دونده استقامت

شل سیلوراستاین با نام کامل شلدون آلن سیلوراستاین شاعر، نویسنده، کاریکاتوریست و خواننده آمریکایی است. پدرش ناتان و مادرش هلن نام داشت و نام خودش شلدون آنی سیلوراستاین بود. او یک دختر و یک پسر داشت، دخترش شوشانا در ۱۱ سالگی از دنیا رفت و تنها پسرش ماتیو هنگام فوت پدر ۱۲ سال داشت. او هرگز نمی‌خواست برای بچه‌ها بنویسد و با اصرار یکی از دوستانش که نویسنده کودکان بود به جهان ادبیات کودک داخل شد و سبکی جدید و تک را بنیان نهاد. سیلوراستاین اگرچه به عنوان شاعر و نویسنده کودکان شناخته می‌شود اما آثارش بین بزرگسالان نیز بسیار طرفدار دارد. داستان‌های او به زبان‌های مختلف ترجمه و از سوی ده‌ها میلیون کودک در سراسر جهان خوانده می‌شوند. او در برخی از کتاب‌های کودکان، به‌ویژه در کارهای آغازینش خود را با نام «عمو شلبی» معرفی کرده است. این نویسنده در یکی از مصاحبه‌هایش گفته است: وقتی ۱۰-۱۲ سالم بود، ترجیح می‌دادم یک بازیکن بیسبال باشم تا اینکه با دخترها وقت بگذرانم. اما من نه بازیکن خوبی بودم و نه می‌توانستم خوب برقصم. پس شروع کردم به طراحی و نوشتن. خوشبختانه کسی را نداشتم که تحت تاثیرش قرار بگیرم و کارش را کپی کنم. من شیوه خاص خودم را داشتم. آثارم را بدون شناخت از «تربر»، «پرایس» و «بنچلی» خلق کردم. حدود ۳۰ سالم که بود کارهای آنها را برای اولین‌بار دیدم. ‌سیلوراستاین‌ شاید به کل دنیا سفر کرده باشد‌ اما هرگز ماشینی نداشت. این به معنای بی‌پول بودن او نبود، برعکس او به خاطر همکاری با نشریات معروف و نوشتن کتاب‌هایی بسیار محبوب، میلیونر شده بود. خودداری او از خرید خودرو، در اجتناب او از حس مالکیت ریشه داشت. ‌ممت‌ که دوست نزدیک او بود، درباره‌اش نوشته است: او به تنهایی در خانه‌های متعدد زندگی می‌کرد و بدون هیچ دلیل مشخصی از این خانه به خانه دیگر نقل مکان می‌کرد. فکر می‌کنم گاهی او احساس می‌کرد الان دیگر وقت رفتن است.

از وقتی که دوستم مرا ترک کرده است
کاری ندارم جز راه رفتن
راه می‌روم تا فراموش کنم
راه می‌روم
می‌گریزم
دور می‌شوم
دوستم دیگر برنمی‌گردد
اما من حالا
دونده دوی استقامت شده‌ام