توقف باورنکردنی فرانسه مقابل لوکزامبورگ

تیم ملی فرانسه یکشنبه‌شب گذشته در ادامه دیدار‌های خود در رقابت‌های مقدماتی راهیابی به جام‌جهانی ۲۰۱۸ روسیه، برابر لوکزامبورگ با نتیجه عجیب تساوی بدون گل متوقف شد‌.
فرانسه که با نسل جوان‌شده‌اش این روزها در دنیای فوتبال اروپا به خوبی می‌درخشد و در دیدار گذشته خود تا پیش از دیدار برابر لوکزامبورگ، توانسته بود هلند را با چهار گل در هم بشکند، برای هواداران خود انتظار دیداری پرگل را برابر گمنام‌های اروپا رقم زده بود‌. در این راستا حمیدرضا صدر در یادداشتی به توقف فرانسه پرستاره برابر لوکزامبورگ بی‌نام و نشان پرداخته؛ به پوزخند برابر جابه‌جایی‌های نجومی و‌.‌.‌.
استادیوم تولوز را ویمبلی کوچولو می‌خوانند‌. هفتمین ورزشگاه بزرگ فرانسه که سال ۱۹۳۷ برای برپایی جام‌جهانی ۱۹۳۸ ساخته شد‌. تیم ملی فرانسه تا پیش از دیدار با لوکزامبورگ شش بار در آن به میدان رفته و چهار بار پیروز شده بود: چهار بر دو برابر پرتغال در ۱۹۲۶، دو بر یک برابر ایران در ۱۹۷۸ طی همان شبی که حسن روشن دروازه را گشود، دو بر یک برابر سوییس در ۱۹۸۸ و دو بر صفر برابر قبرس در ۱۹۸۹ در بعدازظهری که دیدیه دشان یکی از دو گل را زد‌. آنها در ۲۰۰۸ در همان میدان به تساوی بدون گل برابر پاراگوئه قناعت کردند و در ۱۹۸۲ با یک گل مغلوب ولز شدند‌.
اما قرار بود فرانسوی‌های صدرنشین جدول، این‌بار تیم حذف‌شده قعرنشین را ببلعند‌. قرار بود پس از پیروزی چهار بر صفر برابر هلند، لوکزامبورگ را له کنند‌. قرار بود در تولوز کنار ۳۳ هزار تماشاگر فرانسوی و برابر فقط ۱۰۰ طرفدار لوکزامبورگی راهیابی به رقابت‌های نهایی جام‌جهانی را جشن بگیرند‌. قرار بود تیم صد و سی و ششم جدول فیفا را خرد کنند‌. قرار بود دروازه تیمی که در این گروه ۱۷ گل خورده را گلباران کنند‌. اما بازی جور دیگر جلو رفت، قصه ترکیب دیگری پیدا کرد، ترکیبی غیرمنتظره و برای فرانسوی‌ها میخکوب‌کننده‌. حالا سوئد در میدانی دیگر با چهار گل بلاروس را شکست داده و در فاصله یک امتیازی فرانسه ایستاده و خروس‌ها اجازه ندارند یک ماه بعد در صوفیه برابر بلغارها بلغزند‌.
لوکزامبورگ تاکنون نه راهی به رقابت‌های نهایی جام‌جهانی جهانی پیدا کرده و نه طعم حضور در مسابقات یورو را چشیده‌. اما فوتبال ملی‌اش با فرانسه آغاز شده‌. لوکزامبورگ اولین بازی ملی‌اش را در پاییز ۱۹۱۱ برابر فرانسه انجام داد و چهار بر یک شکست خورد و اولین پیروزی‌اش را هم یک ماه پس از آن برابر فرانسه کسب کرد، با نتیجه عجیب پنج بر چهار‌. اما وقتی لوکزامبورگ راهی تولوز شد، طی ۱۷ بازی با فرانسه ۷۱ گل خورده بود، به‌طور متوسط بیش از چهار گل در هر دیدار‌. آخرین باری که آنها دروازه فرانسه را گشوده بودند چهار دهه پیش بود؛ سال ۱۹۷۸‌.
