خدمت یا خیانت

نادر کریمی‌جونی

بنگاه بزرگ خیریه دوباره راه‌اندازی شده است، دولت و مجلس تصمیم گرفته‌اند تا پول توی جیب مردم بگذارند تا مردم از تفریح عیدشان لذت ببرند. برای چند میلیون خانوار ایرانی، کیسه‌ای حاوی ۸۰ تا ۲۰۰ هزار تومان، هدیه فرستاده خواهد شد تا شهروندان ایرانی دعایش را به جان نمایندگان و دولتمردان بکنند.
اما در قبال این پول شهروندان چه چیزی از دست می‌دهند؟ بازار آماده است تا اجناسی که هم‌اکنون رسوب کرده را به فروش برساند‌ بنابراین بازار تشنه پول، به سرعت دهان خود را برای بلعیدن این پول ناچیز باز خواهد کرد و مایملک شهروندان را به کام خود خواهد کشید.
به ویژه در آستانه نوروز که به طور سنتی قیمت کالا‌ها افزایش می‌یابد، پرداخت ۸۰ تا ۲۰۰ هزار تومان برای هر خانوار رقم قابل ملاحظه‌ای به حساب نمی‌آید به ویژه در میان اقشار کم درآمد که این پرداخت، رفاه آنان را هدف گرفته این تنها هزینه اقلام مصرفی روزمره آنان را برای چند روز کفاف می‌کند و در عوض قیمت‌ها به اشتیاق پیدا شدن مشتری متورم خواهد شد.
در مدت کوتاهی اژدهای بیدار شده این عیدانه اندک را خواهد بلعید در آن وقت تنها چیزی که می‌ماند، همان اژدهای فربه شده و طماع تورم است که نه فقط دریافت‌کنندگان یارانه که تمامی اقشار جامعه را به کام خواهد کشید‌ به این ترتیب اراده دولت و مجلس برای کمک ویژه به اقشار کم‌درآمد تنها یا به طور عمده صرف فربه‌تر اژد‌‌هایی خواهد شد که بدترین دشمن فعلی مردم ایران به حساب می‌آید. روشن است که هشدارهایی از قبیل نوشته حاضر چندان مورد توجه تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران کشور قرار نخواهد گرفت، جمهوری اسلامی ایران سال‌هاست که با مسکن، دردهای مردم را کاهش داده و از پیشرفت بیماری غفلت کرده است. مقامات حکومتی در ایران یاد گرفته‌اند گذران موقعیت کنند و واقعیت‌های ناگوار را برای دولت‌های بعدی میراث بگذارند، حداقل در دولت‌های اخیر چنین واقعیتی به وضوح مشاهده شده و مجلس برای همراهی با دولت به خواست‌های او تمکین کرده است. در چنین صورتی رشد بیماری، روز به روز شهروند را ناتوان و ناتوان‌تر می‌کند ولی شهروند سر خوش از تاثیر مسکن، به زندگی خویش ادامه می‌دهد.
حال ایرانیان باید قضاوت کنند که تجویز مسکن‌هایی مانند پرداخت یارانه و عیدانه، خدمت به خلق خدا بوده است یا خیانت؟