خاموشی ارکسترهای دولتی در دوران سلطنت پاپ‌ها

گروه فرهنگ و هنر‌- نبود برنامه‌ای مدون برای اجرای کنسرت به همراه نامشخص بودن وضعیت رهبری ارکستر، از جمله نکات مهمی است که طی ماه‌های اخیر فعالیت ارکستر سمفونیک تهران را با ابهاماتی مواجه کرده است.
شرایط مدیریتی ارکسترهای دولتی در کشورمان طی سال‌های اخیر به ویژه در دهه‌ای که گذشت به شدت از فراز و نشیب‌های زیادی برخوردار بوده که اگر بخواهیم درباره هرکدام از آنها به تحلیل‌های رسانه‌ای و کارشناسی مراجعه کنیم، به طور حتم با چالش‌ها، حاشیه‌ها و پرسش‌های متعددی روبه‌رو می‌شویم که کار قضاوت درباره عملکرد بنیاد فرهنگی- هنری رودکی به عنوان متولی اصلی مدیریت ارکسترهای دولتی را دشوار می‌کند. به هر حال داستان پرحاشیه ارکسترهای دولتی در کشورمان به معنا و مفهوم واقعی کلمه «منشوری در حرکت دوار است» که فعلا معلوم نیست قرار است چه زمانی در یک مسیر مستقیمِ رو به جلو گام بردارد.
اما هرچه هست اکنون همین ارکسترهای دولتی هستند که می‌توانند به منزله چراغ راهی برای آغاز اجرای کنسرت‌های موسیقی در حوزه‌هایی غیر از موسیقی پاپ باشند که فقدان‌شان در این ماه‌ها و هفته‌ها از پس اتفاقات و التهابات جامعه به‌شدت در فرآیند ارائه محصولات موسیقایی حس می‌شود.
آنچه سعی شده در این گزارش به آن پرداخته شود، روایتی از فعالیت «ارکستر سمفونیک تهران» به‌عنوان یکی از مهم‌ترین و آکادمیک‌ترین مجموعه‌های ارکستر ‌کشورمان است که متاسفانه طی ماه‌های گذشته و به ویژه پس از برون‌رفت از بحران کرونا بنا به دلایلی احیای فعالیت آن با فراز و نشیب‌های زیادی همراه بوده است.
این ارکستر اکنون در شرایطی قرار گرفته که مانند گذشته نمی‌توان در دورنمای آن شاهد برنامه مدون و از پیش تعیین‌شده‌ای باشیم. مجموعه‌ای که در کنار مجموعه‌هایی چون «ارکستر ملی ایران» یا «ارکستر موسیقی ملی ایران» و «ارکستر سمفونیک سازمان صدا و سیما» از ارکسترهای اصلی متعلق به بدنه دولت هستند و می‌توانند به دلیل ظرفیت‌های بسیار ارزشمندی که در حوزه نیروی انسانی و امکانات دارند، بهترین و باکیفیت‌ترین اجراها را پیش روی مخاطبان قرار دهند و در کنار رعایت مولفه‌های استاندارد برگزاری کنسرت‌ها و حوزه‌های مرتبط با مخاطب نقش مهمی در توجه دادن عموم جامعه به موسیقی جدی داشته باشند.
این رویکردی است که در گوشه و کنار جهان هم مورد توجه بسیاری از کمپانی‌ها و مجموعه‌های دولتی و غیردولتی در کشورهای مختلف قرار دارد و حتی در بسیاری از موارد برای اینکه بتوانند جامعه را در وضعیت مناسب‌تری قرار دهند از ارکسترها و هنرمندان مهم خود برای ارتقای شرایط روحی مردم استفاده می‌کنند؛ فرآیندی که در مقاطعی پیرامون ارکسترهای دولتی ما هم اجرا شد اما بنا به دلایلی که درگذشته بارها به آن اشاره شده، سرنوشت خوبی را تجربه نکرد؛ وضعیتی که اکنون در بدنه ارکستر سمفونیک تهران هم دیده می‌شود و ‌باید هرچه زودتر مدیران و شورای هنری‌اش را وادار به اظهار نظر و تشریح شرایط موجود کند، فرآیندی که شاید ریشه‌هایی از آن را بتوان از پس اتفاقات و التهابات اخیر جامعه و صد البته شرایط اقتصادی این سال‌های کشور جست‌وجو کرد، اما هرچه هست باید وضعیت روشن‌تری از خود را به جامعه هدف خود ارائه دهد تا بتوانیم شاهد اتفاقات بهتری باشیم.
