جعل و تحریف ترانه ملی و خاطره‌انگیز

«جهان صنعت»- بازار موسیقی این روزهای ایران، بازار عجیبی است.
هر نوع تقلب و کپی‌کاری و تخلف‌گویی در آن مجاز است و هیچ نهادی هم خود را متولی‌اش نمی‌داند! هرچند وقتی پای سانسور در میان است، چندین و چند نهاد برای مقابله با موسیقی صف می‌کشند اما در جایی که نیاز به ورود نهادهای ذی‌صلاح است، خبری نمی‌شود.
در چند روز گذشته ویدئوکلیپی ساخته شده توسط آستان قدس رضوی در شبکه‌های مجازی خبر‌ساز شده است. ویدئو‌کلیپی برگرفته از سرود خاطره‌انگیز «ای ایران». آستان قدس که در سال‌های گذشته فعالیت‌های فرهنگی متعددی داشته این‌بار قدم در راه ساخت موسیقی گذاشته است.
اما به جای ساختن یک ترانه ارژینال ترجیح داده از ترانه‌ای خاطره‌انگیز وام بگیرد؛ تصمیمی که خیلی به مذاق مردم و اهالی موسیقی خوش نیامده است.
بیانیه تند خانه موسیقی
بعد از عکس‌العمل‌های فراوان کاربران شبکه اجتماعی و انتقاد از تحریف سرود ملی «‌ای ایران»، سرانجام خانه موسیقی هم نسبت به این عمل واکنش نشان داد.
اعضای این هیات مدیره به نمایندگی از جامعه موسیقی کشور به شدت به این عمل غیرقانونی و به دور از اخلاق سازندگان این سرود جعلی اعتراض کردند و از مسوولان و ضابطان قضایی خواستند با خاطیان برخورد قانونی کنند.
در بخشی از بیانیه خانه موسیقی آمده است که سرود زیبا و ملی «ای ایران» که به ثبت ملی رسیده جزو میراث معنوی ایران شناخته شده و همچون دیگر آثار ملی ارزشمند و غیر‌قابل تغییر است و به هیچ عنوان نمی‌توان در آن دخل و تصرفی کرد و سازمان میراث فرهنگی کشور به عنوان متولی اصلی آثار ملی در کشور باید نسبت به این حرکت زشت واکنش مقتضی نشان دهد.همچنین در این بیانیه آمده است: سرود ملی «ای ایران» مورد وثوق قاطبه مردم ایران بوده و میلیون‌ها نفر از ایرانیان در سراسر گیتی با آن خاطره دارند و نسبت به آن عشق می‌ورزند و لذا تحریف و جایگزینی هر کلام دیگری روی آن آهنگ به نوعی جعل و تحریف یک ترانه ملی و خاطره‌انگیز است و نه تنها احساسات میلیون‌ها ایرانی را جریحه‌دار خواهد کرد بلکه پیگرد قانونی خواهد داشت.
هیات مدیره با تاکید بر حفظ شأن و شئون مظاهر مذهبی و احترام به شخصیت‌های مذهبی، ترانه جایگزین شده روی این آهنگ را به نوعی وهن بخش دیگری از تعلقات مذهبی مردم ایران دانسته و معتقدند این‌گونه کارها نه تنها کمکی به تحکیم مبانی عقیدتی و دینی مردم نمی‌کند بلکه بر ضد خودش عمل خواهد کرد.
ترانه سال‌های اشغال و تحریف
هنگام جنگ جهانی دوم که از سال ۱۹۳۹ شروع شد و تا سال ۱۹۴۵ ادامه پیدا کرد،‌ ایران خودش را بی‌طرف اعلام کرد. اما به بی‌طرفی کشورمان احترام گذاشته نشد و سربازان شوروی سابق و انگلیس ایران را اشغال کردند. دولت قدرتش را از دست داد و کشورمان را بیگانگان در دست گرفتند. در این شرایط شور میهن‌پرستی مردم را فراگرفت.
حسین گل‌گلاب استاد دانشگاه تهران یکی از افرادی بود که این وضعیت به شدت متاثرش کرده بود. در نتیجه وی در سال ۱۳۲۳ شعر میهن‌پرستانه‌ای به نام «ای ایران» را می‌سراید که به یکی از مشهورترین سرودهای میهن‌پرستانه ایران تبدیل می‌شود. این شعر این گونه شروع می‌شود:
ای ایران ‌ای مرز پرگهر
ای خاکت سرچشمه‌ هنر
دور از تو اندیشه بدان
پاینده مانی و جاودان
ای دشمن! ار تو سنگ خاره‌ای من آهنم
جان من فدای خاک پاک میهنم…
درباره این که گل گلاب چگونه این شعر را سراییده داستان‌های زیادی وجود دارد. از جمله این که در شهریور ۱۳۲۳که نیروهای انگلیسی و دیگر متفقین تهران را اشغال کرده بودند، حسین گل گلاب می‌بیند سربازی انگلیسی در حال کتک زدن و فحش دادن به یک بقال ایرانی است. حتی سرباز انگلیسی به یک افسر نظامی ایرانی هم که وارد ماجرا می‌شود، سیلی محکمی می‌زند. گل گلاب، با مشاهده این صحنه، با چشمان اشک‌آلود به دیدن روح‌الله خالقی، موسیقیدان مشهور، می‌رود و ماجرا را تعریف می‌کند و می‌گوید: «کار ما به اینجا رسیده که سرباز اجنبی توی گوش نظامی ایرانی می‌زند؟» روح‌الله خالقی به او می‌گوید: ناراحتی تاثیری ندارد بیا کاری کنیم و سرودی بسازیم.
همان‌جا گل گلاب شروع به زمزمه شعری می‌کند و وقتی آن را کامل می‌کند خالقی موسیقی‌اش را می‌سازد. بنان خواننده مشهور آن زمان نیز آن را می‌خواند. ظرف یک هفته، تصنیف‌ ای ایران با یک ارکستر بزرگ ساخته می‌شود.داستان دیگر از قول خود گل گلاب نقل شده. وی گفته است: در سال ۱۳۲۳ خورشیدی هنگامی که با مرحوم روح‌الله خالقی در خانه نشسته بودیم، صدای پای سربازان اشغالگر روس و انگلیس که در کوچه‌های تهران راه می‌رفتند، رعشه بر اندام هر میهن‌پرستی می‌انداخت. تحت تاثیر قرار گرفتم و این سرود (ای ایران) را ساختم و استاد خالقی هم آهنگ آن را تنظیم کرد که با همه مخالفت‌ها بر دل و جان مردم نشست.