خرمشهر هنوز بوی خرابی می‌دهد

گروه جامعه- سوم خردادی دیگر از راه رسید. ۳۶ سال گذشت و همچنان در بر همان پاشنه برای خرمشهر می‌چرخد. وقتی وارد دروازه ورودی شهر ظرف چند سال اخیر می‌شوید و نام «منطقه آزاد» را کنار خرمشهر درد‌کشیده می‌بینید، ابتدا تصور می‌کنید چقدر وضعیت این شهر رو به راه شده و شرایط مساعد است که خرمشهر تبدیل به منطقه آزاد شده است! اما کمی که از پاساژ ورودی شهر دور می‌شوید، خرمشهر واقعی را می‌بینید. خرمشهر در کوچه پس‌کوچه‌های حوالی مسجد جامع معنا می‌شود، خرمشهر در تل فاضلاب‌های رهاشده در خیابان‌هایش خودنمایی می‌کند. خرمشهر دیوارهای گلوله خورده و همان طور باقی مانده آجر بهمنی‌هایی است که گل کاغذی از میان آن سر برافراشته. خرمشهر در دست‌های پینه‌بسته زنی است که ۱۰ فرزند دارد و نخل‌هایش تبدیل به شوره‌زار شده و شغل و درآمدی ندارد و خرمای معدود نخل‌های باقی مانده مردم را می‌چیند. خرمشهر، نبود حمام و توالت در بسیاری از خانه‌هاست، خرمشهر، بخش «پل نو» است که جوانانش بیکار، فرزندان تعداد زیادی از خانواده‌ها معلول، برخی بی‌شناسنامه به دلیل اسیر جنگی بودن مادر یا پدرشان در عراق و رنج و رنج است. خرمشهر، فروش گازوییل در بطری‌های نوشابه توسط کودکان، کنار جاده است. خرمشهر همان است که وقتی وارد شهر می‌شوی غم آنجا طوری آدمی را در بر می‌گیرد که با دیدن غم و فقر و درد مردم، غصه چندین برابر می‌شود. خرمشهر با بی‌آبی و تبعیض مترادف است‌ چرا که به گفته یکی از نمایندگان خوزستان به «جهان صنعت»، «ما در دولت لابی نداریم تا بتوانیم برای معضلات استان‌مان بودجه بگیریم. وزرای دولت اهل هر استانی هستند بودجه‌ها به سمت استان آنها سرازیر می‌شود.»‌ خرمشهر یعنی‌ بی‌مهری بالا.
خرمشهر همان شهر شناور روی ثروت و منابع طبیعی است که به همه کشور خدمت و ثروت و منابع ارزشمندش را می‌رساند‌ اما ۳۶ سال بعد هنوز نه خرم شده‌ و نه به معنای واقعی شهر. هر سال می‌گذرد، سوم خرداد می‌آید و می‌رود و ما علاوه بر یادآوری رشادت دلیرمردان و زنانی که با چنگ و دندان شهر را از نظامیان صدام پس گرفتند، مرور می‌کنیم که چرا این شهر آباد نمی‌شود و هر سال می‌نویسیم و می‌گوییم که فقر و رنج و درد در میان مردم تکرار می‌شود. تکرار و تکرار بدون توجه و اهمیت به مشکلات آن منطقه.
نماینده مردم خرمشهر در مجلس در خصوص همین تکرار رنج و درد مردم در مجلس نطق کرده و کل معضلات منطقه را در یک جمله معنا کرده است: «در کدامین سوم خرداد مشکلات پیش‌پا افتاده خرمشهر حل خواهد شد؟ آیا مشکلات خرمشهر آنقدر بزرگ و وسیع است که دولت از حل آن عاجز است؟»
عبدالله سامری رنج‌نامه مردم خوزستان را بدین شرح در مجلس فریاد زده: سال‌ها در تب تو سوخته و ساخته‌ایم، پرچم فتح تو بر بام شب افروخته‌ایم، تا تو یک بار دیگر در کف ما آمده‌ای، دل و جان یکسره در راه هدف باخته‌ایم. سلام بر خردادی که ضجه‌ها و شیرینی فتح خدا را با تلخی آمیخته و حسرت نداشته‌ها را فریاد می‌زند، سلام بر خردادی که هر ساله بی‌توجهی و تبعیض و بی‌مهری مسوولانش نسبت به شهر خدا را به رخ می‌کشاند. آری تاریخ بنویس که روزگاری عروس خاورمیانه شاهراه حیاتی کشور بود. به یاد‌آور شهر بهشت جویندگان و شکوه و جلال بندرش را. به یاد آور رودخانه خروشان کارون که جولانگاه اقیانوس‌پیماهای غول‌پیکر بود. به یاد آور نخل‌های سر به فلک کشیده خرمشهر را که سبزی و خرمی ایران را رقم می‌زد. به یاد آور کوچه‌های پر از مهر و صفایش را، سلام بر خرمشهر، شهری که داشته‌هایش را با نداشته‌های کشور تقسیم کرد و خود را در سه راهی نداشته‌ها و معضلات غوطه‌ور کرد.
