جشن قهرمانی در خاک فرانسه

اتلتیکو مادرید در دیدار فینال رقابت‌های لیگ اروپا از سد مارسی گذشت و جام قهرمانی این مسابقات را بالای سر برد.
اتلتیکو مادرید و المپیک مارسی چهارشنبه‌شب گذشته دیدار فینال رقابت‌های لیگ اروپا را در لیون فرانسه برگزار کردند که در پایان اتلتیکو مادرید با نتیجه سه بر صفر پیروز شد و به عنوان قهرمانی این مسابقات دست یافت. نیمه نخست این بازی با برتری یک بر صفر اتلتیکو مادرید همراه شد. در دقایق ابتدایی این نیمه اتلتیکو شروع خوبی داشت، اما مارسی که جو ورزشگاه را کاملا به سود خود می‌دید با فشار هوادارانش بازی را در اختیار گرفت و اتلتیکو را به تیمی دفاعی تبدیل کرد.
در دقیقه ۲۱ بازی بود که دروازه‌بان و مدافع مارسی در دفع یک توپ اشتباه کردند تا بازیکنان اتلتیکو پشت محوطه جریمه حریف صاحب توپ شوند و گریزمان را در موقعیت گلزنی قرار دهند که مهاجم فرانسوی هم به راحتی در موقعیت تک به تک گلزنی کرد.
مارسی در ادامه بار دیگر توپ و میدان را در اختیار گرفت اما با بدشانسی در دقیقه ۳۱ دیمیتری پایت، ستاره تیم خود را به خاطر مصدومیت از دست داد. پایت در حالی که اشک می‌ریخت زمین بازی را ترک کرد. تلاش مارسی تا پایان نیمه نخست نتیجه نداد و اتلتیکو وقت نخست را با برتری به رختکن رفت.
اتلتیکو مادرید نیمه دوم را کاملا تهاجمی شروع کرد و خیلی زود به گل رسید. در دقیقه ۴۹ روی یک هجوم همه‌جانبه آنتوان گریزمان گل دوم خود و تیمش را به ثمر رساند تا حاشیه امنیت خوبی برای شاگردان سیمئونه ایجاد شود. اتلتیکو بعد از این گل نیز به حملات خود ادامه داد. مارسی البته تلاش کرد بازی را به تعادل بکشاند. با این حال اتلتیکو شرایط بهتری در زمین داشت و اجازه نداد حریف بر بازی مسلط شود. مارسی در دقیقه ۸۰ بهترین فرصت را برای جبران یکی از گل‌ها از دست داد. ضربه سر مهاجم این تیم به تیر دروازه اصابت کرد و گل نشد. اتلتیکو مادرید در دقیقه ۸۹ به گل سوم خود هم رسید. این بار گابی گلزنی کرد تا شاگردان سیمئونه کار را تمام و قاطعانه فینال را به نام خود ثبت کنند.
پادشاهی مطلقه اسپانیا
هشت قهرمانی در ۹ فینال اخیر اروپایی یا کلی‌تر بخواهیم بگوییم ۱۷ قهرمانی در قرن بیست و یک توسط اسپانیایی‌ها در مقابل ۱۶ قهرمانی توسط سایر کشورهای اروپایی بدون احتساب سوپرجام‌ها، دوباره بخواهیم جزئی‌نگر شویم می‌توان گفت تعداد جام‌های اروپایی شهر مادرید به تنهایی از کل جام‌های اروپایی هر کشور دیگری از سال ۲۰۰۰ به این‌طرف بیشتر بوده؛ این اقتدار در تاریخ فوتبال مدرن بی‌سابقه بوده و اسپانیا بی‌شک در این بیست سال اخیر قطب اول و آخر فوتبال بوده؛ چه تیم‌های درجه یکشان که در فتح لیگ قهرمانان مدام رکورد‌شکنی می‌کنند و چه تیم‌های سطح دو لیگ‌شان که در لیگ اروپا آقایی می‌کنند. اتلتیکو مادرید و سویا در هشت فینال اخیر لیگ اروپا انتهای بازی جام را به خانه برده‌اند و هنوز هم هستند کسانی که سطح تیم‌های اسپانیایی غیر از رئال و بارسا را بسیار پایین می‌دانند.
