25 - 12 - 2022
دیداری لازم اما ناکافی
مسعود سلیمی
سفر حامد کرزای به آمریکا بدون تردید مهم‌ترین سفر رییس‌جمهور افغانستان به شمار می‌رود.
جدا از مقطع زمانی بسیار حساس، شرایط کنونی افغانستان و جهان از یکسو و پیشینه پرفراز و نشیب روابط کرزای و اوباما هم از طرف دیگر به پیچیدگی و اهمیت این سفر اضافه می‌کند.
در ۲۰۰۸ و در آغاز ریاست‌جمهوری اوباما، تاکید رییس‌جمهور جدید ایالات متحده بر فساد رو به تزاید اداری در حکومت افغانستان و نبود اراده جدی نزد سیاستمداران کشور به رهبری کرزای، میدان دو کشور را چالش‌برانگیز کرد.
فشار اوباما برای مبارزه با فساد و عدم حمایت از کرزای در انتخابات ریاست‌جمهوری در ۲۰۰۹ و نگاه اقتصادی به چگونگی صرف کمک‌های مالی آمریکا تا جایی که با واژه هدر شدن تعبیر می‌شد تیرگی روابط دو کشور را به نقطه جوش رساند.
در حال حاضر و با وجود اینکه تنش میان دو رییس‌جمهور کاملا از میان نرفته اما شرایط به گونه‌ای است که هر دو رهبر نسبت به بهبود، استحکام و در نهایت تعیین و تبیین یک نقشه راه منطقی برای آینده روابط دو کشور چاره‌ای به غیر از رسیدن به تفاهم ندارند.کرزای در شرایطی به سر می‌برد که بدون کمک نظامی- مالی و دیپلماتیک آمریکا نمی‌تواند افغانستان را هدایت کند در حالی که آمریکا به خاطر مشکلات اقتصادی و درگیری‌های حزبی و خستگی ناشی از ۱۲ سال جنگ فرسایشی اگر هم بخواهد دیگر امکان ماندن در افغانستان را ندارد.در دیدار اوباما و کرزای نگاه طرفین به آینده روابط با وجود فصل مشترکی به نام «بهبود و استحکام روابط» دو سمت و سویی متفاوت داشت. رییس‌جمهور افغانستان نیازهای اصلی کشورش از منظر اقتصادی و دفاعی را روی میز گذاشت با این استدلال که بحث امنیت و خروج سربازان آمریکایی می‌تواند تابعی از این متغیر بزرگ باشد در حالی که برای آمریکا مساله اصلی به پایگاه‌های نظامی، تعداد نظامیان پس از ۲۰۱۴ و در نهایت مصونیت آنها برمی‌گردد به عبارت دیگر بحث بر سر معامله سیاسی نیست بلکه طرفین قرار است در یک رابطه دوجانبه نیازها و مشکلات خودشان را با توجه به شرایط جهانی و منطقه‌ای بگنجانند. سفر کرزای گرچه برای ادامه رابطه افغانستان و آمریکا لازم بود اما اینکه برای رسیدن به یک جمع‌بندی موفق کفایت می‌کند، بدون تردید پاسخ منفی است.
ادامه درصفحه ۴
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد