داستان تلخ گندم و «ما»‌ی وزارت جهادکشاورزی

یکم- آیا قانونی وجود دارد که دولت را ملزم کند به صورت انحصاری گندم تولید‌شده از سوی ده‌ها هزار دهقان را در هزاران روستای پراکنده در پهنه سرزمین بخرد؟ به نظر نمی‌رسد قانون مستقیمی در این باره وجود داشته باشد و تازه اگر هم وجود دارد با این وضعیت پدیدار‌شده می‌توان قانون را لغو یا قانون تازه‌ای جایگزین خرید انحصاری گندم کرد.
دوم- زیان خرید انحصاری گندم از سوی دولت چیست؟ دولت با این کار می‌خواهد از یک سو به دهقانان خرده‌پای روستانشین کمک کند مثلا از چنگ خریداران خصوصی بیرون آیند و در ضمن برای عرضه آرد یارانه‌ای از آنها استفاده کند. در حال حاضر اگر دولت قیمت هر کیلو گندم را ۲۰ هزار تومان تعیین کند (با توجه به اینکه این قیمت راه ورود ایران به تولید دست‌کم ۱۰ میلیون گندم را باز می‌کند) باید ۲۰۰ هزار میلیارد تومان منابع تامین کند که معلوم نیست بتواند این میزان را تامین کند. به همین دلیل است که معاون وزیر جهاد کشاورزی می‌گوید «ما» هنوز درباره این عدد برای قیمت گندم تصمیم نگرفته‌ایم. داستان شیرین گندم به روزهای تلخ رسیده است.