جایزه نمرات خوب آقازاده!

امیرحسین میراسماعیلی- خوشحالم محبوب من. خوشحالم از اینکه نمایندگانی چنین باوجدان و مردمی را راهی شورا و مجلس کرده‌ایم تا مدافع حقوق ما باشند و عدل و برابری و گلابی و سلفی را در جامعه گسترش دهند. رییس‌جمهوری داریم که می‌گوید نمی‌خواهد ما را به زور به بهشت بفرستد و آزادی کامل را برایمان مهیا خواهد کرد. چه زمانی؟ مهم این است که بالاخره زمانی قولش را عملی خواهد کرد، حالا شاید ۲۰۰ سال دیگر. ایده‌آل‌تر از این چه می‌خواهیم محبوب من؟ فصل پاییز هم نزدیک است و وقتش رسیده تا بیایی جلوی شومینه بنشینیم فیلم ببینیم و تخمه بخوریم و لذت ببریم از داشتن چنین مقامات هلویی.
مثلا یکی از همین نماینده‌ها که اتفاقا جزو مهم‌ترین‌شان هم هست در دفاع از فرزند غیورش مصاحبه کرده و گفته که ما خبرنگاران «افاضه اضافی» کرده‌ایم و پسرش در دوران کودکی همیشه معدلش ۲۰ بوده و شاگرد اول. سپس نتیجه گرفته که آن کلمه «ژن خوب» هم کاملا به پسرش می‌آید و خانوادگی اسیر جوسازی‌های رسانه‌ای شده‌اند. می‌بینی توروخدا؟ می‌بینی ما رسانه‌ها چقدر بی‌انصافیم و به جای تجلیل از نمرات خوب این آقازاده چقدر تخریب و «افاضه» نابجا می‌کردیم؟ اصلا همین ژن خوب و توانایی ارثی و نمرات بالای او در مدرسه باعث شده که بتواند امتیاز وارد کردن اولین اپراتور خارجی تلفن همراه به ایران را دریافت کند. مگر ما در مدرسه بابت نمرات خوب‌مان جایزه نمی‌گرفتیم؟ این هم جایزه ناقابلی بوده برای حمیدرضاخان. بعد همین‌طوری که سنش بالاتر می‌رفته و نمرات خوب بیشتری را کسب می‌کرده، قاعدتا باید جایزه‌هایش هم بیشتر می‌شد تا دلسرد نشود عسل بابا. مثلا یک دوره‌ای تهیه‌کننده سینما می‌شود، زمانی دیگر مدیرعامل بنیاد امید ایرانیان، بعد بزرگ‌تر می‌شود و به او می‌گویند بیا برو کاندیدای مجلس شو، سپس وقتی دیگر برای خودش مردی می‌شود یک گوشه‌ای از پروسه بستن لیست شورای شهر را هم به او واگذار می‌کنند. اینها کجایش اشکال دارد محبوب‌من؟ نکند دوست داری جایزه نمرات خوب آقازاده‌ای مثل او همانند بچه‌های مردم، خط‌کش و مداد و پاک‌کن باشد؟
در راه که می‌آیی سری به جناب رییس‌جمهور بزن محبوب من. بگو ما عاشق همین وعده‌های شیرین شما شده‌ایم و لازم نیست حتی به یکی از همین وعده‌ها نیز جامه عمل بپوشانی. بگذار همین‌طور لخت بگردند و ما صفا کنیم.
خدمت آن عضو شورای شهر هم برس و از اینکه به قول خودش «عزیزشان کاناداست» و ایشان مجبور شده تا برای حضور در شورای شهر، زجر دوری از پسرش را تحمل کند، تشکر کن و بگو ما شرمنده این همه مجاهدت‌های شما هستیم بانو.