13 - 04 - 2020
دولت حمایتهای خود از مطبوعات را مشروط به حفظ نیرو کند
عباس عبدی روزنامهنگار و رییس انجمن صنفی روزنامهنگاران درباره تعیین حداقل دستمزد کارگران و نیز تعدیل نیروهای مطبوعات در هفتههای اخیر گفت: مستقل از اینکه افزایش دستمزد چند درصد است و آیا بیشتر از نرخ تورم بوده یا کمتر، واقعیتی که وجود دارد این است که دستمزدها کفاف حداقلهای زندگی را نمیتواند بدهد.
بنابراین کارگران حق دارند خواستار افزایش بیشتری باشند. اما واقعیت مهمتر این است که کشور در دو سال گذشته رشد اقتصادی نداشته و حتی رشد منفی داشته است و این، جای نگرانی دارد و فشار ناشی از آن، کمابیش به همه طبقات منتقل میشود.
او در پاسخ به سوالات کانال تلگرامی «راهبرد» گفت: ضمن اینکه افزایش دستوری و قانونی هم اگر مبتنی بر واقعیات نباشد، در نهایت مشکلی را حل نمیکند به این معنا که اگر هر دستوری و هر افزایشی که داده شود که با منطق دخل و خرج بنگاهها نخواند، ممکن است اتفاقات دیگری از جمله اخراج و قرارداد صوری رخ دهد.
عبدی افزود: تبعات اخراج کارگران به مراتب بدتر از مناسب نبودن افزایش دستمزدهاست چراکه وقتی کارگران اخراج میشوند، ممکن است تولید هم پایین بیاید که عوارض آن خیلی بیشتر است. به علاوه، چون دست کارگر کوتاه است و حمایت جدی از کارگران نمیشود ممکن است با قراردادهای صوری مواجه شوند و در عمل، دستمزد تعیینشده نادیده انگاشته شود. ما این مساله را در مورد حقوق زنان در حوزه کار هم داریم. زمانی آمدند و یکسری حقوق را برای زنان در حوزه کار تعیین کردند که نتیجه آن، عملا این شد که بسیاری از کارفرمایان زنان را استخدام نکردند و در نهایت، به ضرر خانمها شد.
عبدی همچنین گفت: نسبت افزایش دستمزد با تورم، در دورههایی از دهههای گذشته خیلی بد شد. در ۲۵ سال گذشته اگر نگاه کنیم، میتوان گفت که بهترین دوره، دوره آقای خاتمی بود که ۸۰ درصد به قیمت ثابت به حداقل دستمزد کارگران اضافه شد. اما در دوره احمدینژاد، این رقم ۳۰ درصد کاهش پیدا کرد. کاری که احمدینژاد کرد، این بود که آمد ۴۵۰۰۰ تومان یارانه را داد، اما توجه نکرد که این، رقم ثابتی است و جای افزایش حقوق را نمیگیرد. آن ۴۵۰۰۰تومان در سالهای ۹۰-۸۹ میتوانست کارایی داشته باشد اما با افزایش تورم، کارایی آن از بین رفت و عملا دستمزدها پایین ماند.
در دوره احمدینژاد به قیمت ثابت با کاهش حدود ۳۰ درصد در دستمزد کارگران مواجه شدیم و الان خواهان جبران آن هستند. در سالهای ۹۳ تا ۹۶ قدری از این عقبافتادگی جبران شد ولی در دو سال اخیر دوباره ماجرا تغییر کرده است. بنابراین به این دلیل است که کارگران روی افزایش حقوق پایه خود، حساس هستند و این، حساسیت درستی هم هست. اما میبینیم ضرری که کارگران در دوره احمدینژاد کردند، بسیار فاحش بود.
وی گفت: چه قبل از سال جدید و چه الان که یک ماه هم از سال ۱۳۹۹ نگذشته، ما شاهد اقداماتی در تعدیل نیروهای مطبوعات هستیم.
رییس انجمن صنفی روزنامهنگاران همچنین درباره اقدامات این انجمن گفت: کاری که ما در انجمن صنفی روزنامهنگاران میتوانیم بکنیم، این است که با دولت رایزنی کنیم تا اگر تسهیلاتی را برای مطبوعات و خبرگزاریها در نظر میگیرد، مشروط به ادامه کار روزنامهنگاران باشد. دولت باید کمکهای خود به مطبوعات را به حفظ نیروها مشروط کند. همچنین انجمن صنفی باید بتواند دورههای آموزشی جدی برای چندرسانهای برگزار کند تا روزنامهنگاران از فضای سنتی و فعلی مطبوعات خارج شوند. روزنامهنگاران باید مقداری وارد فضای دیجیتال و آنلاین شوند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد