تکاپوی خانم دکتر در روزهای آخر

محمد تاج‌الدین- سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی منتظر چهارمین سکاندار خود در دولت حسن روحانی است‌. محمدعلی نجفی، مسعود سلطانی‌فر، زهرا احمدی پور و حالا علی‌اصغر مونسان‌.
سه مدیر اول که در دولت حسن روحانی حکم گرفتند چند ویژگی مشترک دارند‌. نخست طول عمر پایین مدیریتی آنهاست که نشان می‌دهد ثبات و استراتژی بلندمدت در این سازمان بی‌معنی است‌. دوم بی‌ربط بودن سابقه مدیریتی با حوزه میراث فرهنگی و گردشگری است که نشان‌دهنده عدم توجه به شایسته‌سالاری و نگاه تخصصی به این سازمان مهم و سودآور است و نکته آخر نداشتن برنامه‌ریزی بلندمدت و مدیریتی روزانه و ساعتی توسط مدیرانی که از عزل خود یا در بهترین حالت جابه‌جایی اتاق‌شان در آینده‌ای نزدیک مطمئن هستند‌.
حسن روحانی نشان داده علاقه‌ای ندارد ترکیب نزدیکانش را تغییر دهد و تنها آنها را جابه‌جا می‌کند‌. سلطانی‌فر روزی گزینه پیشنهادی وزارت ورزش است و روزی دیگر رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری‌. صالحی‌امیری امروز وزیر ارشاد است و چند سال قبل گزینه وزارت ورزش و جوانان‌. اما در این میان اوضاع سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی از دیگر سازمان‌ها وخیم‌تر است‌. سازمانی به غایت تخصصی که بعد از مدیریت نسبتا موفق حسین مرعشی توفیقی در سال‌های گذشته نداشته است‌.
رسیدن مونسان به صندلی ریاست سازمان نیز نشان می‌دهد دیدگاه روحانی به این سازمان بیشتر از آنکه تخصص‌محور باشد، سیاسی است‌. مونسان که در سابقه تحصیلی و کاری‌اش کوچک‌ترین قرابتی با فعالیت‌های این سازمان ندارد در حالی سکان مدیریت را در دست می‌گیرد که مدیر قبلی یعنی احمدی‌پور نیز در بدو ورود به سازمان برای اولین بار اتاق‌های ساختمان ارگ را به چشم می‌دید‌؛ تجربه‌ای چندماهه برای مدیری ناآشنا و آنجا که دیدی هرچند سطحی از فعالیت سازمان به دست می‌آید، دریافت برگه عزل از مسوولیت‌. این چکیده مدیریت در سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی است‌.
حالا خبر رسیده در روز پایان مسوولیت زهرا احمدی‌پور، پنج کاشی سردر خانه چند چهره ماندگار نصب شده است‌؛ کاشی‌هایی که بیشتر از آنکه احترام به بزرگان باشد، برای خالی نماندن عریضه مدیریت شش ماهه خانم دکتر است‌. روحانی اگر واقعا قصدی برای تحقق بخشیدن به شعارهایش در حوزه گردشگری و میراث فرهنگی دارد، باید نگاهش را به سازمان تغییر دهد‌. جا ماندن از کابینه، افزایش تعداد مدیران خانم‌، روابط فامیلی و‌.‌.‌. معیارهای خوبی برای انتخاب مدیر نیستند‌؛ مدیری که باید برنامه‌ای مدون برای سر و سامان بخشیدن به بناهای تاریخی و در آستانه تخریب، افزایش پتانسیل پذیرش گردشگر و جذب سرمایه خارجی و همچنین زنده نگه داشتن جسم بی‌جان صنایع‌دستی داشته باشد‌.