۰۲۳، کره‌جنوبی از آلمان پیشی گرفته است. این رتبه‌بندی روز پنجشنبه ۲۶ سپتامبر (۵ مهرماه) از سوی «سازمان مالکیت فکری جهان» (WIPO)، زیرمجموعه سازمان ملل متحد که بر حفاظت از مالکیت معنوی نظارت دارد، ارائه شده و کره‌جنوبی در پله هشتم ایستاده است. از نظر قدرت نوآوری در سال ۲۰۲۳، کره‌جنوبی از آلمان پیشی گرفته است. دارن تانگ، مدیرکل «ویپو»، از جمله علت جابه‌جایی این رتبه را هزینه‌های بالا در حوزه پژوهش و توسعه و نیز نوآوری‌های فرهنگی مانند موسیقی پاپ کره‌ای (K-Pop) عنوان کرد. برای این شاخص ۷۸ معیار در نظر گرفته شده که شامل محیط شرکت، آموزش و پژوهش، سرمایه‌گذاری و خلاقیت، از جمله در طراحی صنعتی می‌شود. آلمان در زمینه سرمایه‌گذاری‌های تحقیقاتی و ثبت اختراعات عملکرد خوبی داشته است. با این حال، در مورد سهم هزینه‌های آموزشی در تولید ناخالص داخلی یا استفاده از فناوری اطلاعات رتبه ضعیفی کسب کرده است.شاید اگر ایرانیان دلسوز در این مقایسه میان تهران- سئول حسادت کنند و غصه بخورند جای گلایه ندارد و ناراحتی و اندوه در این مقایسه جای توجیه دارد. حالا پرسش این است که می‌شود روزی را دید که ایران نیز در مسیری بيفتد که شهروندانش شاد و سرخوش ببینند که کشورشان پیشرفت کرده و اقتصادشان به جای فرو رفتن در باتلاق روندی بالنده را تجربه می‌کند؟
*سردبیر