خبر

اگر دنبال کتابی باشید که شما را داستان‌نویس کند احتمالا جست و جویتان شکست خواهد خورد. داستان‌نویسی هم از آن کارهاست که بسیار کتاب برای آن نوشته‌اند اما تا قلم دست نگیرید و در میدان بازی نکنید آن را یاد نمی‌گیرید. در قفسه کتابفروشی‌ها و نتایج جست‌وجوی مرورگرها لیستی بی‌انتها از کتاب‌هایی وجود دارد که عناوین بسیاری ازشان شبیه به هم است و همگی روی جلدشان ادعا دارند که نقشه مسیر را به دستتان می‌دهند. البته بیراه هم نیست اگر بگوییم نقشه‌ای برای این راه ترسیم کرده‌اند اما رهرو شما هستید! این هفته چند کتاب با عناوین مشابه هم معرفی کرده‌ایم که خواندشان احتمالا بینش و نظرتان درباره داستان‌نویسی را عوض می‌کند. گرچه شاید اگر آنها را در یک کتابفروشی ببینید انتظار بیشتری از این کتاب‌ها داشته باشید اما قبل از آن به شما می‌گوییم که خودتان را برای بازی در میدان داستان‌تان آماده کنید و برای بهتر بازی کردن از این کتاب‌ها هم غافل نشوید.
راهنمای داستان‌نویسی
جمال میرصادقی نویسنده ایرانی است که در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران درس خوانده و از او حدود ۴۳ جلد کتاب، رمان، داستان بلند و نقد ادبی و مجموعه مقالات، منتشر شده است.جمال میرصادقی در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۱۲ خورشیدی در تهران به دنیا آمد. او مشاغل گوناگونی را در زندگی‌اش تجربه کرده؛ کارگری، معلمی، کتابدار دانشسرای تربیت معلم، کارشناس آزمون‌سازی در سازمان امور اداری و استخدامی کشور، مسوول اسناد قدیمی در سازمان اسناد ملی ایران و مدرس دانشگاه در رشته ادبیات و ادبیات داستانی.
کتاب «راهنمای داستان‌نویسی» نوشته جمال میرصادقی، هم می‌تواند برای مشتاقان و عاشقان داستان، راهنمای سودمندی باشد تا شناخت آنها را نسبت به داستان بیشتر و لذت خواندن آن را عمیق‌تر و گسترده‌تر کند و هم می‌تواند راهنمایی گره‌گشا و آگاه‌کننده برای کسانی باشد که می‌خواهند در این قلمرو خود را بیازمایند و تجربه‌های خود را در زندگی به شکل داستان ارائه دهند. در تدوین و نگارش این کتاب کوشیده شده تا حد امکان از آثار و داستان‌های نویسنده‌های ایرانی برای مباحث کتاب نمونه آورده شود.
بعد از کتاب «راهنمای داستان‌نویسی»، جمال میرصادقی «راهنمای رمان‌نویسی» را منتشر کرد. او درباره این اثرش گفته «راهنمای رمان‌نویسی» را با توجه به منابع خارجی نوشتم، اما از آنجا که خیلی از چیزهایی که در غرب نوشته شده، به درد ما نمی‌خورد، من تنها با مطابقت و مقایسه با کشورمان، کتاب ‌را می‌نویسم. ما در زمینه رمان بسیار عقبیم و این کتاب برای این است که نویسندگان بتوانند رمان واقعی بنویسند.

هنر داستان‌نویسی
حسن کامشاد پژوهشگر ادبی و مترجم، در سال ۱۳۰۴ در شهر اصفهان به دنیا آمده. تحصیلات اولیه‌اش را در دبیرستان ادب اصفهان گذراند و با ورود به دانشکده حقوق دانشگاه تهران کارشناسی حقوق گرفته است. پس از فارغ‌التحصیلی به جنوب رفت و در شرکت نفت مشغول به کار شد. پس از آن، مدتی به دعوت دانشگاه کمبریج به تدریس زبان فارسی در این دانشگاه پرداخت و هم‌زمان با تدریس، تحصیلات خود را ادامه داد و موفق به اخذ مدرک دکتری ادبیات فارسی از دانشگاه کمبریج شد. پس از فارغ‌التحصیلی به‌عنوان استاد زبان فارسی در همان دانشگاه به تدریس پرداخت. کامشاد همچنین استاد مدعو دانشگاه کالیفرنیا هم بوده است.
