خبر

پی‌یر لومه فیلمبردار افسانه‌ای فرانسوی درگذشت
پی‌یر لومه فیلمبردار افسانه‌ای فرانسه که پشت دوربین فیلم‌هایی چون «ارتش سایه‌ها» ساخته ژان پی‌یر ملویل ایستاده بود در ۸۹ سالگی درگذشت. بنا به گفته انجمن فیلمبرداران فرانسه این فیلمبردار روز چهارم ژوئیه در آرل در جنوب فرانسه درگذشت.
لومه جایزه سزار را سال ۱۹۸۹ برای «کامیل کلودل» ساخته برونو نویتِن دریافت کرد و دومین جایزه سزار را سال ۱۹۹۱ برای «سیرانو دو برژراک» ساخته ژان پل راپنو به خانه برد و یک جایزه تکنیکی نیز از جشنواره کن دریافت کرد.
در میان حدود ۶۰ فیلم فوق‌العاده وی فیلم‌هایی از کریس مارکر، روبر برسون، مارگریت دوراس، کلود میلر و آلن کاوالیه جای دارند.
پی‌یر لومه که سال ۱۹۳۰ در بولونی متولد شده بود ابتدا مدتی کوتاه در آمریکا تحصیل کرد و بعد در اواخر دهه ۱۹۴۰ و اوایل دهه ۱۹۵۰ در پاریس به سراغ موسیقی جز رفت و بعد در دانشکده معتبر لویی لومیر به تحصیل پرداخت و شاگرد چهره‌های برجسته‌ای چون هنری دکایی فیلمبردار «۴۰۰ ضربه»، ویلیام لوبچنسکی و کارگردان‌هایی چون گاسپار نویی و ژان ژاک آنو بود.
او سال ۱۹۵۳ فارغ‌التحصیل شد و ابتدا به عنوان دستیار فیلمبردار در فیلم‌هایی چون «بازی عشق» فیلپ دبروکا و «مردی به نام روکا» ژان بکر کار کرد. او با کارگردان‌های موج نو‌ سینمای فرانسه نیز همکاری داشت.
اولین فیلم بلند او در مقام فیلمبردار در فیلم رابرت دران در سال ۱۹۵۸ با عنوان «سرجوخه عاشق» بود. او در طول دهه ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۰ فیلمبرداری ده‌ها فیلم را برعهده داشت که فیلم‌های خاطره‌انگیزی چون درام ۲۲۰ دقیقه‌ای «مامان و روسپی» ساخته ژان اوستاش به شیوه ۱۶ میلیمتری با کنتراست بالا و به صورت سیاه‌و‌سفید از جمله آنهاست.
از مشهورترین آثار این فیلمبردار، فیلمبرداری حماسه مقاومت فرانسوی «ارتش سایه‌ها» ساخته ژان پی‌یر ملویل در سال ۱۹۶۹ با بازی لینو ونتورا و سیمون سینیوره بود. این فیلم که در دوره جنگ جهانی دوم و دولت ویشی می‌گذرد با اقبال عمومی در فرانسه روبه‌رو شد ولی تا سال ۲۰۰۶ در آمریکا به نمایش در‌نیامد و از آن زمان در آمریکا از آن به عنوان یک شاهکار یاد می‌شود. خود لومه گفته بود پس از فیلمبرداری این فیلم بود که خودش را به عنوان یک فیلمبردار واقعی شناخت.
این فیلمبردار جایزه جیانی دی ونانزو را هم دریافت کرده بود که به یاد فیلمبردار ایتالیایی فیلم «هشت و نیم» فلینی اهدا می‌شود. او جایزه یک عمر دستاورد هنری را نیز سال ۲۰۰۸ از جشنواره لهستان گرفت و نشان شوالیه فرانسه را از لژیون دونور دریافت کرد.

تئاتر لندن به نام استیون سوندهایم می‌شود
به افتخار استیون سوندهایم و در ماه مارس که نودمین سالگرد تولد وی است، تئاتر کویین در وست اند لندن به نام این آهنگساز پیشرو‌ تئاتر موزیکال آمریکا، نامگذاری می‌شود.
کامرون مکینتاش مالک این تئاتر اعلام کرد این نمایشخانه که ۱۱۲ سال از عمر آن می‌گذرد و در خیابان شافتسبری واقع شده و از سال ۲۰۰۴ تاکنون دارد نمایشنامه «بینوایان» را روی صحنه می‌برد، از ۱۳ ژوئیه تعطیل می‌شود تا در آن بازسازی اساسی صورت بگیرد.
این تئاتر با عنوان «کویین» سال ۱۹۰۷ شروع به کار کرد اما در سال ۱۹۴۰ بر اثر بمباران آسیب دید و فضای جلوی آن از بین رفت و تا ۲۰ سال تعطیل ماند اما اکنون قرار است با یک بازسازی اساسی، این تئاتر به شکوه دوران پیش از جنگ خود بازگردد. سوندهایم با صدور بیانیه‌ای گفت از سال ۱۹۵۸ که اولین نمایشنامه را در این تئاتر دید شیفته آنجا شد. قرار است این تئاتر ۱۸ دسامبر دوباره بازگشایی شود و نمایش جدیدی از «بینوایان» را به صحنه ببرد.
۲۲ مارس ۲۰۱۰ که هشتادمین سالگرد تولد سوندهایم بود تئاتر هنری میلر در برادوی بازسازی و بازگشایی شد و به نام سوندهایم تغییر نام یافت.
با نامگذاری تئاتر لندن به نام وی، این هنرمند تنها هنرمند زنده‌ای خواهد بود که دو سالن مهم نمایش در دو شهر مهم دنیا به نام وی می‌شوند.
استیون سوندهایم ۲۲ مارس ۱۹۳۰ در نیویورک به دنیا آمده است. وی به عنوان آهنگساز و ترانه‌سرا از سال ۱۹۵۴ تاکنون فعالیت دارد. او برای مشارکتش در تئاترهای موزیکال برنده یک جایزه اسکار، هشت جایزه تونی و از جمله جایزه ویژه تونی برای یک عمر دستاورد تئاتر، چندین جایزه گرمی و یک جایزه پولیتزر شده ‌است. وی ترانه‌سرای «داستان وست‌ساید» بوده است.
فرانک ریچ از نیویورک‌تایمز وی را «بزرگ‌ترین و شاید مشهورترین فرد در تئاتر موزیکال» نامیده ‌است. جدیدترین نمایشی که با استفاده از هنر سوندهایم در وست اند روی صحنه رفت «کمپانی» به کارگردان ماریان الیوت در سال ۲۰۱۸ بود. از آنجا که تاریخی رسمی برای نمایش آن در برادوی اعلام نشده انتظار می‌رود این نمایش بهار ۲۰۲۰ در برادوی روی صحنه برود.