جوابی به نماینده محترم خمینی‌شهر

محمد تاج‌الدین- «آقای خواننده معلوم‌الحالی خودش در سال ۸۸ تقاضا کرده که برنامه‌هایش از صداوسیما پخش نشود،‌ حالا هم خودش تقاضا کند که دو مرتبه پخش شود.»
اینها بخشی از صحبت‌های نماینده محترم خمینی شهر اصفهان است. محمد‌جواد ابطحی در جلسه دیروز مجلس تذکری شفاهی به دولت داد و از روحانی و وزرایش خواست در موضوع پخش ربنا و حواشی آن ورود نکنند. جدا از صحبت‌های او و جهت‌گیری سیاسی این نماینده که به سمت پایدارچی‌هاست، طرز بیان او مورد بحث این یادداشت است.
از سال ۸۸ روندی در ادبیات سیاسی ما طی شده که نقطه شروعش صحبت‌های محمود احمدی‌نژاد در مناظره با میرحسین موسوی است. بر مبنای این ادبیات، باید طرف مقابل تحقیر شود، شخصیتش مورد اهانت قرار گیرد و در این جدال نا‌عادلانه کلمات نقشی حیاتی بر عهده دارند. نماینده خمینی‌شهر برای تحقیر محمد‌رضا شجریان از واژه «معلوم‌الحال» استفاده کرده است. بیایید این کلمه را معنی کنیم و ببینیم آقای نماینده به چه دلیل سراغ معلوم‌الحال رفته است.
معنای تحت‌الفظی کلمه مشخص است. فردی که حال او برای دیگران روشن است. وقتی فردی سراغ کلمه «معلوم الحال» می‌رود قصدش کوچک کردن طرف مقابل است.
گویی همه می‌دانند فرد مورد نظر چه آدمی است و چه گذشته و حال و آینده سیاهی دارد. حال او مشخص است. نیازی به توضیح بیشتر نیست.
فردی است که باید به خاطر افکار و نظراتش مورد انتقاد قرار گیرد. چندی پیش یکی از حامیان ستاد رقیب روحانی نیز محمد‌رضا شجریان را با عنوان «هنرمند سرطانی» خطاب کرده بود. اما بازگردیم به موضوع نماینده محترم خمینی‌شهر؛ معلوم‌الحال. بیایید سری بزنیم به پرونده کاری و شخصی محمد‌رضا شجریان. استاد آواز ایرانی، قاری قرآن، صدای ماندگار، سرودهای انقلابی، یادآور روزهای خونین و پیروزی‌های دلچسب، خواننده گروه‌های چاووش و شیدا، حامی مردم زلزله‌زده بم و برگزار‌کننده کنسرت‌های عام‌المنفعه، استاد خوانندگانی چون همایون شجریان، محمدرضا معتمدی و وحید تاج، معترض دولت محمود احمدی‌نژاد، ممنوع الفعالیت در دولت‌های نهم و دهم.
حال بیایید سراغ نماینده محترم خمینی شهر برویم، محمد جواد ابطحی. ابطحی نماینده اصولگرای مجلس هشتم و دهم است. تفکرات او قرابتی روشن با طیف پایداری دارد. اگر بخواهیم اوضاع و احوال پایداری‌چی‌ها را معلوم کنیم باید سری بزنیم به دولت‌های نهم و دهم. مدیریت احمدی‌نژادی زاییده تفکر پایداری است.
تورم سرسام‌آور، تنش در روابط بین‌الملل، محدودیت‌های فرهنگی، درگیری داخلی و در نهایت کوچک شدن سفره مردم. در ادامه باید به سراغ جهت‌گیری‌های سیاسی آقای ابطحی برویم. نماینده محترم مردم خمینی شهر در مجلس دهم معتقد است چون دولت دوازدهم، دولت ضعیفی است آمریکایی‌ها به فکر افتاده‌اند از ایران امتیاز بگیرند. این در حالی است که حسن روحانی با ۲۳ میلیون رای منتخب مردم ایران است و همفکر ابطحی با ۱۶ میلیون رای و متوسل شدن به خواننده‌های زیر‌زمینی و پخش پول و وعده‌های ناشدنی، نفر دوم انتخابات. اینکه دولت منتخب مردم را ضعیف بدانیم توهین به انتخاب مردم است. از طرف دیگر ابطحی معتقد است مدیریت دیپلماتیک دولت روحانی اشکال دارد و وزارت امور خارجه نیاز به خانه‌تکانی. باز هم باید بازگردیم به انتخاب مردم. انتخابات ۲۹ اردیبهشت مصاف برجامیان و نابرجامیان بود. نتیجه نیز روشن است. ظریف از دید اکثریت مردم نقطه قوت است و از دید آقای ابطحی نقطه ضعف. تقابل میان نظر اکثریت و همفکران آقای ابطحی نشانه چیست؟
بازگردیم به کلمه «معلوم‌الحال». در این یادداشت سعی داشتیم احوالات این دو را مشخص کنیم. یک طرف محمد‌رضا شجریان و طرف دیگر محمد‌جواد ابطحی. اگر حال و احوالات فردی مشخص باشد، بد نیست. لفظ معلوم‌الحال به خودی خود توهین و فحش محسوب نمی‌شود و زمانی می‌تواند در زمره الفاظ رکیک قرار گیرد که به معنای واقعی کلمه، احوالات افراد برای همه مردم مشخص باشد.