تیرآخر

در شرایطی که در چند ماه گذشته حرف و حدیث‌ها از نحوه مرمت گنبد مسجد شیخ‌لطف‌الله مطرح شده‌اند و حتی انتشار تصاویری از گنبد در روز برفی اصفهان باعث شد تا معاون مدیرکل روابط‌عمومی نخستین واکنش تهمت به رسانه‌ها مبنی بر فتوشاپ بودن تصاویر گنبد باشد، اما همچنان استادکاران میراث فرهنگی بر نادرست بودن مرمت‌ها تاکید دارند.
هرچند در بازدید چند روز گذشته وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی و معاون این وزارتخانه آنها همچنان به کار استادکار انتخاب شده از سوی پایگاه میراث فرهنگی قسم می‌خورند و حتی مونسان به ایسنا تاکید کرد «در بازدید از مسجد شیخ‌لطف‌الله مدیر پایگاه میراث جهانی نقش جهان (درباره روند مرمت گنبد) به ما توضیح داد. استادکارِ در حال کار به عنوان یکی از استادکاران خوب و قدیمی اصفهان که زحمت زیادی (برای پروژه) کشیده بود، از فضای ایجاد شده دلخور شده بود، در حالی که ۹۵ درصد مصالح، همانی است که اکنون جابه جا می‌کنند.»
با این وجود چند نفر از استادکاران قدیمی اصفهان خطاب به اسحاق جهانگیری – معاون اول محترم رییس‌جمهور – در نامه‌ای با موضوع «تخریب نمای زیباترین گنبد ایران (شیخ لطف الله اصفهان) به دلیل مرمت نادرست» این طور صحبت‌های کارشناسانه خود را مطرح کرده‌اند:
«به آگاهی می‌رساند طی چند ماه اخیر وزارت میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری اقدام به مرمت پوسته بیرونی گنبد مسجد شیخ لطف‌الله اصفهان کرده است، لیکن مشکلات چشمگیر در نحوه مرمت و عدم شایسته‌سالاری در انتخاب پیمانکار و ناظر، منجر به ایرادات فراوان شده و احتمالا خسارات جبران‌ناپذیری به آن میراث منحصر به فرد، وارد آورده و ضروری است به فوریت از ادامه کار با این روش و با این گروه مرمتی، جلوگیری شود.
مسجد شیخ لطف‌الله ساخته شده در ۱۶۰۲ – ۱۶۱۹ میلادی در ضلع شرقی میدان نقش جهان است که در سال ۱۳۱۳ به ثبت ملی و در سال ۱۳۵۸ در فهرست یونسکو به ثبت جهانی رسید. معماری آن در نوع خود بی‌نظیرترین در تمام دنیا و هنر دست محمدرضا اصفهانی است، اما بی‌شک زیباترین بخش مسجد را می‌توان گنبد آن دانست؛ گنبدی مدور که از معماری ایرانی بهره برده و با نقش‌های اسلیمی باشکوه تزیین شده است. همچنین کاشی‌های معرق بسیار زیبا در داخل و بیرون گنبد استفاده شده و شگفتی گنبد را صدچندان کرده است.»
در این نامه علاوه بر تاکیدهای معماران برجسته جهانی از ساخت این گنبد جهانی نوشته شده است: «با تاسف فراوان در کنار سایر آثار تاریخی اصفهان این بنا نیز دستخوش مرمتی شده که بهتر است از آن به عنوان فاجعه یاد شود، چنانکه آیندگان گناه آن را بر ما نخواهند بخشید. جوانب مختلف اقدام نسنجیده و غیرشفاف و خطرناک وزارت میراث فرهنگی برای دست‌اندازی به گنبد شیخ لطف‌الله، بدین شرح است:
الف- هیچ‌گونه ارزیابی دقیق و هیچ صورت‌جلسه‌ای که مشکلات و شرایط گنبد پیش از آغاز مرمت را مشخص کند، منتشر نشده و به نظر می‌رسد اصلا ارزیابی و هم‌اندیشی مدونی صورت نگرفته است.
