خطر بیخ گوش «برادران لیلا»

هرچند احتمال می‌رفت فیلم «برادران لیلا» در اکران داخل کشور، به موفقیتی بیشتر از فیلم قبلی کارگردانش دست یابد، اما بی‌توجهی و عدم همکاری عوامل فیلم با سازمان سینمایی، خطر قاچاق و کپی غیرمجاز آن را بالا برده است. آیا صاحبان فیلم برای نجات این اثر، از قانون تمکین خواهند کرد.
برادران لیلا که بهار امسال، در صدر اخبار سینمایی کشور قرار داشت، پس از ماه‌ها سکوت رسانه‌ای، بار دیگر به تیتر مهم رسانه‌های سینمایی تبدیل شده است. در بهار امسال بود که این فیلم در هفتاد و پنجمین جشنواره کن رونمایی شد. برای اکران داخلی این فیلم، قرار بود چند اصلاحیه روی فیلم اعمال شود اما کارگردان، این موضوع را قبول نکرد و نتیجه این حواشی آن بود که فیلم از نمایش پرده‌ای داخل کشور جا ماند. در چنین شرایطی بود که تلاش‌های جواد نوروزبیگی به‌عنوان تهیه‌کننده کار نیز چندان موفق نبود. یکی از دلایلی که سبب شده بود تا عوامل فیلم، برای اکران آن در سینماهای کشور، جدیت به خرج ندهند، استقبالی بود که از فیلم قبلی کارگردان به‌عمل آمده بود و پشتوانه خوبی برای اقبال از فیلم جدید کارگردان به حساب می‌آمد.
«متری شیش‌ونیم» با دلار امروز، در فرانسه نزدیک به ۶۰ میلیارد تومان فروخت. شاید تخمین صاحبان فیلم بر آن بود که به دلیل دریافت جایزه فیپرشی کن ۲۰۲۲، استقبال بهتری از فیلم جدید روستایی به عمل می‌آید و زمینه نمایش این اثر نیز در چند کشور فراهم می‌شود اما «برادران لیلا» در فرانسه، ۷۰۷ هزار و ۸۴۲ دلار فروخت که با قیمت دلار امروز، چیزی کمتر از ۳۲ میلیارد تومان می‌شود. فیلم در امارات هم ۹ هزار و ۶۲۱ دلار فروش کرد که به پول ما، چیزی حدود ۴۳۰ میلیون تومان می‌شود. بنابراین فروش جهانی سومین ساخته سعید روستایی در دو کشور فرانسه و امارات، کمتر از ۳۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان می‌شود که طبیعتا، بسیار کمتر از آن چیزی است که انتظار می‌رفت.
در شرایطی که تصور می‌شد فیلم به فروش قابل‌توجهی در اکران فرانسه خود دست یابد، اما کمتر از آن چیزی فروخت که احتمالا در نمایش داخلی می‌توانست به دست آورد. بنابراین درست در این زمان بود که شاید نگاه‌ها، بیشتر به سمت اکران داخلی فیلم معطوف شد. حالا اما خطری که فیلم را تهدید می‌کند، انتشار نسخه بِلورِی آن است؛ نسخه‌ای که طبق تقویم قرار است بیست‌وششم فوریه مطابق با هفتم اسفندماه منتشر شود و طبیعی است که چند ساعت پس از این انتشار، نسخه‌های باکیفیت فیلم در شبکه‌های اجتماعی قابل دریافت خواهد بود و دیگر قطعا این فیلم هیچ‌گاه نمی‌تواند رنگ پرده را به خود ببیند. حالا و در شرایطی که تنها یک‌ماه تا انتشار نسخه بلوری این فیلم زمان باقی‌مانده، می‌توان به یک جمع‌بندی درست در مورد یکی از آثار توقیفی سینمای ایران رسید. این راهکار می‌تواند شامل زمان خریدن تهیه‌کننده از طرف فرانسوی در جهت تاخیر در زمان انتشار نسخه بِلورِی فیلم باشد و از سوی دیگر، گام‌های عملیاتی برای نمایش هر چه زودتر فیلم برداشته شود. بنابراین اگر فیلم در شرایط کنونی رفع ‌مشکل‌شده و به روی پرده برود، یک بازی دو سر برد به نتیجه می‌رسد؛ هم صاحبان فیلم می‌توانند یک اکران خوب را تجربه کنند و هم سازمان سینمایی، علاوه‌بر کم کردن یک فیلم از تعداد آثار توقیفی، به رونق گیشه امسال کمک قابل‌توجهی می‌کنند.