تولد مطبوعات در کرمان

یک ماه پس از افتادن تهران به دست مشروطه‌طلبان بختیاری، گیلان، مازندران، افراد یپرم خان ارمنی و سایر دموکراسی‌خواهان و پناه بردن محمدعلی شاه قاجار به ساختمان تابستانی سفارت روسیه در زَرگنده (قُلهَک) و انتخاب پسر ۱۳ ساله‌اش از سوی کمیسیون ۲۸ نفره به پادشاهی و تعیین نایب‌السلطنه، شهر کرمان دارای روزنامه شد ـ به نام روزنامه اعتبار. ناشر این روزنامه محمدحسن طلبه و سردبیر آن میرزاغلامحسین بود.
در پی شکست نیروهای دولتی از مشروطه‌طلبان مسلح در «بادامَک» و ورود مشروطه‌طلبان به تهران از دروازه بهجت‌آباد در ۲۳ تیرماه ۱۲۸۸ (ژوئیه ۱۹۰۹) و روز بعد (۲۴ تیرماه) با تسلیم شدن سرهنگ لیاخوف روس فرمانده قزاق‌های دولتی، پایتخت ایران از کنترل دولت خارج شده بود.
با پیروزی دموکراسی‌خواهان، دو گروه سیاسی (عملا دو حزب) اعتدال و دموکرات پا به میدان فعالیت گذاشتند و زمینه برای انتشار نشریه غیردولتی آماده شده بود.
پس از انتشار روزنامه اعتبار، شهر باستانی کرمان در اندک مدتی دارای ۵ روزنامه و دو مجله شد. درصد جمعیت باسواد کرمان در آن زمان، پس از تهران بیش از شهرهای دیگر ایران بود. کرمان که به رغم از دست دادن بندرعباس هنوز بزرگ‌ترین استان ایران به لحاظ وسعت است در کتیبه داریوش بزرگ و کتاب‌های هرودوت و استرابو توصیف شده است. در زمان ساسانیان، استاندار کرمان را «شاه» می‌خواندند (کرمانشاه) و بهرام ساسانی که بعدا به عنوان بهرام چهارم (بهرام گور) شاه ایران شد قبلا شاه (استاندار) کرمان بود. کرمان یک استان خودکفای ایران است. از زمان کوروش بزرگ تا پایان عهد ساسانیان، کرمان بیشتر ساز و برگ ارتش ایران را تامین می‌کرد. کمبوجیا (کمبوجیه ـ کامبوزیا) در لشکرکشی به مصر، داریوش بزرگ در لشکرکشی به اروپا و منطقه دریای سیاه، اشکانیان و ساسانیان در جنگ با رومیان سپاه کرمان را به کار برده بودند و خسروانوشیروان با فرستادن نیروهای نظامی کرمان از طریق دریا به یمن حبشی‌ها را از این سرزمین بیرون راند. کرمانیان که بزرگترین آسیب را از آغامحمدخان قاجار دیدند در مبارزه برای کسب استقلال و حاکمیت ایران به یعقوب لیث کمک حیاتی کردند. جنایت آغامحمدخان به کرمانیان در تاریخ بشر بی‌سابقه است.