ب- به تبع عدم ارزیابی دقیق، هیچ‌گونه طرح مطالعاتی و آزمایش و تعیین برنامه مرمت پیش از آغاز کار، تدوین و انجام نشده و به عبارت بهتر، اجرای چنین کار حساسی بدون نقشه و زمینه مطالعاتی کافی آغاز شده است.
ج- برای آغاز مرمت، مناقصه‌ای از سوی اداره کل میراث فرهنگی اصفهان در تاریخ ۲۳ خرداد ماه سال ۸۸ در سایت آن اداره کل اعلام و در نهایت به مرمت‌گر کنونی سپرده شد که هیچگونه سابقه مرمت کاشی معرق – معقلی (نوع خاص کاشی گنبد شیخ لطف الله) نداشته و به واسطه پدرش که از نام‌آوران در زمینه ساخت انواع تاق‌های سنتی (غیرمرتبط با این پروژه) است، شناخته می‌شود.
د- نتیجه چنین مرمت فاجعه‌باری امروز دو رنگ شدن کاشی‌های گنبد شده است به طوری که این اختلاف رنگ در شب نیز به وضوح مشخص است. این مرمت در رسانه‌های مختلف منعکس شد.
مدیران اداره کل میراث فرهنگی اصفهان تلاش کردند موضوع را عادی و روند مرمت را اصولی نشان دهند، با این حال، بسیاری از انتقادات اساتید و کارشناسان موضوعیت دارد.»
در بخش دیگر این نامه بعد از انتشار اظهارنظرهای علمی و تخصصی و فنی پیشکسوتان این حوزه، نوشته شده است: «دوستداران میراث فرهنگی بیم آن دارند که کار مرمت با همین روش ادامه پیدا کند و این اثر جهانی آسیب‌های جبران‌ناپذیری ببیند؛ آسیب‌هایی که می‌تواند آن را در فهرست میراث در خطر یونسکو قرار دهد.»
در تمام دنیا قوانین بین‌المللی سختگیرانه‌ای در مورد تخریب یا آسیب به بناهای تاریخی وجود دارد. قانون مدونی در ۱۲ آبان‌ماه ۱۳۰۹ شمسی راجع به حفظ آثار عتیقه در مجلس شورای ملی به تصویب رسید که بعدها مورد تایید مجلس شورای اسلامی نیز قرار گرفت. در مواد یک و هشت این قانون چنین ذکر شده است:
ماده اول – کلیه آثار صنعتی و ابنیه و اماکنی که تا اختتام دوره سلسله زندیه در مملکت ایران احداث شده اعم از منقول و غیرمنقول با رعایت ماده ۱۳ این قانون می‌توان جزو آثار ملی ایران محسوب داشت و تحت حفاظت و نظارت دولت است.
در ماده هشتم نظام‌نامه اجرای قانون ذکر شده است: هرگاه مالک یا متصرف بنایی که به عنوان آثار ملی ثبت شده بخواهد آن بنا را تعمیر کند باید از وزارت معارف تحصیل اجازه گرفته و صدور اجازه وزارت معارف منوط به اجرای مقررات ذیل خواهد بود:
الف- دادن نقشه و پروگرام مبسوط تعمیراتی را که می‌خواهند، انجام دهند.
ب- تعهد اجرای تعمیرات به وسیله متخصصینی که وزارت معارف تصویب کند.
ج – تعهد عدم انحراف از نقشه و پروگرامی که وزارت معارف تصویب کند.
به علاوه، یکی از سخت‌ترین قوانین در خصوص تخریب اموال تاریخی و فرهنگی در کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی ایران درج شده و فصل ۹ این کتاب از ماده ۵۵۸ تا ۵۶۹ کاملا به تخریب اموال تاریخی فرهنگی اختصاص یافته است. بر اساس ماده ۵۵۸ قانون مجازات اسلامی، هر کس به تمام یا قسمتی از ابنیه، اماکن، محوطه‌ها و مجموعه‌های فرهنگی- تاریخی یا مذهبی که در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده، با تزئینات، ملحقات، تاسیسات، اشیا و لوازم و خطوط و نقوش منصوب یا موجود در اماکن یادشده که مستقلا نیز واجد حیثیت فرهنگی- تاریخی یا مذهبی باشد، خرابی وارد آورد علاوه بر جبران خسارات وارده به حبس از یک تا ۱۰ سال محکوم می‌شود. در بند ۹ قانون الحاق ماده ۱۲۷ مکرر به قانون مجازات عمومی هرکس خلاف ترتیب مقرر در قانون حفظ آثار عتیقه به مرمت با تعیین یا تغییر و تجدید بنا ، تزئینات ابنیه و آثار ثبت شده در فهرست آثار ملی مبادرت کند به حبس تادیبی از ۲ تا ۶ سال محکوم خواهد شد.
