تولید را با سیاست آلوده کردند

محمد قلی یوسفی* -کوتاه‌فکری‌، حفظ منافع زود‌گذر و دید سیاسی به اقتصاد کشور مسوولان تولید را به سمتی کشانده که بهتر است از همین امروز با این بخش کلیدی کشور خداحافظی کنیم‌. تبیین سیاست‌های اقتصادی از سوی یکسری افراد سیاسی و غریب با مسائل اقتصادی چنین وضعیتی را برای تولید کشورمان رقم زده است‌. بی‌توجهی به تولید به دلیل روزمرگی در اقتصاد دروازه‌ها را برای کسب درآمد‌های انحصاری باز‌ کرده است. پولپاشی از سوی دولت سر مردم را گرم کرده و از این طریق از کوتا‌ه‌ترین مسیر به منافع خود دسترسی پیدا کرده‌اند و به دلیل مقرون به صرفه بودن شرایط تنها به فکر حفظ واردات کالا هستند‌. اوضاع کنونی اقتصادی کشور، از سیاست‌های اشتباهی ناشی می‌شود که سیاستمردان دنبال و تصور می‌کردند که بدون تولید می‌توانند اقتصاد کشور را رشد دهند. اما اکنون سیاست‌های اشتباه اقتصاد دولتی و کنترلی، تولید را از بین برده، نیاز به واردات بیشتر شده و طبیعی است که درآمد ارزی هم نمی‌‌تواند پاسخگو باشد. این شرایط بحران اقتصادی را به مرحله جدیدی وارد می‌کند که از کنترل دولتمردان خارج خواهد بود. با نگاهی به دیدگاه سیاسیون می‌توان دریافت که تنها دغدغه آنان حفظ قدرت است نه حفظ کشور‌. درمی‌یابیم که برنامه‌ای برای حفظ جایگاه اقتصاد و نابودی فساد و رانت وجود ندارد چراکه از همین طریق است که می‌توانند به مقاصد خود برسند و ترجیح می‌دهند تولیدی در کار نباشد تا بتوانند از پایین‌‌ترین محصولات خارجی، بالاترین سود را به جیب بزنند چون برنامه‌ریزی آنان هم در راستای حفظ موقعیت اقتصادی‌شان است. سیاست‌های اقتصادی دولت‌های مختلف تقریبا مثل هم بوده و اکنون هم که شاهد شرایط هستند، به جای چاره‌اندیشی ریشه‌ای، تصمیمات مقطعی می‌گیرند. در حالی که دولت می‌تواند از تمام بخش‌های اقتصادی برای حمایت از بخش‌های تولیدی استفاده و با جذب سرمایه به اشتغال کمک کند، بی‌توجهی به تولید باعث می‌شود دولتمردان همواره بخواهند برای تامین کسری بودجه از یک سو و منابع ارزی برای واردات از سوی دیگر، تلاش کنند. در این بین روشنفکران اقتصادی ملت متمدن و آگاه ایران را چنان معرفی می‌کنند که گویی سواد و اطلاعاتی ندارند و با دنیا سازش نمی‌کنند. بر همین اساس نیز‌ تلاش می‌کنند خود را از دنیا جدا کرده و سیاست‌هایی را پیش بگیرند که در‌خور شأن کشوری مثل ایران نیست. در این میان وضعیت اقتصادی به جایی رسیده که این حس که با گذر از یک دوره سختی اوضاع بهبود پیدا خواهد کرد، وجود ندارد چرا که سیاست‌های دستوری در گذشته پیاده شده و جوابی گرفته نشده است. مردم تجربیات تلخ گذشته را با صبر و حوصله تحمل کردند، اما اکنون که می‌بینند دولتمردان به دنبال راه‌حل واقعی نیستند، طبیعی است که ایجاد نارضایتی شود.
* اقتصاددان و عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی