دور شدن از افسوس بی‌پایان

نادر کریمی‌جونی
بنیامین نتانیاهو عملیات ترور شهید نصرالله را نظم نوین نامگذاری کرده است. او در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد به گونه‌ای سخن گفت که گویی در حال تئوریزه کردن این نظم نوین است. آن‌گونه که بنیامین نتانیاهو در این سخنرانی اظهار کرد، ابعاد مختلف این نظم جدید حمله بی‌رحمانه به دشمنان اسرائیل و تثبیت موقعیت سیاسی- نظامی اسرائیل در منطقه است. مقام‌های رژیم‌صهیونیستی از مجموعه این دو مولفه می‌خواهد نتیجه بگیرد کشورهای عربی که اکنون در خارج از پیمان صلح ابراهیم به‌سر می‌برند، وارد این صلح شوند و برای ورود به این صلح پیش‌شرط خود که تشکیل کشور مستقل فلسطینی و اجرای دو دولت، دوکشور، یک سرزمین است را کنار بگذارند. روشن است که چه راستگرایان افراطی صهیونیست و چه راستگرایان میانه‌رو مانند نخست‌وزیر فعلی اسرائیل، علاقه‌ای به تشکیل یک کشور مستقل فلسطینی در کنار مرزهای خود ندارند و خلق این کشور را به هر حال برای امنیت و موجودیت اسرائیل زیانبار و خطرناک ارزیابی می‌کنند. از این بابت انتظار آن است که تشکیل یک کشور مستقل فلسطینی، دست‌کم تا وقتی راستگرایان در ساختار سیاسی اسرائیل نقش عمده و تعیین‌کننده دارند، شانسی برای تحقق نداشته باشد و به همین ترتیب تکامل صلح اسرائیل با اعراب- پیمان ابراهیم- تا چشم‌اندازی قابل پیش‌بینی محقق نشود.
با این حال وقتی نخست‌وزیر اسرائیل در مجمع عمومی سازمان ملل متحد سخنرانی می‌کرد، بحث را به‌گونه‌ای پیش برد که در نهایت اعراب هیچ راهی جز قبول کشور واحد اسرائیل و پذیرفتن پیمان ابراهیم ندارند. در واقع نتانیاهو از اینکه ایران با همکاری دوستان خود توانسته روند هضم فلسطینی‌ها در جامعه اسرائیل را متوقف و تاسیس کشور فلسطینی را مجددا در میان افکار عمومی مسلمانان و رهبران کشورهای عربی مطرح کند، عصبانی و ناراحت است و سرمایه‌گذاری چندده ساله راهبردنویسان صهیونیست برای به تاریخ سپرده شدن مفهوم حکومت و کشور فلسطینی را بر باد رفته می‌بیند. تا همین پیش از حمله حماس، نخست‌وزیر اسرائیل به کشورهای مختلف سفر می‌کرد و به ایران و مخالفان صلح با اسرائیل فخر می‌فروخت که تل‌آویو توانسته با وجود مخالفت‌ها و اقدامات بی‌ثبات‌کننده مخالفان و دشمنان، پیمان‌های دوجانبه و چندجانبه با کشورهای عربی و بالاخص با کشورهای حاشیه جنوبی خلیج‌فارس را سامان و گسترش دهد.
حمله حماس و شروع جنگ غزه اما همه آن فخرفروشی‌ها و امیدهای رهبران تل‌آویو را نابود کرد و دوباره فضای منازعه را به سرزمین‌های اشغالی بازگرداند. به همین دلیل نخست‌وزیر اسرائیل با استفاده از ابزارهایش تلاش می‌کند در برقرار کردن آنچه نظم جدید نام نهاده است، همه موانع و دشواری‌های مسیر عادی‌سازی رابطه اسرائیل با کشورهای عربی را برطرف سازد و فضای تهدید علیه کشورهای عربی پدید آورد. در واقع رفتار خشونت‌بار ارتش اسرائیل که از کشتن شهروندان غیرنظامی غزه، رهبران جهاد اسلامی و حماس شروع شده بود اینک به نواحی شیعه‌نشین بیروت رسیده، اعضای بلندپایه حزب‌الله لبنان را مورد هدف قرار داده و سایر احزاب لبنانی و فلسطینی مخالف اسرائیل را هم در بر گرفته است. این بدان معنی است که تل‌آویو می‌خواهد حتی مخالف‌های بالقوه علیه اجرای راهبردهای منطقه‌ای خود را هم سرکوب و نابود کند تا تقریبا هیچ مانعی در این مسیر وجود نداشته باشد. اجرای این نظم جدید اما از سوی رهبران فعلی اسرائیل مستلزم به قدرت رسیدن یک رییس‌جمهور همراه در ایالات‌متحده آمریکاست. این نکته مهم است که کامالا هریس و حزب دموکرات از ایده اعراب برای اجرای دو دولت، دو کشور و یک سرزمین حمایت می‌کند و به همین دلیل در نهایت همه اقداماتی که اسرائیل انجام داده تا تاسیس و تشکیل کشور فلسطینی از برنامه‌ها و اذهان حذف شود، بی‌ثمر و ناکام خواهد ماند ولی به قدرت رسیدن دونالد ترامپ در انتخابات آینده آمریکا، همراهی و همکاری با تل‌آویو را به شدت افزایش خواهد داد و در این فضا نتانیاهو می‌تواند از انجام راهبرد تدوین‌شده‌اش مطمئن و امیدوار باشد که روند هضم فلسطینی‌ها در جامعه اسرائیل را به همان تنظیمات دوران پیش از جنگ غزه بازگرداند.نتانیاهو امیدوار است با به قدرت رسیدن ترامپ کشورهای مخالف اسرائیل از جمله ایران، سوریه و لبنان با برخوردهای خصمانه مواجه و از آنچه اکنون هستند، ضعیف‌تر شوند. این اتفاقی است که در صورت پیروزی هریس و دموکرات‌ها روی نمی‌دهد.
در مقابل ایران، حزب‌الله، سوریه و دیگر متحدان این جبهه امید دارند با هموار کردن مسیر پیروزی دموکرات‌ها، جلوی کامیابی نتانیاهو در اجرا و عملیاتی کردن نظم جدید را بگیرند. ایرانیان می‌گویند همیشه می‌توان حاکمان فعلی اسرائیل را تنبیه کرد اما وقتی ترامپ به قدرت رسید آنگاه همیشه می‌توان درباره فرصت از دست رفته، افسوس خورد.