آنچه مشهود است و تمامی دلسوزان و متخصصان و نیز قانون در مرمت ابنیه پرارزش بر آن تاکید دارد انجام مستند‌سازی بسیار دقیق و مفصل انجام مطالعات میدانی و کتابخانه‌ای و آزمایشگاهی، دعوت از کارشناسان متعدد و متخصص در زمینه مربوطه، مشورت و بررسی طرح‌های مرمتی ارائه شده و انتخاب بهترین طرح و سپس انتخاب پیمانکار است. در انجام چنین مرمت‌های حساسی نیاز است تا فراخوان به صورت کشوری و حتی بین‌المللی انجام شود تا شرکت‌ها و افراد متخصص بتوانند سوابق اجرایی خود را ارائه کنند.
سوالاتی که در اینجا مطرح است این است که:
یکم – مدیریت اداره کل میراث فرهنگی اصفهان به عنوان متولی، در مرمت این گنبد بی‌نظیر که متعلق به تمام مردم جهان است، کدام یک از مراحل ذکر شده در قوانین داخلی و جهانی و کنوانسیون‌ها و منشورها را رعایت کرده است؟
دوم – اگر طبق ادعای اداره کل میراث فرهنگی اصفهان، مطالعات کامل و مستندسازی پیش از مرمت انجام شد، چرا در دسترس متخصصان مرمت و کاشی‌کاران قرار نمی‌گیرد؟
سوم- از کدام یک از کاشی‌کاران، معقلی‌سازان و کاشی‌چسبانان متبحر که تعدادشان در اصفهان کم نیست، برای اظهارنظر و بررسی روش مرمت چنین اثر مهمی دعوت به عمل آمد؟
چهارم- از کدام یک از متخصصان مرمت در دانشگاه‌ها برای بررسی طرح مرمت این گنبد نظرخواهی شد؟
پنجم- آیا انتخاب مرمت‌گر چنین گنبدی باید بر اساس یک مناقصه محدود و با ذکر بند «اداره کل میراث فرهنگی در رد یا قبول هرکدام از پیشنهادات مختار است» واگذار می‌شد؟!
ششم- آیا انتخاب مرمت‌گر این بنای ثبت جهانی باید فردی متخصص و متبحر در اجرای تاق و تویزه و رسمی‌بندی باشد یا متخصص در امر کاشی‌کاری؟!
هفتم- آیا مسوولیت مرمت چنین بنای شاخصی باید در اختیار انحصاری مدیر پایگاه نقش جهان باشد؟!
هشتم – برآورد هزینه مرمت این ترک از گنبد بر چه اساسی انجام گرفت؟ مگر نه این است که تمام متبحرین و مرمتگران اتفاق‌نظر دارند که تهیه فهرست‌بها برای بناهایی چنین شاخص، صحیح نبوده و امر مرمت این بناها را در حد مناقصات پیمانکاری پایین آورده و باعث ضربه جبران‌ناپذیر به چنین بناهای شاخصی می‌شود.
