دو پادشاه در یک اقلیم

رویارویی فدرر و نادال آرزوی بیشتر هواداران تنیس جهان است: رسیدن به فینال ویمبلدون و احتمالا تکرار نمایش سال ۲۰۰۸؛ مسابقه‌ای که به اعتقاد بسیاری، بزرگ‌ترین دیدار تاریخ تنیس است.
این دو حالا به جایی رسیده‌اند که اعداد و ارقام را هم به بازی گرفته‌اند: پرافتخارترین مرد تنیس جهان کیست؟ راجر فدرر با ۱۸ قهرمانی در گرند‌اسلم‌ها. نفر بعدی؟ رافائل نادال با ۱۵ قهرمانی گرند‌اسلم. تنها کسی که در تنیس مدرن ۱۰ دوره قهرمان یک تورنمنت شده؟ رافائل نادال با ۱۰ قهرمانی در بارسلونا، مونت‌کارلو و رولان گاروس. نفر بعدی؟ راجر فدرر که ۹ بار قهرمان تورنمنت هاله در آلمان شده. اگر فکر می‌کنید با چنین کارنامه‌ای که بیشتر به خواب و خیال می‌ماند، می‌توان سر از کار «فدال» درآورد، اشتباه می‌کنید. این دو در سنی در شیوه بازی‌شان انقلاب کرده‌اند و بنای تازه‌ای ساخته‌اند که بیشتر ورزشکاران بازنشسته می‌شوند.
نقطه ضعفی که نقطه قوت شد
فدرر ۳۵ ساله یک عمل جراحی روی زانو داشت و نیمی از فصل گذشته را از دست داد. او فصل جاری را با حضور در ‌هاپمن کاپ آغاز کرد. در استرالیا فدرر همان بازیکن استثنایی قبل بود: دید بی‌نظیر، حرکات پای بدون نقص، فورهند‌های عالی و سرویس‌هایی که آنقدر جای خوبی زده می‌شوند که نیازی به قدرت بیش از حد ندارند. اما چیزی که تغییر کرده بود نقطه ضعف فدرر از ابتدای دوران حرفه‌ای‌اش بود: بک‌هند.
او بعدها گفت که پدرش هم در دوران نوجوانی و زمانی که از کنار زمین تمرین او را می‌دید، بارها چیزی با این مضمون گفته بود: «آن بک‌هند لعنتی را محکم بزن»! و او در این شش ماه بک‌هندش را دگرگون کرد. فراموش نکنید ما در مورد یک جوان تازه‌کار حرف نمی‌زنیم، بلکه در مورد مردی حرف می‌زنیم که باید از روی بازی‌اش کتاب آموزش تنیس نوشت. مردی که پت کش، قهرمان ۳۰ سال پیش ویمبلدون، می‌گوید این روزها بهترین تنیس عمرش را بازی می‌کند.
او بک‌هندش را از نو ساخت. با این بک‌هند‌های جدید دیگر شمشیر نادال به زره او کارگر نبود. نادالی که پیشتر از اول تا آخر مسابقه ضربات قوس‌دار با چرخش زیاد (تاپ اسپین) را روانه بک‌هند فدرر می‌کرد به جای کسب امتیاز، سخت‌تر جواب می‌گرفت؛ او چاره‌ای غیر از باخت در اوپن استرالیا و مسترز میامی نداشت.
فدرر با این سلاح حتی دوست قدیمی‌اش استن واورینکا را هم (که یکی از مخوف‌ترین بک‌هند‌های تنیس را دارد) در فینال ایندین ولز شکست داد. با آغاز فصل رُس، فدرر تصمیم گرفت نیرویش را برای ویمبلدون ذخیره کند. او پیشتر گفته بود روی رُس نادال پوستم را می‌کند. فدرر حالا در حالی وارد ویمبلدون می‌شود که در تورنمنت هاله، ساشا زورف، یکی از آینده‌دارترین بازیکنان جهان را تنها در ۵۳ دقیقه برد و برای شانزدهمین بار روی چمن قهرمان شد.
حریف را شکست بده و وقت را تلف نکن
مصدومیت‌های تمام‌نشدنی به داستان تکراری نادال در سال‌های گذشته تبدیل شده بود. از سال‌ها قبل هم گفته می‌شد که نادال با این شیوه بازی و فشاری که به بدنش می‌آورد مجبور به بازنشستگی زودهنگام از تنیس خواهد شد. نادال فصل گذشته به دلیل مصدومیت مچ دست از اوپن فرانسه کنار کشید و در ویمبلدون هم حاضر نشد. در ادامه فصل هم فقط سایه‌ای از او در زمین بود. اما او فصل ۲۰۱۷ تنیس را خوب آغاز کرد هرچند زورش به فدرر نرسید اما با شروع مسابقات روی زمین‌های خاک رس، پادشاه رس به شیوه‌ای دیگر در قلمروی خود تاجگذاری کرد.
