جای خالی 18 ابدی در نسخه زنانه پرسپولیس

ملیکا محمدی ستاره فقید فوتبال ایران که علاقه شدیدی هم به پرسپولیس داشت، حالا در روزهایی که سرخ‌پوشان به دنبال تیمداری در فوتبال زنان هستند، جایش بیش از همیشه خالی است. فوتبال زنان ایران همچنان داغدار از دست دادن یک ستاره است و داغِ فقدان ملیکا محمدی، حالا‌حالا‌ها سرد نخواهد شد؛ ستاره‌ای که هم در زمین فوتبال جزو برترین بازیکنان در عرصه باشگاهی و ملی بود و هم در بیرون از زمین، جزو تحصیل‌کرده‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال زنان ایران محسوب می‌شد. به‌طوری‌که او توانست از دانشگاه اموری آمریکا در رشته‌های زیست‌شناسی و انسان‌شناسی مدرک تحصیلی خود را دریافت کند. سوم دی‌ماه 1402 بود که در یک سانحه تلخ رانندگی، ملیکا محمدی به دیار باقی شتافت و حالا بعد از 171‌روز همچنان داغ نبودِ او در فوتبال ایران سنگین و جانکاه است.
کنفدراسیون فوتبال آسیا به دنبال تحولی تاریخی در عرصه باشگاهی فوتبال زنان است و به نظر می‌رسد که فوتبال زنان ایران به یکی از مهم‌ترین دوره‌های تحولی خود رسیده و قرار است تیم‌های بزرگی چون استقلال و پرسپولیس در مسیر ملزم‌شدن به تیمداری در فوتبال زنان، پا به این رشته بگذارند تا هم فعالیت‌های فوتبالی خود را گسترش بدهند و هم بتوانند در مسیر دریافت مجوز حرفه‌ای گام مهمی را بردارند. بدون‌شک این اقدام رفته‌رفته می‌تواند در مسیر حرفه‌ای‌شدن فوتبال زنان ایران تاثیر محسوسی داشته باشد و با وجود این، نمی‌توان از یک جای خالی بزرگ چشم‌پوشی نکرد؛ ملیکا محمدی!
پرسپولیسی 6آتشه مثل ملیکا
ملیکا محمدی در دوران مهاجرتش به آمریکا، در بهترین آکادمی‌های فوتبال این کشور کارش را پیش برد و حتی در شعبه آمریکا آکادمی فوتبال یوونتوس، هم دوره دید و هم در نقش مربی به فوتبال‌آموزان جدید سعی داشت تا تجربیات خود را انتقال بدهد. ستاره فقید فوتبال زنان ایران که علاقه ویژه‌ای به شماره 18 داشت، در کنار فعالیت‌های حرفه‌ای خود در عرصه فوتبال، علاقه ویژه‌ای هم به تیم پرسپولیس نشان می‌داد و چه در اردوی تیم‌های باشگاهی‌اش و چه در اردوهای ملی، همواره برای هم‌بازیان خود کری‌خوانی کرده و تعصب ویژه خود به این تیم را نمایان می‌کرد.
حسرتی که به دل ملیکا ماند
ستاره فقید و 23‌ساله فوتبال زنان ایران برای پوشیدن پیراهن پرسپولیس چشم‌انتظاری زیادی کرد اما دریغا از جبر روزگار و البته سهل‌انگاری مدیران این باشگاه که تا پیش از الزام (AFC)، ترغیب به تیمداری در فوتبال زنان نشدند تا ملیکا محمدی که آرزوهای بزرگ خود از جمله بازی برابر ستاره‌ای چون سم کر، به میدان رفتن در جام باشگاه‌های آسیا و قهرمانی در فوتبال ایران را زندگی کرده بود، در حسرت پوشیدن پیراهن تیم مورد علاقه‌اش بماند و نتواند فرصت بازی در پرسپولیس را
به‌دست آورد.
ملیکا رفت، ملیکاها را دریابید!
محمدی البته یک رویای دیگر هم داشت؛ بازی در ورزشگاه آزادی. این رویای او هرچند در دوران زندگی‌اش محقق نشد اما به هنگام مرگش، مسوولان فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش‌وجوانان، درهای ورزشگاه آزادی را به روی پیکر ملیکا محمدی باز کردند تا پیکر او در این ورزشگاه تشییع شود. هرچند رویای بازی برای پرسپولیس و فوتبال بازی کردن روی چمن ورزشگاه آزادی را هیچ‌گاه ملیکا محمدی زندگی نکرد، اما ای‌کاش بیش از آنکه ملیکا محمدی‌های دیگر از این عالم فانی پر بکشند و بار سفر ببندند، مسوولان فوتبالی به‌ویژه در باشگاه‌های پرطرفدار چاره‌اندیشی کنند تا این‌گونه جوانان رعنا و زحمکتش فوتبال ایران با چنین آمال و آرزوهایی بار سفر آخرت نبندند؛ به امید آن روز!