نهم- مگر نباید در صورت عدول از این قوانین و طبق نص صریح قانون، متولی مربوطه مجازات و به جرایم وی در دادگاه رسیدگی شود؟ «همچنین در این نامه سوالاتی از وزارت میراث فرهنگی و مدیرکل میراث فرهنگی اصفهان، پرسیده شده که نویسندگان این نامه معتقدند تاکنون به آنها پاسخ داده نشده است:
۱- دلیل بندکشی‌های نامنسجم بین قطعات چیست؟ ٢- ایجاد شکاف و اختلاف سطح ایجاد شده روی گنبد به چه دلیل است؟ ٣- نوع و میزان مصالح و مواد به کار رفته در مرمت چیست و چه اندازه است؟ ۴- مواد استفاده شده با کدام مجوز و تاییدیه و طبق کدام آزمایش برای سفید کردن و شستن کاشی‌ها استفاده شد؟ ۵- دوغاب دادن کل ترک گنبد به چه علت و طبق تشخیص و مجوز چه کسی انجام شده است؟ مستندنگاری‌های قبل از مرمت، صورت جلسات با متخصصان و کاشی‌کاران که به ادعای مسوولان میراث فرهنگی قبل از مرمت انجام گرفته به چه علت در دسترس منتقدین قرار نمی‌گیرد؟ مگر روش یک مرمت اصولی این نیست در طول مدت مرمت اطلاعاتی که به دست می‌آید طبقه‌بندی شده و سپس جمع‌بندی این اطلاعات اعم از مطالعات میدانی و کتابخانه‌ای به صورت گزارش یا کتاب در دسترس عموم قرار گرفته و همچنین این نتایج علمی باید قابل استفاده برای دانشجویان اساتید و پژوهشگران این حوزه باشد؟ با توجه به ادعای مدیران میراث فرهنگی مبنی بر اسکن لیزری، نتایج و تحلیل داده‌های آن کجاست؟ و اگر از این اسکن به درستی استفاده نشده و چنین نتیجه‌ای به همراه داشته، دلیل هزینه گزاف برای عملیات اسکن چه بوده است؟
چگونه مدیرکل میراث فرهنگی شهری مانند اصفهان و دارای شمار زیادی آثار تاریخی ثبت ملی و ثبت جهانی و معاون از او، مطالبی سطحی و بی‌پایه برای توجیه عملکردشان اظهار می‌کنند؟ ۹- با سیاق فعلی مرمت، احتمالا قالب جدید کوچک‌تر و در نتیجه، شکاف بین ترک‌های گنبد ایجاد شده و در نهایت، ده‌ها سانتیمتر اختلاف بین ترک اول و آخر ایجاد خواهد شد. چه تضمینی برای جلوگیری از این مشکل وجود دارد؟ ۱۰- دلیل استفاده از گچ برای پر کردن فاصله بین کاشی‌ها و آجرهای ریخته شده و آسیب‌دیده، چیست؟ (در صورتی که باید از کاشی و آجر برای پر کردن فواصل استفاده شود) ۱۱- زمزمه‌های استفاده از روغن برزک که مخصوص چوب است برای تیره‌تر کردن رنگ ترک گنبد مسجد شیخ لطف‌الله اصفهان به گوش می‌رسد و اگر چنین اقدامی انجام شده باشد به جذب گردوغبار بر ترک مرمت شده گنبد و آسیب بیشتر به این اثر تاریخی می‌انجامد که دست‌اندرکاران باید به این مورد پاسخ گویند. ۱۲- طبق اقرار ناظر پروژه مرمت گنبد، برخی مدیران میراث فرهنگی اعتقاد چندانی به نظارت بر کار پیمانکار نداشته‌اند، با چنین نابخردی و بی‌تدبیری چگونه قرار است آثار ملی و جهان نگهداری شوند؟ ۱۳- چرا مدیران وزارت میراث فرهنگی به نامه اساتید و کارشناسان برای بازدید از گنبد شیخ لطف‌الله پاسخی ندادند؟
بی‌شک از مسوولان وزارت میراث فرهنگی انتظار پیگرد منصفانه و عالمانه موضوع و برخورد با خاطیان و تخریب‌کنندگان این یادگار جهانی نیست، بنابراین از آن مرجع محترم، پیگیری و جلوگیری از ادامه تخریب چهره فرهنگی و آبروی اصفهان و ایران تا انجام کار درست به دست افراد دانا و کاربلد را خواستاریم! و این پیگیری و جواب به خواسته فعالان و دلسوزان میراث فرهنگی قطعا در خاطره تاریخی اصفهان باقی خواهد ماند.»
متن کامل نامه ۱۱ نفر استاد کار پیشکسوت مرمت و دو تن از فعالان میراث فرهنگی اصفهان در این لینک قابل
مشاهده است.