حباب زودگذر المپیک

گروه ورزش – کاروان ورزشی ایران با سه مدال طلا، یک نقره و چهار برنز در جایگاه بیست و پنجم جدول مدال‌های المپیک ریو قرار گرفت. ایران در این دوره چه از نظر کیفی و چه از نظر تعداد، مدال‌های کمتری در مقایسه با لندن به دست آورد. ایران در المپیک لندن با ۵۳ ورزشکار در ۱۴ رشته ورزشی با ۱۲ مدال در جایگاه هفدهم ایستاد و بهترین نتیجه‌ را از نظر تعداد مدال در تاریخ حضور در المپیک به دست آورد.
اگر نگاهی به جدول مدال‌ها و رشته‌هایی که در آن ایران موفق به کسب مدال در تمام ادوار حضور یافته در المپیک داشته باشیم، تنها رشته‌هایی که همیشه مدال‌آور بوده‌اند منوط به کشتی و وزنه‌برداری و تکواندو بوده است و فقط یک بار در المپیک ۲۰۱۲ لندن یک مدال نقره در دوومیدانی در رشته پرتاب دیسک داشته‌ایم و دیگر هیچ. پرافتخارترین رشته‌های ورزش ایران در بازی‌های المپیک، کشتی (۳۸ مدال) و وزنه‌برداری (۱۷ مدال) است.
انتقادی که به ورزش ایران می‌توان وارد کرد این است که در رشته‌های پایه که مدال‌های بسیاری را در هر دوره به خود اختصاص می‌دهد کشور ما بی نصیب است، ایران در رشته‌های شنا، ژیمناستیک، دوومیدانی، جودو، دوچرخه سواری و بسیاری دیگر از رشته‌ها عملکرد موفقی نداشته است، یا از این رشته‌ها نماینده‌ای در المپیک نداشته‌ایم یا اینکه حضورمان تاثیر گذار نبوده است. سرمایه‌گذاری و پرداختن به رشته‌های پایه که اساس و بنیان روح المپیک در آنها جاری است در ایران دیده نمی‌شود، چه برسد به رشته‌هایی که هر دوره نماینده داریم اما دریغ از مدال.
از نظر تعداد ورزشکار، ایرانی‌هایی که در المپیک ریو ۲۰۱۶ مجوز حضور در رقابت‌ها را کسب کردند پس از المپیک ۱۹۷۶، بیشترین تعداد را داشتند. در المپیک ۱۹۷۶ ایران با ۸۶ نماینده و در المپیک‌های ۱۹۶۴ و ۲۰۱۶ با ۶۳ ورزشکار رهسپار این فستیوال جهانی شد.
عملکرد فدراسیون‌ها بسیار ضعیف بود و مانند همیشه بزرگترین اشکال آنها نپرداختن به تیم‌های پایه برای مدال آوری است. در هر دوره دلمان را به چند مدال طلایی که زحمتش بر دوش کشتی و وزنه‌برداری است، خوش می‌کنیم، یک حباب زودگذر و یک موفقیت نسبی کوتاه‌مدت. عملکرد وزارت ورزش هم زیر سوال است، در جایی که باید نام ایران بدرخشد و پرچمش بالاتر از تمام کشورهایی که از نظر اسم و رسم از ما خیلی پایین تر هستند، قرار گیرد ما پایین‌تر از جامایکایی هستیم که جمعیتش نزدیک به سه میلیون نفر است.
پتانسیل ورزش ما بسیار بالا و جوانان با استعداد بی‌شماری در سراسر کشور داریم اما دریغ که هیچ گاه ورزش‌های پایه برای مسوولان امر معنا نداشته و فقط باری به هر جهت و از روی انجام وظیفه کاری را انجام دادن بوده است. در جایی که سقف انتظارات وزیر ورزش کسب چهار مدال از المپیک است دیگر چه می‌توان گفت، جز اینکه برای ورزش کشورمان باید متاسف باشیم که متولیانی اینچنینی دارد، حتی بریتانیا هم با کسب ۲۷ مدال و ایستادن در رده دوم جدول، سطح انتظاراتش منوط به این مدال‌ها نیست و برای موفقیت بیشتر در دوره بعدی آماده می‌شود، آن وقت وزیر ورزش ما به این اندک مدال دلخوش است. در دادامه به بررسی فدراسیون‌های ناموفق در المپیک ریو می‌پردازیم تا با ریشه‌یابی علل شکست، گامی در جهت پیروزی برداریم.