اول تیر سال ۱۴۰۱ بود که ارسال یک خبر مهم استراتژی جدید بنیاد رودکی در جریان فعالیت ارکسترها را به اهالی رسانه و هنرمندان ارائه کرد و طی آن اعضای شورای هنری ارکسترها شامل «ارکستر ملی ایران» و «ارکستر سمفونیک تهران» برای دوره جدید معرفی شدند. در حکم مجید زین‌العابدین مشاور وزیر و مدیرعامل بنیاد رودکی حسن ریاحی، نصیر حیدریان، کیاوش صاحب‌نسق، محمد میرزمانی و ‌هادی آرزم به‌ عضویت شورای هنری ارکستر سمفونیک تهران و همچنین حمید شاهنگیان، امیر بکان، همایون رحیمیان، سهراب کاشف و بهزاد عبدی به عنوان ۱۰ عضو دوره جدید شورای هنری ارکستر ملی ایران معرفی شدند.
حمایت از اجراهای فاخر، اهتمام به برنامه‌ریزی تقویم سالانه، انتخاب و همکاری شایسته‌ترین نوازندگان و خوانندگان موسیقی کشور، دعوت از رهبران صاحب صلاحیت برای ارکسترها، انتخاب نمونه‌های درخشان از آثار آهنگسازان ایران و جهان، سفارش تولید آثار جدید و تدوین شیوه‌های ارتقای کیفی ارکسترها متناسب با سیاست‌های راهبردی بنیاد رودکی از ماموریت‌های این شوراها اعلام شده بود. اما روز نهم مرداد ماه بود که نشست رسانه‌ای رویداد موسیقایی «همراه خاطره‌ها» که دربرگیرنده اجرای برگزیده‌ای از آثار مجید انتظامی آهنگساز شناخته‌شده کشورمان بود، با حضور این آهنگساز و نصیر حیدریان رهبر ارکستر در تالار وحدت تهران برگزار شد. مجید انتظامی در این نشست خبری گفت: قرار بر این است کنسرتی را در هفته دفاع مقدس برگزار کنیم. در این کنسرت خوشبختانه نصیر حیدریان که زحمت زیادی برای آن کشیده، کار آماده‌سازی ارکستر را به عهده دارد و پس از انجام مراحل آماده‌سازی آن را تحویل بنده می‌دهد. برنامه‌ای که برای کنسرت آماده کردیم موسیقی متن فیلم‌های کانی مانگا، جایی برای زندگی، مردان آنجلس و شیخ بهایی در قالب ارکستر سازهای زهی ایرانی و کلاسیک است. در واقع می‌توان گفت این آثار برگرفته از بالای ۲۰۰ ساعت موسیقی‌هایی است که بنده برای این آثار نوشته‌ام. البته قرار بر این است که دو قطعه دیگر هم داشته باشیم که این دو اثر با خواننده اجرا می‌شود. البته صحبت‌های مجید انتظامی فقط و فقط به این نشست خبری خلاصه شد، چرا که به دلیل التهابات اخیر جامعه، فضایی به وجود آمد که مجید انتظامی بعد از مدت‌ها کش و قوس عطای برگزاری این کنسرت را به لقایش بسپارد و به فکر تاریخ دیگری برای این اجرای زنده باشد؛ اجرایی که هنوز تاریخ برگزاری‌اش در محاق بودن و نبودن است. این روند ادامه داشت تا اینکه ارکستر سمفونیک تهران در کنار ارکستر موسیقی ملی یا ارکستر ملی ایران کنسرت‌هایی را حسب وظیفه ذاتی خود در جریان برگزاری سی و هشتمین جشنواره موسیقی فجر به رهبری منوچهر صهبایی برگزار کردند که این اجراها نیز مانند اجراهای با کیفیت چند سال پیش ارکسترها چنگی به دل نمی‌زدند.
آنچه گفته شد روایتی تاریخی از وضعیت ارکستر سمفونیک تهران طی یک سال گذشته است که رجوع دوباره به آن، می‌تواند مسیر روشن‌تر و واضح‌تری را برای علاقه‌مندان و دوستداران این ارکستر‌ها نشان دهد تا شاهد وضعیت روشن‌تری از مسیر آینده ارکسترهایی باشند که می‌توانند تبدیل به مهم‌ترین‌های موسیقی باشند؛ مهم‌ترین‌هایی که این روزها از آن اخبار خوبی شنیده نمی‌شود و برخی شنیده‌های غیررسمی حاکی از اختلافات شدید میان نوازندگان و برخی رهبران ارکستر دعوت‌شده است که حتی منجر به استعفا و تهدید به کناره‌گیری بسیاری از نوازندگان هم شده است؛ نوازندگانی که پیش از این اتفاقات و در طول یک سال گذشته از ارکستر سمفونیک تهران خارج شدند و دیگر از نام‌های بزرگ در این مجموعه‌ها کمتر اسمی را می‌توان یافت.
البته برخی شنیده‌های دیگر حاکی از آن است که نصیر حیدریان نیز دیگر به عنوان رهبر ثابت ارکستر سمفونیک تهران در این مجموعه فعالیت نمی‌کند و هنرمند دیگری به عنوان رهبر ارکستر معرفی شده است.