فرانسوی‌ها در تولوز ۷۶ درصد اوقات توپ را چرخاندند، جابه‌جا کردند و پاس دادند و ۳۶ بار توپ را به سوی دروازه شلیک کردند، زدند به تیرهای دروازه، کوفتند به درهای قفل‌شده و سرانجام متوقف شدند‌. لوکزامبورگ کوچولو در دیدارهای مقدماتی جام‌جهانی در صوفیه چهار گل از بلغارستان و در رتردام پنج گل از هلند دریافت کرده بود. با این وصف در دیدار قبل در خانه‌اش با تکیه بر یک گل بلاروس را به زانو درآورده و برای اولین بار پیروز شده بود و در تولوز هم یک امتیاز از فرانسه گرفت که طعمی داشت شیرین و گوارا‌.
لوکزامبورگی‌ها که در استادیوم کوچولوی هشت هزار نفری‌شان در دیدار رفت طی شکست سه بر یک، یک گل از گریزمان خورده بودند و دو گل از ژیرو این بار تسلیم نشدند، نه برابر گریزمان، نه ژیرو، نه لاکازت و نه پوگبا‌.‌.‌. تعویض‌های دشان، لاکازت جای امباپه و کومان جای ژیرو، بی‌اثر بودند، بی‌ثمر‌. جرسون رودریگز ۱۲ دقیقه به پایان با آن ضدحمله تماشایی توپ را به تیر دروازه لوریس کوفت و فرانسه از شکست گریخت‌.
سه دقیقه وقت تلف شده ثمری نداشت و جشن شادی به لوکزامبورگی‌ها تعلق داشت نه به فرانسوی‌ها‌.‌.‌. آبی‌پوش‌ها با سوت پایان دست‌هایشان را بهت‌زده گذاشتند روی سرشان و آه کشیدند و آه‌. حسرت خوردند و حسرت‌. جاناتان ژوبر، سنگربان طاس لوکزامبورگی در آخرین بازی ملی‌اش تسلیم نشده بود و شیرین فصل زندگی حرفه‌اش را با شب فراموش‌نشدنی فوتبال کشورش گره زده بود‌. می‌خندید و مشت‌هایش را به آسمان می‌گرفت‌. لوک هولتز مربی گمنام لوکزامبورگی، دشان را به تساوی وادار ساخته بود‌.
توقف فرانسه بزرگ برابر لوکزامبورگ کوچولو طعنه‌ای می‌زد به جابه‌جایی‌های نجومی‌. به ۳/۹۸ بیلیون پوند رد و بدل شده در پنج لیگ بزرگ اروپا برای جابه‌جایی ۱۶۸۷ بازیکن سهم لیگ یک فرانسه ۹۳۲/۸ میلیون پوند بود و انتقال ۲۰۰ میلیونی نیمار از بارسا به پاری‌سن‌ژرمن با عنوان خیره‌کننده‌ترین رخداد تابستانی هم به آنها تعلق داشت‌. فاصله فرانسه و لوکزامبورگ از زمین بود تا آسمان‌. فاصله یک تیم ۴۰۶ میلیون پوندی با یک تیم ۲۷ هزار پوندی‌.
ستاره‌های فرانسوی چهره‌های جهانی بودند و بازیکنان لوکزامبورگ مردانی بی‌نام و نشان‌. دشان قوی‌ترین تیمش را روانه میدان کرده بود: لوریس ۱۱ میلیونی، سیدیبه ۱۴ میلیونی، کوشینلی ۱۱ میلیونی، امتیتی ۲۳ میلیونی، امباپه ۱۶۶ میلیونی، کورزاوا ۲۳ میلیونی، لاکازت، کانته ۳۲ میلیونی، پوگبا ۸۹ میلیونی، لمار، ژیرو ۱۱ میلیونی، گریزمان ۲۴ میلیونی‌.‌.‌. در حالی که پیشنهاد ۱۰۰ میلیونی برای لمار رد شده و دمبله ۱۴۵ میلیونی غایب بود‌.‌.‌.
اما فوتبال – خوشبختانه – دوباره یادمان آورد ماهی کوچولوها هنوز گاه و بیگاه برابر نهنگ‌های غول‌آسا چرخی می‌خورند، هم طنازی می‌کنند و هم دلاورانه می‌جنگند‌. جان می‌کنند و به شکست پوزخند می‌زنند‌. فوتبال همان آرزو است؛ آرزو که راز توفیق در هر آوردگاهی است، فقط آرزو‌.