تنیس روی میز، پایین‌تر از حد انتظار
ما امید‌های زیادی به نتایج نیما و نوشاد عالمیان داشتیم. شاید کسب مدال ایران در تنیس روی میز دور از انتظار باشد اما می‌توانستیم عملکرد بهتری نسبت به نتایج به دست آمده داشته باشیم. نیما عالمیان در اولین روز مسبقات المپیک به مصاف حریف آمریکایی رفت و توانست از سد حریف جوان بگذرد. او در مرحله بعد به مصاف حریف رومانیایی رفت و شکست خورد؛ نتیجه‌ای نه چندان قابل قبول.
نوشاد عالمیان اما در همان بازی اول مقابل حریف از اسلوونی شکست خورد و از دور مسابقات کنار رفت. نتیجه‌ای که با توجه به عملکرد خوب نوشاد در المپیک لندن قابل قبول نبود. ندا شهسواری، تنها بانوی تنیس روی میز ایران در المپیک مقابل حریفی از بلاروس شکست خورد و بدون کسب پیروزی از دور رقابت‌ها کنار رفت. البته مربی ندا شهسواری یک ساعت بعد از حذف او به ریو رسید!
کسب مقام ششم بدون فشنگ
ورزشکاران تفنگ بادی ۱۰ متر عملکرد مطلوبی در المپیک ریو نداشتند و بهترین نتیجه به دست آمده کسب مقام ششم الهه احمدی است. نمایندگان ما در این رشته البته مشکلات فراوانی قبل از المپیک داشتند تا جایی در برخی روزها بدون فشنگ تمرین می‌کردند! قطعا مسوولان فدراسیون تیراندازی باید پاسخگوی نتایج به دست آمده در این رشته باشند.
پوریا نوروزیان و نجمه خدمتی، دیگر نماینده‌های ایران در تفنگ بادی ۱۰ متر هم نتوانستند عملکرد خوبی داشته باشند و از صعود به فینال بازماندند. گلنوش سبقت‌الهی در دو رشته تپانچه بادی ۱۰ متر زنان و تپانچه ۲۵ متر زنان شرکت کرد که در هر دو رشته از صعود به فینال بازماند و حذف شد. مه‌لقا جام بزرگ و نجمه خدمتی نمایندگان ایران در تفنگ وضعیت زنان بودند که مه‌لقا جام بزرگ در دور مقدماتی حذف شد و نجمه خدمتی به فینال رفت اما با کسب رتبه هشتم نتوانست مدالی کسب کند. پوریا نوروزیان، نماینده ایران در تفنگ سه وضعیت مردان هم بود که از صعود به فینال بازماند. بنابراین فدراسیون تیراندازی ایران آن‌طور که باید و شاید نتوانست انتظارات را برآورده کند و بدون مدال به کار خود در المپیک پایان داد.
تکواندو، بدون حتی یک فینالیست
در روز‌های اول المپیک که مدالی کسب نکرده بودیم تمام امید‌هایمان به کسب مدال در تکواندو و کشتی و وزنه‌برداری بود. کشتی و وزنه‌برداری انتظارت‌مان را برآورده کردند اما تکواندو تمام امید‌هایمان را ناامید کرد. تکواندوکاران کشورمان عملکردی دور از انتظار داشتند و در همان مسابقه اول یا دوم شکست خوردند و از دور رقابت‌ها کنار رفتند. تنها مدال این رشته، مدال باارزش کیمیا علیزاده بود. مدالی که ارزش دوچندانی برای ما داشت چراکه این اولین بار بود که یک بانوی ایرانی روی سکوی المپیک می‌رفت اما مدال علیزاده‌ هم چیزی از عملکرد ضعیف این رشته در المپیک کم نمی‌کند. محمد پولادگر، رییس فدراسیون تکواندو باید پاسخگوی نتایج بسیار ضعیف این رشته در المپیک باشد.