نماینده مردم خرمشهر در مجلس ادامه داد: سلام بر خرمشهری که مردم‌شان تجارت خاک، آب شرب، بیکاری و بیماری را مصادره کردند و جزای ایفای دین خود را با دیدگان حسرت‌آمیز و قلبی پر از بی‌نظارتی مسوولان به نظاره نشستند. می‌خواهم از شهری بگویم که رود کارونش جولانگاه جنگ‌آورانی همچون جهان‌آرا و موسوی بوده است، ولی امروز از تبعیض در انتقال آب از رونق افتاده است. به راستی چرا عزمی برای لایروبی اروندرود وجود ندارد؟ چگونه است تونل‌های انتقال آب به دیگر استان‌ها در یک شب تامین اعتبار می‌شود و با چراغ خاموش آب را از آنجا منتقل می‌کنیم‌ اما به شاهرگ حیات اقتصادی خوزستان که می‌رسید کمبود اعتبار ریالی هویدا می‌شود. آقای روحانی خوب است که بدانید خوزستان را هر چه بتکانید هنوز هم خاک دارد و در آستانه سی‌و‌ششمین سالگرد آزادی خرمشهر هنوز مردمانش خاک را همراه با مواد شیمیایی، میکروبی و باروت جنگ استنشاق می‌کنند. از تعطیلی متداول مدارس و ‌ادارات که کاهش رتبه‌های علمی را به همراه داشته تا لغو پروازها و کشف بیماری‌های جدید مانند سرطان مهمان دائمی مردم شهرستان خرمشهر شده است. آیا از تعرفه‌های نجومی برق، گاز و آب بی‌کیفیت در این استان خبر دارید؟
به گزارش ایسنا، سامری تاکید کرد: آیا می‌دانید بیش از ۹۰۰ میلیارد در بخش کشاورزی و ۱۰۰ میلیارد در حوزه‌های شهرداری و بیش از ۶۰۰ میلیارد ریال شبکه‌های برق استان خسارت دیده‌اند؟ آیا می‌دانید مشکل اول مردم خوزستان بیکاری است در حالی که روی نفت و منافع خدادادی قدم می‌زنند؟ از انتقال آب کارون و خشکی تالاب‌های خوزستان خبر دارید؟ چرا تنها اقدام دولتمردان شما و سفرهای تفریحی و وعده‌های واهی و توهین گاه و بیگاه آنان به مردم دیده می‌شود؟ آیا می‌دانید مردم خوزستان هوایی برای نفس کشیدن ندارند؟
گاه و بیگاه خانه‌های مردم خرمشهر به گورهای دسته‌جمعی تبدیل می‌شود،‌ مگر فرزندان ساکنین شهرستان‌های خرمشهر، آبادان، اهواز، شادگان، بندر امام، هویزه با دیگر شهرهای استان خوزستان و دیگر شهرهای ایران چه فرقی دارد که این‌گونه نسبت به آنها بی‌تفاوت هستید؟ این تبعیض نژادی در فرصت‌های شغلی و زیست‌محیطی ایران تا به کی باید دل مردم خوزستان را همچون زغال گداخته کند؟
سامری خاطرنشان کرد: آقای رییس‌جمهور بیکاری، گرد و خاک و فرصت‌سوزی در خوزستان با جلسات دور‌همی و تعارفات دولتمردان شما حل نخواهد شد، رفع این مشکل اراده‌ای به بزرگی و محکمی انتقال آب کارون به دیگر استان‌ها و ایجاد دفاتر نفت خوزستان در تهران را می‌طلبد. آقای روحانی می‌دانستید با گذشت بیش از ۳۰ سال از جنگ تحمیلی هنوز مردم خرمشهر بوی خرابی از دوران جنگ را در خیابان‌ها، کوچه‌ها و مدارس احساس می‌کنند؟ هنوز در میان کارمندان آموزش و پرورش و پرسنل شهرداری و بیمارستان‌ها و نیروهای نظامی و انتظامی و دیگر ادارات دولتی در جنوبی‌ترین نقطه کشور که گرد و خاک از یک سو و گرمای طاقت‌فرسا از سوی دیگر موج می‌زند، هیچ تسهیلاتی برای آنها از سوی دولت در نظر گرفته نمی‌شود و آنها را هم‌تراز با شهرها و استان‌های مرفه قلمداد می‌کنید. به راستی چه کسی باید جوابگوی این تبعیض‌ها و بی‌عدالتی‌ها باشد؟ خوب است بدانید خرمشهر قهرمان که خیابان‌های آن مزین به نام شهدای گرانقدر دفاع مقدس است هنوز گاه و بیگاه محصور از دریاچه‌های فاضلاب بوده است. تا به کی و در کدامین سوم خرداد این مشکلات بسیار کوچک و پیش پا افتاده این مردم که دیگر با محرومیت و فقر در‌آمیخته شده‌اند حل خواهد شد؟
آیا مشکلات خرمشهر آنقدر بزرگ و وسیع است که دولت از حل آن عاجز است؟ چگونه بگویم که مردان دلیرش از بیکاری شرمنده همسر و فرزندان‌شان هستند؟ چگونه بگویم نه آب قابل شرب و نه هوای قابل تنفس داریم؟ چگونه از محرومیت و فقر و گرد و خاک بگویم؟ در آستانه پاسداشت دفاع دیگر قدر مردم خرمشهر را بدانیم که اگر نبودند حالا ما نبودیم.