رقابت جانفرسای رئال و بارسا، فقط به نفع خودشان نبوده بلکه باعث شده اسپانیا علاوه بر این دو غول بزرگ، تیم‌های قدرتمند دیگری هم داشته باشد. اتلتیکو، سویا، والنسیا، ویارئال و‌… تیم‌هایی هستند که نسبت به تمام رقبایشان در لیگ اروپا یک برتری بزرگ دارند. تجربه گرانبهای چهار بار روبه‌رو شدن با دو ابرقدرت فوتبال جهان و قرار گرفتن تحت شدیدترین فشار ممکن. مثل اینکه تیم ملی ایران برای آمادگی در جام ملت‌ها، مقابل برزیل، آلمان، اسپانیا، آرژانتین و بلژیک در یک تورنمنت جایزه بزرگ بازی دوستانه برگزار کند.
برندگان چندین و چند‌باره توپ طلا در لالیگا بازی می‌کنند. برنده کفش طلای جام‌جهانی به لالیگا آمد. برنده کفش طلای یورو دوهزار و شانزده در لالیگا بازی می‌کند و کفش طلای اروپا هم مثل توپ طلا به صورت مونوپل برای مسی و رونالدو است. هرکسی می‌داند اگر خواهان فتح توپ طلاست باید به رئال یا بارسا بیاید و غیر از این هرجایی بازی کند، شبیه پدیده‌ای نگاهش می‌کنند که هنوز شکار این دو تیم نشده است. حتی پاری‌سن‌ژرمن با آن بریز و بپاش عجیبش نتوانست افکار عمومی را مجاب کند و همچنان طرفداران فوتبال منتظرند نیمار یا به رئال برود و یکی از جنجالی‌ترین انتقالات تاریخ را رقم بزند و یا این که به بارسا برگردد. نباید فراموش کرد که هر ساله بزرگ‌ترین بازی فصل در لالیگا برگزار می‌شود.
همچنین این کیفیت بی‌نظیر و فتح پیاپی تمام جام‌های ممکن توسط تیم‌های اسپانیایی، در برهه‌ای توسط تیم ملی این کشور هم تکرار شد و از دوهزار و هشت تا دو هزار و دوازده، دو بار جام ملت‌ها و یک بار جام‌جهانی را فتح کردند.
آمار و ارقام نشان می‌دهد لالیگای اسپانیا خودش را از سایر لیگ‌ها جدا کرده و یک پادشاهی مطلقه تشکیل داده است. پادشاهی مطلقه‌ای که بین خودش و لیگ‌های پر‌زرق و برق دیگر مثل لیگ برتر، سری‌آ، بوندس لیگا و لوشامپیونه یک دیوار بزرگ کشیده و اجازه نمی‌دهد کسی نزدیکش شود و پادشاهی‌اش را به خطر بیندازد.
فراموش نکنید این امکان وجود دارد که آمار هشت قهرمانی از نه قهرمانی اخیر اروپایی که در ابتدای مطلب ذکر شد، تا پنجم خرداد تبدیل به نه قهرمانی از ده قهرمانی اخیر دو تورنمنت معتبر اروپا شود و لالیگا دست‌نیافتنی‌تر هم بشود. باید دید اوضاع تا کی اینطور‌ بر وفق مراد اسپانیایی‌هاست. آنها همچنان مقصد اول بزرگ‌ترین ستاره‌های جهان فوتبال هستند و حداقل تا زمانی که مسی و رونالدو در پی کسب پیاپی توپ طلا باشند، اوضاع به همین منوال خواهد بود.
قدرت رسانه‌ای بی‌نظیر پرمیر لیگ، دلارهای قطری لوشامپیونه، قوانین مردمی‌ بوندس‌لیگا و سری‌آی فعلا خسته، هیچ‌کدام توان رقابت با این لالیگا را نداشته‌اند. آنها با استفاده از اهرم جذب ابرستاره‌ها، درحال حاضر دست‌نیافتنی‌ترین هستند و سال‌ها طول می‌کشد تا آمار بی‌نظیرشان در قرن بیست و یک خراب شود.