حساب گردو‌های خانه قاضی

در آخرین نشست مطبوعاتی- رسانه‌ای، احمدی‌نژاد از رسانه‌ها خواست تا تصمیم‌ها و اظهاراتی که مقامات دولتی بیان می‌کنند را برای شهروندان تشریح و تحلیل کنند تا ابهامات در این‌باره برطرف شود.اما وقتی موضوع برای روزنامه‌نگاران هم دارای ابهام است آن‌وقت چگونه اصحاب رسانه می‌توانند ابهام را از اذعان شهروندان ایرانی بزدایند، اذهان مثلا همین بودجه فصل نخست سال که قرار است مانند تنخواه، امور دولت را تا پایان بهار اداره کند و دولت مابقی سال را براساس لایحه‌ای که بعدا به تصویب نمایندگان خواهد رسید، سپری سازد. روشن است که این تنخواه حداکثر باید ۲۵ درصد از کل بودجه را تشکیل دهد.
البته با توجه به اینکه بودجه چند دوازدهمی معمولا ماهیتی تنخواه‌گردان دارد، انتظار آن است که مخارج جاری کشور در آن دیده شده و مابقی هزینه‌ها از جمله هزینه‌های عمرانی در لایحه بودجه کلی کشور دیده و لحاظ شود. به این دلیل گمان غالب آن است که لایحه بودجه چند دوازدهم که معمولا فصل اول را در برمی‌گیرد کمتر از ۲۵ درصد کل بودجه باشد.اما این محاسبات انگار در دستگاه دولت اصلا دیده نشده یا دولت درک متفاوتی از عدد و مفاهیم ریاضی دارد. نمونه این مساله را می‌توان در ایجاد شش میلیون شغل از سوی دولت‌های نهم و دهم دانست، موضوعی که با اطلاعات آماری سازمان آمار ایران به حداکثر ۶۰۰ هزار شغل خلاصه می‌شود.
در لایحه‌ای که چند روز پیش از سوی احمدی‌نژاد ارایه شد، دولت حدود نیمی از مبلغ بودجه سال گذشته را برای سه ماهه اول سال‌جاری تقاضا کرده است این در حالی است که بودجه امسال نسبت به سال گذشته انقباضی است و نمی‌توان افزایش حجم بودجه را دلیلی بر افزایش حجم بودجه سه دوازدهم دانست.
البته ممکن است احمدی‌نژاد به این نتیجه رسیده باشد که حالا که قرار است از مجلس پول بگیرد، مقداری بیشتر بگیرد تا ماه‌های آینده را با خیال راحت سپری سازد اما غافل از آنکه گردو‌های خانه قاضی حساب و کتاب دارد و قاضی به هر درخواستی پاسخ مثبت نمی‌دهد.