حضور معنادار طنطاوی در دولت مصر

هشام قندیل نخست‌وزیر برگزیده محمد مرسی یک ماه پس از سوگند یاد کردن رییس‌جمهور جدید دیروز کابینه خود را معرفی کرد.

 برگزیده شدن قندیل به سمت نخست‌وزیر با توجه به بی‌تجربگی او در امور اجرایی و کشورداری از یکسو و ناشناخته بودنش در محافل سیاسی مصر از طرف دیگر از همان آغاز با واکنش‌های

 ضد و نقیضی روبه‌رو شد اما در نهایت به عنوان فردی که وابستگی‌های گروهی، حزبی و اعتقادی کمتری به جریانات مسلط بر صحنه سیاست مصر دارد، مورد قبول قرار گرفت و تلاش خود را برای انتخاب اعضای دولت آغاز کرد.

در همان موقع پیش‌بینی می‌شد که دولت قندیل با توجه به شرایط کشور نمی‌تواند از نفوذ شورای نظامی به دور باشد و خبرهایی هم که مبنی بر حضور مارشال طنطاوی در دولت جدید به گوش می‌رسید با وجود واکنش‌های منفی اطرافیان مرسی موید این واقعیت بود که نفوذ نظامیان دست‌کم برای چند سال آینده همچنان در صحنه سیاست مصر ادامه خواهد یافت.

سفر‌های پشت سر هم مقامات دست بالای آمریکا از وزیر خارجه گرفته تا وزیر دفاع که هنگام اعلام اسامی وزیران دولت قندیل در قاهره به سر می‌برد و دیدارهایی که با رییس‌جمهور و رییس شورای نظامی داشتند، رویدادی نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذر کرد.

وابستگی مالی ارتش مصر به آمریکا، موقعیت جغرافیایی بسیار حساس صحرای سینا، قرارداد کمپ دیوید و رابطه با اسراییل همگی را اگر کنار وزن و نقش سنگین و مهم مصر در جهان عرب قرار بدهیم به اهمیت رابطه استراتژیک واشنگتن و قاهره به روشنی پی می‌بریم.

در این رهگذر با نگاهی به نام اعضای دولت قندیل درمی‌یابیم که پنج وزیر کابینه نظامی از سوی نخست‌وزیر در پست خود ابقا شده‌اند که در این میان جدا از وزیران دارایی و خارجه حضور مارشال حسین طنطاوی، رییس شورای نظامی و وزیر دفاع فعلی در کابینه قندیل امری  بسیار مهم و معنادار به حساب می‌آید. به غیر از نظامیان دیگر اعضای دولت جدید مصر به گفته قندیل، از میان تکنوکرات‌ها و فعلالان سیاسی و اجتماعی با وابستگی‌های فکری به جریانات حاکم در شرایط کنونی مصر انتخاب شده‌اند.

تشکیل دولت جدید مصر با حضور نظامیان به ویژه طنطاوی که ۲۰ سال در دوران مبارک، وزیر دفاع بود این پیام را دارد که محمد مرسی و حزب عدالت و آزادی به عنوان شاخه سیاسی اخوان‌المسلمین در پی آن است که مصر را پس از مبارک با شیوه «میانه‌روی»، گشایش به سوی جهان و ادامه اتکا به کمک‌های مالی آمریکا اداره کند؛ شرایطی که تحقق آن چندان آسان هم به نظر نمی‌رسد.