جابه‌جایی قدرت از ونگر به پوچتینو

به نظر می‌رسد پایان دوران آرسن ونگر، سرمربی فرانسوی آرسنال نزدیک باشد‌. شکست یک بر صفر برابر تاتنهام در دربی شمال لندن باعث شد انتقادها از ونگر به اوج برسد و حالا توپچی‌ها با یک بازی بیشتر نسبت به لیورپول رده‌چهارمی، شش امتیاز از این تیم کمتر داشته و عملا شانس زیادی برای صعود به لیگ قهرمانان برای دومین سال متوالی ندارند‌.
ونگر که در جریان بازی و خصوصا اواخر مسابقه از فرصت‌سوزی‌های مهاجمانش به شدت ناراضی بود، در پایان دیدار اعتراف کرد که اگرچه این تیم به مبارزه ادامه خواهد داد اما آرسنال شانس زیادی برای صعود به لیگ قهرمانان ندارد‌.
ولی اخبار حاکی از آن است که هواداران آرسنال در اقدامی هماهنگ در شبکه‌های اجتماعی به صورت یکپارچه خواهان جدایی ونگر و حضور کارلو آنچلوتی، سرمربی ایتالیایی و سابق بایرن‌مونیخ روی نیمکت تیم خود شده‌اند‌. در توئیت‌هایی فراوان، هواداران آرسنال از آنچلوتی خواسته‌اند هدایت توپچی‌ها را بر عهده گیرد تا ونگر از این تیم جدا شود‌. آنچلوتی اواخر سال قبل از بایرن اخراج شد و از آن مقطع هدایت تیمی را بر عهده نداشته و شاید در حال حاضر بهترین گزینه بدون تیم به‌شمار می‌آید‌.
کارلو آنچلوتی در استادیوم ومبلی برای تماشای دیدار آرسنال برابر تاتنهام حاضر شده بود و حضور او در لندن شایعات در مورد آینده ونگر را افزایش داده است‌. همچنین دیروز کوریره دلو اسپورت در گزارشی ادعا کرد لوئیس انریکه، سرمربی سابق بارسا نیز یکی از گزینه‌هاست اما با توجه به پیشنهاد چلسی، اولویت انریکه حضور در جمع آبی‌های لندن خواهد بود‌. پس با این تفاسیر، به نظر می‌رسد صبر هواداران آرسنال در مورد ونگر دوباره سر آمده و شاید تنها فتح لیگ اروپا یا شکست سیتیزن‌ها در فینال جام اتحادیه، اقامت پروفسور را برای یک سال دیگر تمدید کند‌.
حالا شمال لندن یعنی تاتنهام
در این راستا حمیدرضا صدر در یادداشتی به پیروزی تاتنهام برابر آرسنال پرداخته، به جابه‌جایی قدرت در شمال لندن‌.‌.‌.
بن دیویس که توپ را سانتر کرد، به نظر می‌رسید توپ آنقدر بلند ارسال شده که بازیکنی نتواند آن را لمس کند اما توپی که بلند به نظر می‌رسید، کمی پایین‌تر آمد و در سوی دیگر هری کین که شانه به شانه کوشینلی حرکت می‌کرد به جلو تاخت‌.
وقتی کین به هوا پرید به نظر می‌رسید با تاخیر به هوا پریده اما با تاخیر نپریده بود، زمان‌بندی‌اش معرکه بود و توپ را با ضربه سر فرستاد درون دروازه‌. او تک‌گل دیدار را زد‌. هفتمین گلش طی هفت نبرد برابر توپچی‌ها را‌. گل سهامتیازی تاتنهام را‌. گل به زانو درآوردن آرسنال را‌. نتیجه یک بر صفر همه حرف‌ها نبود، نه نبود‌. تاتنهام با یک گل پیروز شد اما غنای نمایش‌شان پس از نیمه اول که یادآور بازی‌های شطرنج بود ورای فاصله یک گله می‌رفت‌. آنها می‌توانستند دربی لندن را پس از سپری کردن آن نیمه ملال‌آور با چهار، پنج گل فاصله به سود خود به پایان ببرند‌. آنها برخلاف دیدارهای خانگی شان با بزرگان برای گشودن دروازه تا آغاز نیمه دوم انتظار کشیدند و انتظار‌. مردان پوچتینو در همین میدان دروازه منچستریونایتد را در ثانیه ۴۸/۱۰ گشوده بودند، دروازه لیورپول را در چهارمین دقیقه و دروازه بورسیا دورتموند را در پنجمین دقیقه‌. با این وصف سرانجام آرسنال را در آغاز نیمه دوم تسلیم کردند‌.
