درجه بندی پوپولیست های وطنی!

فرصت ثبت‌نام انتخابات ریاست‌جمهوری ۹۶ به پایان رسید، هنگام نوشتن این مطلب آمار دقیقی از تعداد داوطلبان نشستن روی صندلی نفر دوم مملکت به تصریح قانون اساسی در دست ندارم اما به نظر می‌رسد به مرز ۱۵۰۰ نفر نزدیک شده باشد. آمار نهایی هر چه باشد، بدون تردید یک رکورد در صحنه سیاست جهان به حساب می‌آید که اگر قرار به شکستن آن باشد، باید منتظر انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ باشیم، در غیر این صورت به نظر نمی‌رسد در هیچ کجای دنیا، مردم برای مشارکت در چنین امر خطیر و سرنوشت‌سازی، این‌گونه نگاه و رفتار کنند، اگرچه از یک جهت حضور فله‌ای مردم عادی در کنار مهره‌های دانه‌درشت که بدون حضورشان تنور انتخابات
نه تنها گرم نمی‌شود که چه بسا اصلا روشن هم نمی‌شود، می‌تواند از حساسیت آنها نسبت به سرنوشت کشورشان خبر دهد اما جدا از چنین تعبیر و تفسیر آرمان‌گرایانه‌ای، واقعیت این است که در چند دهه اخیر، ثبت‌نام انتخابات ریاست‌جمهوری، به محل و مکانی برای خودنمایی و خودستایی و ابراز وجود بدل شده است، در این رهگذر اگر دانه‌درشت‌ها با اهل و عیال و خدمه برای بالا بردن شناسنامه‌هایشان و ابراز ارادت و خدمت و گاه نوکری نسبت به مردم برای ثبت‌نام می‌آیند، مردم عادی اما در جست و جوی فرصتی برای هم‌ترازی با «رجل سیاسی» حتی اگر ره به جایی هم نبرد، چه بسا ناامیدی خود را از ناتوانی دست‌اندرکاران کشور در حل مشکلات، در قالب طنز تلخ به رخ می‌کشند‌.
جدا از این حضور فله‌ای اما حتی در جمع کسانی که به ظاهر عنوان «رجل سیاسی» را یدک می‌کشند هم باید به کدام نشانه، پیشینه و صلاحیت آنها دلخوش بود تا پس از تایید شورای نگهبان دنبال معنای «برنامه‌محوری» در انتخابات ریاست‌جمهوری باشیم‌.
از میان کسانی که در گمانه‌زنی‌ها، امکان تایید صلاحیت آنها وجود دارد، کدام یک را می‌توان سراغ گرفت که از نظر اقتصادی که می‌گویند محور اصلی انتخابات است، برنامه و طرحی واقع‌بینانه به مردم ارائه دهند‌. واقعیت این است که فارغ از جناح‌بندی و بازی‌های متداول سیاسی، چه آنهایی که آمدند و ثبت‌نام را به طنز سیاسی بدل کردند و چه کسانی که از مشکلات مالی و اجتماعی رنج می‌برند و‌.‌.‌. مردمی که به دنبال حداقل رفاه اقتصادی، اجتماعی و‌.‌.‌. هستند، اهل بازی‌های سیاسی نیستند مثلا ۹۵ درصد مردم کشور، می‌خواهند کسی رییس جمهورشان باشد که به قول معروف راست و حسینی حرف بزند، از حد و اندازه خود بیشتر قول ندهد یا مثلا گاه‌گداری، قدم رنجه کرده و سری به کوی و برزن شان بزند و از نزدیک با زندگی‌آنها آشنا شود یا در پیشینه خود، جای حرف و حدیث نداشته باشدیا ….
مردم، یعنی آدم‌های عادی مملکت، دل‌‌شان می‌خواهد از میان کسانی که تایید صلاحیت می‌شوند، آن که کمتر از بقیه حرف‌های عوام‌پسندانه می‌زند، راهی پاستور شود. به هرحال باید منتظر رای شورای نگهبان بود تا بعد دنبال درجه‌بندی پوپولیسم و پوپولیست های وطنی بگردیم.