حجازی، اسطوره‌ای تکرار‌نشدنی

هفت سال از درگذشت ناصر حجازی، اسطوره تکرار‌نشدنی فوتبال ایران، عقاب تیم استقلال و دومین دروازه‌بان قرن آسیا می‌گذرد؛ مردی که دوم خرداد ماه سال ۹۰ چشم از جهان فروبست.
۲۳ آذر ۱۳۲۸ سرآغاز فصلی سبز برای درختی پربار در قلب ناصر بود و ۲ خرداد ۱۳۹۰ آخرین برگ شاخه تکیده آن روی زمین افتاد تا زردی پاییز، مردی از جنس بلور را از پای درآورد. در آن روزهایی که ناصر حجازی توپ را برای اولین بار شناخت هنوز پرسپولیس و استقلال به شکل امروزی نبودند! قدمت ناصر حجازی در فوتبال ایران کم از دو باشگاه سرخابی پایتخت ندارد. اصلا آنها کسانی بودند که ماهیت و شخصیت امروزی این دو باشگاه را جان دادند و همانند جسمی بی‌جان در آن روح دمیدند.
نادر تهران برای او در آن روزها تمام عشق و علاقه به مستطیل‌های سبز بود، فوتبال ایران به شکلی گسترش نیافته و در بحبوحه آغاز مسیری حرفه‌ای قرار داشت، ناصر حجازی همانند دیگر هم‌نسلانش پله‌ای برای آیندگان محسوب می‌شدند و وظیفه‌ای مهم را روی دوش خود حس می‌کردند، فوتبال ایران به او مدیون است؛ دینی که هرگز به هیچ عنوان به ناصر و ناصر‌ها ادا نشد تا نقش پر‌رنگ او همواره در تاریخ فوتبال ایران جاودانه بماند. تاج آن روزها چیز خاصی برای نمایش نداشت، اما تیم محبوب بالا‌نشینان به هر حال برای حال و روز فوتبال در آن دوران تسکین دهنده بود تا اینکه نسل حجازی‌ها وارد آن شد و این‌گونه بود که استقلال آغاز شد..!
دومین دروازه‌بان برتر تاریخ فوتبال پس از محمد الدعایه در قاره آسیا در قرن بیستم چیزی بیش از یک افسانه بود که به دلیل شرایط و امکانات نامطلوب مظلوم واقع شد، مردی که روزگاری از باشگاه منچستر‌یونایتد دعوت‌نامه رسمی دریافت کرد و به دلیل شرایط کشور قرار را بر فرار ترجیح داد، لیاقت مدال افتخار را دارد، اما او هرگز از سوی هیچ نهاد یا سازمانی مورد تقدیر قرار نگرفت‌ چرا که او مدال افتخارش را از قلب مردم ایران دریافت کرده بود و هرگز در این راستا گلایه‌ای نکرد.
فوتبال ایران در رده‌های ملی و باشگاهی دروازه‌بان‌های موفق زیادی به خود دیده است اما هیچ یک مانند ناصر حجازی اسطوره نشدند و در یادها باقی نماندند. غلامرضا تختی و ناصر حجازی تنها چهره‌های ورزشی ایران هستند که نام‌شان در مجموعه مفاخر و نام‌آوران ایران‌‌زمین قرار گرفته است. علاوه بر این کمتر ورزشکاری در ایران وجود دارد که اینچنین مورد اقبال و توجه ورزش‌دوستان و حتی مردم عادی قرار گرفته باشد. حجازی متولد ۲۳ آذر ۱۳۲۸ تهران است که در سال ۱۳۴۳ با تیم نادر تهران وارد دنیای فوتبال شد و سه سال بعد به تیم تاج، استقلال کنونی پیوست و تا سال ۱۳۶۵در همین تیم در چارچوب دروازه قرار گرفت. البته او بین سال‌های ۵۴ تا ۵۹ از تیم تاج دور بود.
او در رده باشگاهی و ملی افتخارات زیادی کسب کرد، با تیم تاج در سال ۱۳۴۹ قهرمان باشگاه‌های آسیا و ایران شد، سال۱۳۵۰ نیز در جایگاه سومی جام باشگاه‌های آسیا و ایران ایستاد. قهرمانی با تیم ملی فوتبال ایران در جام ملت‌های آسیا ۱۹۷۲، ۱۹۷۶، بازی‌های آسیایی۱۹۷۴ و همچنین کسب مقام سومی با تیم ملی در جام ملت‌های آسیا در سال ۱۹۸۰ از دیگر افتخارات حجازی است. اسطوره استقلال همراه با تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین هم حضور داشت، عملکرد خوبش در درون دروازه سبب شد باشگاه منچستر‌یونایتد انگلیس خواستار به خدمت گرفتن او شود اما رضایتنامه عقاب آسیا از سوی باشگاه تاج صادر نشد تا بهترین فرصت زندگی خود را از دست بدهد.حجازی در دوران مربیگری هم موفق بود و توانست در سال ۱۳۷۷ استقلال را به مقام قهرمانی لیگ فوتبال باشگاه‌های کشور موسوم به جام آزادگان برساند، یک سال بعد در جام باشگاه‌های آسیا، آبی‌پوشان را به فینال آسیا برد و در نهایت نایب قهرمانی را برای تیم استقلال به ارمغان آورد؛ افتخاری که نزدیک به ۲۰ سال، دیگر تکرار نشده است. فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال حجازی را دومین دروازه‌بان برتر قرن بیستم قاره آسیا پس از محمد الدعایه عربستانی معرفی کرده ‌است ضمن آنکه وی به عنوان چهل و یکمین دروازه‌بان برتر قرن بیستم جهان از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال جهان انتخاب شد.حضور در جمع ۱۰ بازیکن برتر قاره آسیا در تمامی ادوار مسابقات جام جهانی از نگاه سایت ورزشی و معتبر ESPN از دیگر افتخارات دروازه‌بان فقید کشورمان است. ناصر حجازی دارای رتبه ۱۳۴ جهان و رتبه دوم ایران با رکورد ۸۳۷ دقیقه در بسته نگه داشتن دروازه از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال جهان نیز هست. مرحوم حجازی ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۰ حین تماشای دیدار تیم فوتبال استقلال مقابل پاس همدان در روز آخر لیگ برتر به‌ دلیل وخامت حالش به کما رفت و در حالی که از بیماری سرطان ریه رنج می‌برد، در بیمارستان کسری در تهران درگذشت.