سال‌ها پیش که کارلوس مویا، بهترین بازیکن آن زمان تنیس جهان به نوجوان آفتاب سوخته گفت، امیدوارم روزی مثل من شوی، احتمالا آخرین جوابی که انتظار داشت این بود: «می‌خواهم از تو هم بهتر شوم.» پسری که روزگاری فقط برای اینکه برادرزاده میگل آنخل نادال، بازیکن بارسلونا بود، شناخته می‌شد، حالا یکی از برترین ورزشکاران جهان است و عامل تحول او کارلوس مویا.
نادال که از ابتدا فقط با عمویش تونی به‌عنوان مربی کار می‌کرد از ابتدای این فصل دوست قدیمی‌اش کارلوس مویا را هم به کادر مربیانش اضافه کرد. نتیجه عالی از کار درآمد. مویا پیش از هر چیز تلاش کرد رافائل نادال را که عادت داشت طولانی و سخت تمرین کند، وادار به تمرین‌های کوتاه‌تر اما هدفمند‌تر کند.
تغییر دیگر بازی نادال به فورهند‌های او بازمی‌گردد، فورهند‌هایی که حالا به مراتب تاثیر‌گذارتر شده‌اند. به بیان دیگر مویا کاری کرده که نادال به‌جای ایستادن در انتهای زمین و بی‌وقفه ضربه زدن به توپ، خیلی زودتر تکلیف امتیازها را روشن کند؛ معدل تعداد ضربات در رالی‌های نادال و حریفان به مراتب کمتر شده و در نتیجه او خیلی زودتر گیم‌ها را می‌برد و در نتیجه کمتر هم در معرض فرسودگی و مصدومیت قرار می‌گیرد. در سن و سال او این یعنی عمر دوباره. کافی است به یاد داشته باشیم که او در رولان گاروس تنها ۳۵ گیم به حریفان واگذار کرد.
اگر نیمه اول فصل گذشته متعلق به نواک جوکوویچ بود و نیمه دوم متعلق به اندی ماری، فصل جاری (دست‌کم تا به حال) بدون شک به فدرر و نادال تعلق داشته است. حالا یک بار دیگر موقعیت را تصور کنید: دو نفر از بهترین بازیکنان تنیس جهان در قدیمی‌ترین و معتبرترین تورنمنت این رشته در حالی که پیشرفت قابل ملاحظه‌ای در بازی خود ایجاد کرده‌اند.
ترس نادال از رویارویی با فدرر در فینال
مرد شماره دو تنیس جهان دوست ندارد در فینال ویمبلدون با تنیسور سوییسی روبه‌رو شود. رافائل نادال دوشنبه گذشته در نخستین دیدارش در تنیس ویمبلدون به راحتی توانست جان ملیمن را با نتیجه‌ سه بر صفر (شش بر دو و شش بر سه و شش بر یک) شکست دهد و به دور دوم صعود کند. قهرمان دومین گرند اسلم سال (رولان گاروس) پس از بازی گفت‌: دوست ندارم در فینال با بهترین‌ها بازی کنم، فکر می‌کنم به اندازه کافی با هم بازی کردیم. با این حال امروز به رسیدن به فینال فکر نمی‌کنم و برای آن برنامه‌ریزی نکردم و باید دید شرایط چگونه پیش می‌رود.
نادال ۹ بار در فینال‌های گرند اسلم برابر راجر فدرر قرار گرفته که سه بار، این اتفاق در ویمبلدون رخ داد. دو بازی نخست با پیروزی تنیسور سوییسی به پایان رسید اما در فینال سوم نادال پیروز شد و یکی از به یاد ماندنی‌ترین بازی‌های تاریخ این رقابت‌ها رقم خورد.
نادال درباره نخستین دیدارش در این بازی‌ها گفت‌: بازی مثبتی بود و شروع خیلی خوبی داشتم. اکنون در دور دوم حضور دارم که این موضوع مهم است. بازی‌های زیادی را در سال‌های اخیر با پیروزی پشت سر نگذاشتم. خوشحالم که توانستم پیروز شوم. در طول هفته‌ که اینجا حضور داشتم و تمرین می‌کردم احساس خوبی داشتم اما در زمین چمن ممکن است هر اتفاقی بیفتد.
فاتح ۱۵ گرند اسلم در پایان اظهار کرد: زمین مسابقات ویمبلدون زمینی نیست که در آن بتوانم خیلی خوب کار کنم. در اینجا پنج فینال را بازی کردم و با‌تجربه هستم اما در زمین چمن نمی‌توان کاملا غالب شد و مانند خاک رس نیست. در زمین خاکی می‌توانم از تمام فضاها بهره ببرم.