دلایل موفقیت و فروش ۵۰ میلیاردی «بچه زرنگ»

حامد جعفری با اشاره به اینکه سینمای انیمیشن ایران در سال‌های اخیر مسیر رو به پیشرفتی داشته، تاکید کرد: با وجود اینکه همچنان مسیر پیشرفت و دستیابی به سطحی ایده‌آل ادامه دارد، امروز سینمای انیمیشن ایران نسبت به سینمای رئال فاصله کمتری با سطح مطلوب دنیا دارد. فیلم سینمایی «بچه زرنگ» به کارگردانی بهنود نکویی،‌ هادی محمدیان و محمدجواد جنتی و تهیه‌کنندگی حامد جعفری با توجه به اینکه سه ماه از اکرانش گذشته تا امروز توانسته بیش از ۵۰ میلیارد تومان فروش داشته باشد و به پرفروش‌ترین انیمیشن سینمایی ایران و همچنین پرفروش‌ترین فیلم غیرکمدی ایران تبدیل شود. موفقیت «بچه زرنگ» در گیشه برای سینمای انیمیشن ایران اتفاق بزرگی به حساب می‌آید و نشان از رشد این‌گونه سینمایی در کشورمان دارد که توانسته با مخاطبان سینما ارتباط برقرار کند و در شرایطی که تنوع فیلم‌ها در سینماها به حداقل رسیده می‌توان با بررسی عوامل موفقیت «بچه زرنگ» به ساخته و اکران شدن بیشتر چنین آثاری در کشورمان بیشتر امیدوار بود.حامد جعفری تهیه‌کننده این انیمیشن معتقد است: «فروش یک اثر متکی به عوامل مختلفی است، اما بخش مهمی از موفقیت ناشی از رسوب تجربه خالق اثر است. نکته مهم این است که بدانیم خلق انیمیشن از کجا شکل می‌گیرد. به عنوان مثال در تلویزیون خالق یا مولف یک اثر تهیه‌کننده است یا در تئاتر کارگردان به عنوان خالق اثر شناخته می‌شود، در فیلم‌های رئال هم به صورت مشترک، نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده به عنوان خالق اثر شناخته می‌شوند. البته در برخی فیلم‌های رئال که موسیقی هم نقش پر‌رنگی داشته باشد، آهنگساز را هم جزو خالقان اثر به حساب می‌آورند، اما در انیمیشن مولف یا همان خالق اثر، کمپانی‌ها هستند و به همین خاطر هم است که وقتی به ذهن خودمان مراجعه می‌کنیم، می‌گوییم آثار پیکسار، دیزنی، دریم ورکز و…، در صورتی که در مورد آثار دیگر اینطور نیست، چرا‌که تالیف و خلق یک انیمیشن از کمپانی نشأت می‌گیرد، بنابراین باید بدانیم که انیمیشن در یک فرآیند جمعی خلق می‌شود و حالا می‌توانیم درک کنیم که بر اثر رسوب تجربه در ساختار یک مجموعه منسجم انیمیشن‌ها پله‌پله بهبود کیفی خواهند یافت و این باعث می‌شود مخاطب حس کند که خالق اثر به او اهمیت می‌دهد و بر همین اساس به سازنده فیلم اعتماد می‌کند. وقتی به سینمای انیمیشن کشور نگاه می‌کنید، می‌بینید کارهایی که بیش از یک میلیون مخاطب دارند، همگی آثار مجموعه هنر پویا هستند؛ «شاهزاده روم»، «فیل‌شاه» و «بچه‌زرنگ» همگی علاوه بر اینکه بالای یک میلیون مخاطب داشته‌اند، تعداد مخاطبان‌شان نسبت به اثر قبلی هنر پویا هم رشد یافته و بیشتر شده که این دقیقا بر همان مبنایی است که عرض کردم. در واقع رسوب تجربه‌ای در ساختار «هنر پویا» شکل گرفته که پله‌‌پله منتج به افزایش مخاطبش شده است، پس نقطه اول موفقیت این کار را انسجام در فعالیت می‌دانم. کمپانی به شناختی از مسیر رسیده و تجربه آثار قبلی در آن رسوب کرده و نتیجه و محصولش نشان می‌دهد هر اثر نسبت به اثر قبلی جلوتر رفته است.او معتقد است: «حداقل می‌توانیم بگوییم در مسیر کمپانی شدن قرار دارد، چون با مطالعه و الگو گرفتن از مسیر کمپانی‌های الگو حرکت می‌کنیم، ولی طبیعتا ‌ استمرار عملکرد است که می‌تواند یک مجموعه را به عنوان کمپانی معرفی کند. درست همان مدلی که در خلق پروژه‌های ما دنبال می‌شود و نخ تسبیح این خلق، همان کمپانی‌محوری است ولی باید به این نکته هم توجه داشته باشیم که آیا با وضعیت مطلوب مورد نظرمان از یک کمپانی که باید باشیم،‌ فاصله داریم یا خیر؟
می‌خواهم یک مثال بزنم که به درک پاسخ کمک کند، الان به اعتقاد بسیاری از کارشناسان «بچه ‌زرنگ» اثری است که از بعضی جهات قابل مقایسه با برخی از آثار در سطح انیمیشن‌های کمپانی‌های مهم جهان است یا حداقل به لحاظ کیفی فیلم چند پله نسبت به تولیدات قبلی انیمیشن در ایران جلوتر است، اما این به این معنا نیست که راه باقیمانده‌ای وجود ندارد، بلکه وقتی اثر ما با آثار مهم روز دنیا مقایسه می‌شود، به نظر می‌رسد هنوز در برخی بخش‌ها فاصله زیادی وجود دارد، ولی براساس استانداردها و حداقل‌هایی که در دنیا مطرح است، به نظر می‌رسد با یک اثر استاندارد مواجه هستیم. حالا در حوزه کمپانی هم همین‌طور است.