کتاب «هنر داستان‌نویسی» نوشته اوست که سال ۹۲ آن را در ۳۴۲ صفحه منتشر کرد. این کتاب را برای چگونه نوشتن و بهتر نوشتن بخوانید و مهارت خود را در نوشتن کامل کنید. در توضیحات پشت جلد کتاب آمده است: «هنگامی که کتاب یا داستانی در دست نوشتن دارم هر روز بامداد هرچه زودتر پس از روشن شدن هوا شروع به کار می‌کنم. آن موقع کسی مزاحم نیست و هوا خنک یا سرد است و همین‌طور که می‌نویسم گرم می‌شوم. آنچه را قبلا نوشته‌ام می‌خوانم و چون همیشه جایی قلم زمین می‌گذارم که می‌دانم بعدش چه می‌شود، از همان‌جا ادامه می‌دهم. می‌نویسم تا به‌جایی می‌رسم که هنوز رمقی باقی مانده است و می‌دانم سپس چه اتفاق می‌افتد. پس می‌ایستم و به زندگی می‌پردازم تا روز بعد که دوباره به سراغش می‌روم. برای مثال، اگر شش صبح دست به کار شده‌ام، ممکن است تا نیمروز ادامه دهم، یا پیش از نیمروز از نوشتن باز ایستم. وقتی دست از کار می‌کشم بی‌اندازه تهی، و درعین‌حال بی‌اندازه پر و سرشارم، مانند هنگامی که به دلبر خود عشق می‌ورزید. اکنون هیچ چیز نمی‌تواند بیازارد، هیچ چیز نمی‌تواند رخ دهد، هیچ چیز مفهومی ندارد تا روز بعد که دوباره دست به کار شوم. انتظار تا روز بعد دشوار است… ارنست همینگوی» این کتاب را نشر «نی» منتشر کرده است.
یک شیوه برای رمان‌نویسی
سناپور در سال ۱۳۳۹ در کرج به‌دنیا آمده. از همان ابتدای جوانی به نوشتن و روزنامه‌نگاری روی آورده است. اول برای داستان‌نویسی‌اش برای کودکان و نوجوانان می‌نوشت. او هم از نویسندگانی است که علاوه بر داستان و رمان، درباره آن هم آثار زیادی منتشر کرده. پسران دهکده (۱۳۶۹) و افسانه و شب طولانی (۱۳۷۱) داستان‌هایی حاصل اوایل فعالیت او هستند. سپس به روزنامه‌نگاری روی آورد و در روزنامه همشهری و زن و حیات‌نو و صدای عدالت شروع به همکاری کرد. مدتی هم بر کار گردآوری و چاپ داستان‌های مجلات گردون و کارنامه نظارت داشت. اولین رمان‌اش نیمه غایب را در ۱۳۷۸ منتشر کرد. این رمان برای او جوایز مختلفی را به همراه داشت و طی یک سال شش بار تجدید چاپ شد. سال ۱۳۸۰ کتابی در شناخت زندگی و آثار هوشنگ گلشیری به نام همخوانی کاتبان تالیف و منتشر کرد. او از سال ۱۳۷۹ تاکنون مشغول تدریس داستان‌نویسی است.
کتاب یک شیوه برای رمان‌نویسی را سال ۹۳ نشرچشمه از او منتشر کرده است. سناپور در مقدمه این کتابش نوشته: این کتاب فقط برای آموزش رمان‌نویسی است و نه داستان‌نویسی به طور کلی. بنابراین تمام نکته‌ها و به‌خصوص ادبیات داستان‌نویسی در این کتاب نیست و همه‌ این نکته‌ها دانسته فرض شده است.
در بحث‌های این کتاب از رمان‌های زیادی اسم برده می‌شود که من امیدوارم خواننده آنها را خوانده باشد، اما کتاب‌های زیر کتاب‌هایی هستند که بیشترین ارجاع به آنهاست: همسایه‌ها (احمد محمود)، شازده احتجاب (هوشنگ گلشیری)، ناطور دشت (جی. دی. سلینجر)، وداع با اسلحه (ارنست همینگوی)، جای خالی سلوچ (محمود دولت‌آبادی)، صد سال تنهایی (گابریل گارسیا مارکز).