خداحافظی خالق «بهار، بهار» در پاییز

در مراسم تشییع پیکر تورج شعبانخانی بارها تاکید شد که این هنرمند برخلاف برخی، تنها یک شخصیت داشت. او با یک ساز و آواز کار یک ارکستر را می‌کرد و تنها با چند کار توانست در موسیقی ایران جاودانه شود.
پیکر تورج شعبانخانی، هنرمند پیشکسوت موسیقی پاپ ایرانی و خالق ترانه «بهار‌بهار» دیروز صبح از مقابل ساختمان تالار وحدت تشییع شد.
در مراسم تشییع پیکر این هنرمند، جمعی از هنرمندان عرصه موسیقی و افرادی چون محمد اله‌یاری (مدیرکل دفتر موسیقی)، علی ثابت‌نیا (مدیرعامل انجمن موسیقی)، شهرام صارمی (آهنگساز و پژوهشگر موسیقی)، محمدعلی بهمنی (شاعر و رییس شورای شعر دفتر موسیقی)، عبدالجبار کاکایی، (شاعر و ترانه‌سرا)، اکبر آزاد (شاعر و ترانه‌سرا)، سیمین غانم (خواننده)، ویگن داوودی (آهنگساز و صدابردار) و سیدعباس سجادی (شاعر و ترانه‌سرا) و … به همراه دوستان و خانواده آن مرحوم حضور داشتند.
در ابتدای این مراسم محمدعلی بهمنی، شاعر ضمن عرض تسلیت برای فقدان تورج شعبانخانی، گفت: او بسیار مهربان و خوب بود. حالم زیاد خوب نیست ولی می‌دانم درون همه شما نیز این خوب نبودن از نظر روحی و جسمی وجود دارد. وظیفه بود که بیایم و ادای احترام کنم.
خودتان می‌دانید تورج شعبانخانی چه ظرفیت‌هایی در موسیقی از لحاظ صدا داشت. او کسی است که خوبی‌ها، مهربانی‌ها، صدا،‌ موسیقی و خانواده او را می‌شناسید. وی چقدر به دیدارها و نشستن‌ها شیفتگی داشت. در بندر بودم که خبر فوتش را شنیدم و بالاخره توانستم خودم را برسانم. شرمنده خانواده او شدم چون صمیمیت‌ها بیشتر از این بود که بخواهد تاخیری در تسلیت باشد.
محمدعلی بهمنی در ادامه بخشی از یکی از اشعارش را چنین خواند: بهار بهار پرنده گفت یا گُل گفت؟ خواب بودیم و هیچکی صدایی نشنفت!
ویگن داوودی، آهنگساز و صدابردار ارمنی‌تبار ایرانی و از دوستان آن مرحوم اظهار کرد: من به عنوان یک صدابردار که تقریبا از دهه ۴۰ یا ۵۰ با هنرمندان فعالیت داشته‌ام، باید بگویم هنرمندان دارای دو چهره در داخل استودیو و خارج استودیو بودند. تورج شعبانخانی فردی بود که در داخل و خارج یکی بود. آن‌قدر انسان خوب و پاکی بود که سال‌ها بدون هیچ مشکلی در کنار هم بودیم. چند سال پیش با او صحبت کردم که تغییراتی در کارش ایجاد کنیم، این اتفاق افتاد و پخش شد که فکر می‌کنم کار خوب و آخرین کار اوست. خواهش می‌کنم این دوستان را تا زمانی که زنده هستند بیشتر دریابید.
عبدالجبار کاکایی‌، شاعر و ترانه‌سرا با شعری صحبتش را آغاز کرد و گفت: خیلی اوقات فکر می‌کردم هنری که هر کدام از ما داریم چگونه می‌تواند نردبان سلوک روح ما باشد. غالبا این‌گونه نیستیم. تعارف که نداریم. تورج شعبانخانی استثنا بود. او با دو نسل کار کرد، جامعه را شناخت و با آثاری که ساخت توانست ماندگار شود. او شبیه هنر خود شد. شاید ما کمترین همکاری را داشتیم و شاید هم در موسیقی اصلا نداشتیم ولی من علاقه زیادی به او داشتم و فرصت نشد که درست ابراز علاقه کنم و تصور می‌کردم او شاید متوجه عشق من به خود نیست که بعدا فهمیدم علاقه در جریان بوده است. یاد این عزیز از دست رفته را گرامی می‌دارم.
اکبر آزاد، شاعر و ترانه‌سرا نیز با خواندن یک شعر شروع کرد و ادامه داد: عزیز دیگری هم بار سفر بست و من را با تمام خاطره‌های خوش و فراموش‌نشدنی خود تنها گذاشت. این عزیزان نمی‌میرند. تورج جان رفیق دوران جوانی و میانسالی، سفر به‌خیر. به هنر و خانواده او تسلیت می‌گویم.
آزاد همچنین آوازی سر داد و می‌خواند که چه دیر آمده و زود می‌رویم …
سیمین غانم، خواننده هم با عرض تسلیت به اهل هنر و بستگان آن مرحوم، بیان کرد: تورج را همه علاقه‌مندان به موسیقی می‌شناسند. او یکی از پاک‌ترین انسان‌هایی بود که دیده بودم. روحیه‌ای لطیف و حساس داشت. با وجود مشکلات و شرایطی که داشت در ایران ماند و کارهای سطح پایین را قبول نمی‌کرد. آخرین چیزی که گفت این بود: «دلم از روزگار گرفته چون کارهای زیادی برای موسیقی کردم ولی آن‌گونه که باید بازخورد مالی و معنوی برایم نداشت.»