دفاع از حقوق کارگران در دنیای چندقطبی

رضا عرب‌احمدی، نماینده شوراهای اسلامی کار ایران در کنفرانس کار کشورهای عضو بریکس، خواستار همبستگی کارگران جهان در مقابل منافع سرمایه‌داران و ابرقدرت‌ها شد.
به گزارش ایلنا، رضا عرب‌احمدی، عضو هیات‌مدیره کانون شوراهای اسلامی کار کشور و رییس کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان سمنان با شرکت در اجلاس کار کشورهای عضو پیمان بریکس، بر ضرورت چندجانبه‌گرایی تاکید کرد. وی در بخشی از سخنرانی خود عنوان کرد: «امروز اینجا گرد هم آمده‌ایم تا در مورد موضوعی سخن بگوییم که به‌شکلی عمیق آینده اقتصادی، اجتماعی و حتی انسانی ما را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. ما اکنون در عصری زندگی می‌کنیم که قدرت‌های اقتصادی، سیاسی و فرهنگی جهان از یک محور مرکزی به چند قطب متنوع منتقل شده‌اند. این تغییر فرصت‌هایی برای همکاری بین‌المللی فراهم کرده اما در عین حال رقابت‌های شدیدتری را نیز در عرصه کار و تولید به همراه داشته است.
در این دنیای جدید سرمایه‌گذاری و جابه‌جایی صنایع از غرب به شرق، از شمال به جنوب و از کشورهای توسعه‌یافته به در حال توسعه، به‌سرعت در حال افزایش است. این تغییرات جهانی شرایط جدیدی برای کارگران ایجاد کرده است؛ از یک‌سو افزایش اشتغال در برخی مناطق و از سوی دیگر کاهش امنیت شغلی و دستمزدهای ناعادلانه را به‌دنبال داشته است.
در این شرایط کارگران با چالش‌های متعددی روبه‌رو هستند:
استثمار و دستمزد ناعادلانه: در بسیاری از کشورها رقابت اقتصادی به کاهش استانداردهای کاری منجر شده است. شرکت‌ها برای حفظ سودآوری خود هزینه‌های نیروی کار را به حداقل می‌رسانند.
با وجود سازمان‌های بین‌المللی مانند ILO هنوز بسیاری از کارگران در کشورهای مختلف از حقوق اولیه مانند امنیت شغلی بیمه و حق تشکل‌یابی محرومند.
پیشرفت‌های فناوری اتومات و خودکارسازی و استفاده از پلتفرم‌های مجازی بسیاری از مشاغل را به خطر انداخته است تا جایی‌که در کنار نداشتن امنیت شغلی نگرانی جدیدی را برای بعضی مشاغل به‌‌دنبال دارد.
اما سوال اصلی اینجاست: چگونه می‌توان حقوق کارگران را در این شرایط متغیر حفظ و تقویت کرد؟
1. تقویت قوانین ملی و بین‌المللی
دولت‌ها باید متعهد شوند که قوانین کار را به‌روز کنند و استانداردهای حداقلی برای دستمزد، ساعات کار، امنیت شغلی و مهم‌تر از همه ارتقای سطح ایمنی برای گروه‌های مختلف تدوین کنند. همچنین همکاری بین‌المللی باید تقویت شود تا کارگران در هر نقطه از جهان از حداقل‌ها در تمامی بخش‌هایی که اشاره شد برخوردار باشند.
2. حمایت از تشکل‌های کارگری
تشکل‌ها و اتحادیه‌های کارگری یکی از قوی‌ترین ابزارهای دفاع از حقوق کارگران هستند. باید آزادی این تشکل‌ها تضمین و از هرگونه فشار یا محدودیت بر آنها جلوگیری شود و توسعه کمی و کیفی تشکل‌ها به‌عنوان یک هدف مورد توجه همگان به‌صورت ویژه قرار گیرد.
3. آموزش و توانمندسازی کارگران
در دنیای امروز، یادگیری مداوم یکی از مهم‌ترین عوامل موفقیت است. باید به کارگران آموزش‌های لازم برای سازگاری با تغییرات سریع فناوری داده شود تا شاهد گپ بین سرمایه‌های انسانی و تکنولوژی جدید نباشیم.
4. ایجاد همبستگی جهانی
همبستگی کارگران در سراسر جهان می‌تواند نقش بزرگی در مبارزه با نابرابری‌ها ایفا کند. جنبش‌های بین‌المللی می‌توانند صدای کارگران را به گوش جهان برسانند. یکی از مواردی که تمامی اتحادیه‌ها و تشکل‌های کارگری باید مد نظر قرار دهند اثرگذاری تصمیمات کشورهای قدرتمند در راستای توسعه حوزه فرمانروایی خودشان است که در بعضی مواقع این زیاده‌خواهی‌ها حتی جنگ بین کشورها و حمله‌ور شدن به یک کشور ضعیف را به‌دنبال داشته و در مواقعی نیز با اعمال تحریم‌های ناجوانمردانه پیشگیری از تامین نیازهای بخش‌های عمده جامعه و به نوعی خاص برای کارگران را هدف قرار داده است. تحریم بخش‌های صنعتی، کشاورزی و حتی خدماتی زمینه‌های آسیب‌رسانی به جسم و جان و روان کارگران را رقم زده و با پیشگیری از تامین نیازها این بخش‌ها در قالب تحریم از جمله نیاز بخش صنعت و فرسودگی تجهیزات کارگران را وادار کرده که با به‌کارگیری توان بیشتر و فرسایش جسم و روان و همچنین کاهش بهره‌وری که کاهش درآمد کارگران را به‌دنبال دارد آسیب جدی ببینند.
لازم می‌دانم در اینجا از اعضای محترم تقاضا نمایم با محکوم نمودن هرگونه تحریم که به شکلی به کارگران آسیب می‌رساند مخالفت نمایند و اتحادیه بریکس با درخواست از سازمان بین‌المللی کار و در نهایت سازمان ملل، مانع از تحریم‌هایی شوند که سلامت و معیشت کارگران را هدف قرار می‌دهند.
حقوق کارگران، حقوق بشر است. دنیای چندقطبی نباید به‌معنای شکاف بیشتر بین کارگران و کارفرمایان یا کشورهای غنی و فقیر باشد بلکه باید این تنوع را فرصتی بدانیم برای ایجاد سیستمی منصفانه‌تر که در آن کارگران، ستون اصلی توسعه پایدار جهانی باشند.»