درگذشت ‌شیخ‌الرییس ابوعلی سینا‌

حسین ابن عبدالله بن سینا ملقب به شَرفُ المُلک و معروف به شیخ‌الرییس، ابن سینا و حَجَّهُالحَق ،از بزرگ‏ترین اطبای نامی و اعاظم فلاسفه و حکمای اسلامی اوایل قرن پنجم هجری است. وی در سوم صفر سال ۳۷۰ ق در بلخ به دنیا آمد. قبل از ده سالگی قرآن را حفظ کرد و در اندک زمانی، ادبیات، علوم دینی، حساب، هندسه، منطق، جبر، هیات و علوم عقلی و نقلی را فرا گرفت و قبل از ۲۰ سالگی بر تمام معلمان و اساتید خود برتری یافت. مهارت فوق‌العاده‌‌ ابن‌سینا در طب و معالجات شگفت‏آوری که از وی ذکر شده، بسیار تعجب‌برانگیز است. ابن سینا، با وجود زندگانی ناآرام و پرحادثه‏‌ خود، اندیشمند و نویسنده‏ای پرکار بوده است. آنچه از نوشته‏های خرد و کلان وی بر جای مانده است، نماینده‏‌ ذهنی فعال و پویاست که گویى در هر شرایطی، حتی در سخت‏ترین و توانفرساترین آنها، از فعالیت و خلاقیت باز نمی‏ایستاده است. از ابن‏سینا بیش از یکصد و سی اثر علمی در موضوعات مختلف از قبیل فلسفه، عرفان، الهیات، منطق، طب، ادبیات و… بر جای مانده است که اشارات، قانون، الحاصِلُ و المَحصول، شِفا، عُیونُ الحِکمه، و ده‏ها کتاب دیگر از آن جمله هستند. ابن سینا در اواخر عمر به سبب اختلافی که با سلطان وقت پیدا کرد، مدتی فراری بود، هرچند قبل از آن روزگاری به وزارت نیز رسیده بود. وفات وی در سال ۴۲۸ قمری به بیماری قولنج که خود در معالجه‏‌ آن مهارت فراوان داشته، در ۵۸ سالگی، روی داد. مقبره‏‌ ابن‌سینا در همدان در میدانی به همین نام واقع است.