توصیه‌ای به مثابه دارو

با به پیروزی رسیدن حسن روحانی در انتخابات گذشته، طرفداران اقتصاد مبتنی بر بازار آزاد جان تازه‌ای گرفته‌اند و با حرارت در مورد ضرورت رقابتی شدن اقتصاد سخن می‌رانند.
تا پیش از این طرفداران اقتصاد کینزی که در دولت محمود احمدی‌نژاد جا خوش کرده بودند از تسلط هرچه بیشتر دولت بر اقتصاد و بنگاه‌های اقتصادی دفاع و در برابر حامیان اقتصاد مبتنی بر بازار آزاد مقاومتی قدرتمند می‌نمودند. نتیجه فعالیت این دسته از اقتصاددانان که از حمایت قدرتمند دولت و رییس‌جمهور برخوردار بودند بازتملک بسیاری از بنگاه‌هایی شد که قرار بود در قالب واگذاری سهام عدالت به شهروندان تعلق گیرد. حتی در نمونه‌هایی که سهام به شهروندان واگذار شده باز مدیریت و راهبری بنگاه همچنان در اختیار دولت و حکومت باقی‌مانده است. به این ترتیب عملا چنگال دولت روز‌به‌روز بیشتر در بدن اقتصاد کشور فرو رفت و جراحت ناشی از آن عمیق‌تر شد.
اکنون تمام بنگاه‌هایی که به دولت واگذار شده یا در نهایت دولت تصدی امور آن را بر عهده گرفته و به نام مردم در کام دولت و حکومت فرو رفته یا در وضع نابسامان و هشدار قرار گرفته یا از ظرفیت‌های مورد انتظار فاصله گرفته یا اینکه در نهایت شمارش معکوس برای مرگ آن آغاز شده است. به همین دلیل تغییر رویکرد از اقتصاد کینزی در ساختار اقتصادی کشور دیگر فقط یک توصیه اخلاقی برای بهبود وضع موجود نیست. بسیاری از کشورهایی که به دنبال تسلط دولت بر اقتصاد بوده‌اند مانند یونان در اروپای غربی از این دیدگاه روی برگردانده و تغییر مسیر داده‌اند حتی کشور‌های سوسیالیست اجتماعی مانند سوئد، در مناسبات اقتصادی از اقتصاد مبتنی بر بازار آزاد و اقتصاد رقابتی تبعیت می‌کنند.
بر این پایه دولت آینده باید درک کند که توصیه اندیشمندانی که آزادی اقتصاد را خواستار می‌شوند، دارویی است برای درمان اقتصاد بیمار و رو به احتضار ایران؛ اقتصادی که نه فقط دولت بلکه رانت‌خواران حکومتی و غیرحکومتی، نهاد‌های پرقدرت غیرپاسخگو و… نیز درصدد حفظ تسلط خود بر آن هستند.