بوکس، حذف تنها امید ایران
احسان روزبهانی انتقادات زیادی به فدراسیون بوکس وارد کرد. او رابطه خوبی با مسوولان فدراسیون بوکس ندارد و بارها با مسوولان فدراسیون درگیری لفظی پیدا کرده است. روزبهانی تنها امید ایران در بوکس المپیک بود که در اولین بازی خود باخت و از دور رقابت‌ها کنار رفت. مسوولان فدراسیون بوکس باید توجهی بیشتری به روزبهانی داشته باشند چراکه او می‌تواند افتخار‌های زیادی برای ایران کسب کند.
دوچرخه‌سواری، نرسیدن به خط پایان
آروین معظمی گودرزی، میر صمد پورسیدی و قادر میزبانی سه نماینده ما در دوچرخه‌سواری استقامت جاده بودند که هر سه حتی به خط پایان هم نرسیدند! اتفاقی که در نوع خود بسیار قابل تامل است. قادر میزبانی، نماینده ایران در تایم تریل بود که نتیجه‌ای بهتر از کسب رتبه سی‌ویکم به دست نیاورد.
جودو، حذف در اولین مسابقه
جواد محجوب و سعید ملایی تنها جودوکاران‌مان در المپیک بودند که سعید ملایی در اولین مسابقه مقابل حریف روسی شکست خورد و از دور مسابقات کنار رفت. جواد محجوب، دیگر نماینده ایران هم مقابل حریف بلژیکی شکست خورد تا جودوی ما در المپیک حرفی رای گفتن نداشته باشد. جودوی ایران پتانسیل بسیار بالایی دارد و اگر مسوولان نگاه ویژه‌ای نسبت به این رشته داشته باشند قطعا در مسابقات دیگر عملکرد بهتری نسبت به نتایج ریو خواهیم داشت.
دو‌ومیدانی، عملکرد نه‌چندان مطلوب
محمود صمیمی و احسان حدادی نمایندگان ایران در پرتاب دیسک بودند. صمیمی با کسب رتبه سی‌ام از صعود به فینال بازماند اما مهم‌ترین اتفاق این رشته عملکرد بسیار بد دارنده مدال نقره الپیک لندن بود. حدادی البته خودش اظهار کرد که مدتی با مصدومیت دست‌‌وپنجه نرم می‌کند و نتوانست به خوبی مسابقه بدهد.
لیلا رجبی، نماینده پرتاب وزنه زنان بود که با تمام توانش مسابقه داد اما در نهایت نتوانست به فینال صعود کند و با کسب رتبه شانزدهم به کار خود در المپیک پایان داد. کاوه موسوی و پژمان قلعه‌نویی در پرتاب چکش از دور مسابقات حذف شدند. حمید رضا روزاوند در پیاده‌روی به کسب رتبه پنجاه و چهارم بسنده کرد. محمد ارزنده در پرس طول با ثبت رکورد هفت متر و سی‌ویک سانتی‌متراز صعود به دور بعد بازماند.
یکی از اتفاق‌های خوب این رشته صعود حسن تفتیان به نیمه‌نهایی دوی ۱۰۰ متر بود. او در گروه خود سوم شد و به نیمه‌نهایی صعود کرد. تفتیان همین که برای تا نیمه‌نهایی دوی ۱۰۰ متر پیش رفت کار بزرگی انجام داد و نمی‌شود انتظاری بیش از این داشت. رضا قاسمی دیگر نماینده کشورمان دردوی صد متر نتوانست به نیمه نهایی برسد.
قایقرانی، در حد انتظار
عادل مجللی نماینده ایران در رشته کانوی تک نفره ۲۰۰ متر توانست با کسب رتبه چهارم به نیمه نهایی صعود کند اما از صعود به فینال بازماند. مهسا جاور در بخش روئینگ تک نفره چهارم شد و به شانس مجدد مجدد رفت و رتبه سوم را کسب کرد اما از صعود به فینال بازماند. نتایج قایقرانی کشورمان تا حدود زیادی قابل پیش‌بینی بود.