آخرین نبرد دربی شمال لندن در ومبلی به آوریل ۱۹۹۳ بازمی‌گشت‌؛ به همان بعدازظهری که تونی آدامز توپ سانترشده پل مرسون را در دقیقه ۱۱ طی نیمه‌نهایی جام حذفی درون دروازه تاتنهام جای داد و بازی با همان نتیجه پایان یافت‌. حالا ۲۵ سال سپری شده و آرسنال به صورت معنی‌داری در ومبلی و نه وایت‌هارت‌‌لین برابر تاتنهام زانو زده با ادامه رکورد مایوس‌کننده‌شان‌.
مردان آرسن ونگر طی ۲۶ بازی دور از خانه در لیگ صاحب ۲۶ امتیاز شده‌اند، کمتر از همه رقبای بالای جدول‌. منچسترسیتی با همین تعداد بازی دور از خانه ۵۵ امتیاز کسب کرده، چلسی ۵۳ امتیاز، منچستریونایتد ۴۹ امتیاز، لیورپول ۴۴ امتیاز و تاتنهام ۴۴ امتیاز‌. حتی ساوتهمپتون هم طی سفرهای دور از خانه‌اش امتیازات بیشتری از آرسنال کسب کرده‌. آخرین پیروزی آرسنال دور از خانه‌اش برابر شش حریف بزرگ ژانویه ۲۰۱۵ به دست آمده؛ دو بر صفر مقابل منچسترسیتی، سه سال پیش! گشودن دروازه برای آرسنالی‌ها در زمین حریفان بدل به چالشی شده‌. ۱۵ گل زده طی ۱۴ بازی دور از خانه آماری است بیش از حد نومید‌کننده‌.
بهترین بازیکن نبرد دربی لندن پتر چک بود‌؛ سنگربان آرسنال، دروازه‌بان تیم مغلوب‌. توپچی‌ها یک بار توپ را به قاب دروازه تاتنهام شلیک کردند، فقط یک بار‌. دو ضربه کرنر نواختند، فقط دو بار‌. نشانی از خوشبینی آرسنال طی پیروزی پنج گله خانگی برابر اورتون بر جای نمانده بود و ضدحمله‌های بی‌روح آرسنال، جای خالی شده آلکسی سانچس که گاه و بیگاه از جناح چپ به جلو می‌تاخت را یادآوری کرد‌. اوزیل پا به توپ شد، اما نه مخیتاریان، نه ویلشر و نه اوبامیانگ با وجود سرعت فراوان‌شان سازشان را با او کوک نکردند‌.
موسی دمبله بود که رهبری ارکستر تیم پیروز را با شایستگی انجام داد، آن هم در آستانه ۳۱ سالگی‌اش‌. در حالی که دله آلی و کریستین اریکسن هر بار پا به توپ شدند تیم را به جلو بردند و آرسنال را به بند کشیدند‌.
چهره آرسن ونگر در دقیقه ۹۳ پیرتر شد و چروکیده‌تر‌. لاکازت ۵۰ میلیونی که جای میخیتاریان گران‌قیمت را گرفته بود آن فرصت گرانبها را برای به تساوی کشیدن دیدار از دست داد و ونگر آه کشید و نفرین فرستاد‌. او خوب می‌دانست شکست برابر تاتنهام یعنی بر باد رفتن رویای قرار گرفتن بین چهار تیم اول جدول‌. فوریه تازه آغاز شده که فاصله آرسنال و منچسترسیتی صدرنشین به ۲۷ امتیاز رسیده‌.
برای پاسخ به پرسش «آیا این بدترین آرسنالی نیست که طی ۱۰ سال اخیر دیده‌ایم؟» می‌توان مجادله کرد اما برای پذیرفتن اینکه تاتنهام سرانجام – با تاکید بر «سرانجام» – باشگاه برتر شمال لندن شده همگان همساز شده‌اند‌.