راز شادزیستی مریل استریپ

| کافه سینما | مری لوئیز استریپ با نام هنری مریل‌استریپ، متولد بیست و دوم ژوئن (اول تیرماه) سال ۱۹۴۴ منطقه‌ سامیت، نیوجرسی آمریکاست. این بانوی بازیگر یکی از پر افتخارترین بازیگران جهان است. ۱۷ بار نامزدی دریافت اسکار و سه بار دریافت این تندیس از افتخارات اوست. تنها کاترین هپبرن فقید با چهار تندیس اسکار از او پیشی دارد. مریل استریپ یکی از کم حاشیه‌ای‌ترین بازیگران‌هالیوود نشین است و اهل خانواده. گفت‌گو با این بازیگر بزرگ را در پی می‌خوانید:
خانم استریپ شما در خانه آشپزی می‌کنید؟
بعضی شب‌ها شام می‌پزم بعضی شب‌ها نه. گاهی اوقات خوردن شام را که آغاز می‌کنم و طعمش را می‌چشم می‌گویم: «وای، خدای من» و غذا را در سینک خالی می‌کنم. این کار را که انجام دادم می‌گویم:«پیتزا می‌خریم. تمام شد!» بعد می‌روم در اتاقم دراز می‌کشم و موسیقی «فانک» گوش می‌دهم. زمانی که بچه‌هایم خیلی کوچک بودند و سرکار می‌رفتم، کسی را برای آشپزی استخدام کرده بودم. در حال حاضر آشپز ندارم. سال‌هاست که دیگر ندارم و خودم آشپزی می‌کنم. اما در دورانی که فرزندانم خیلی کوچک بودند، توجه کردن به کارهای همه‌ اعضای خانه در پایان روز و شام پختن کار بسیار دشواری بود‌.
خب، غذای مخصوص امروز شما چیست؟
این اواخر پاستا زیاد درست کرده‌ام. راحت است. طعم‌های مختلفی وجود دارد که می‌توانید با هم مخلوط کنید. پاستا می‌پزم چون بچه‌هایم این مدل غذا را دوست دارند و بارها و بارها ازم پاستا خواسته‌اند‌.‌ این روزها دخترم پاستا با جعفری تازه، گل کلم، ترخون و ریکوتا سالاتا (نوعی پنیر) دوست دارد. گل کلم را می‌جوشانم، سپس پاستا را به آن اضافه می‌کنم، آنقدر می‌جوشد تا عطرش ساطع می‌شود. بقیه مواد را تازه روی غذا می‌ریزم.
چطور می‌توانید حرفه بسیار وقت گیر(بازیگری) و وظایف مادری را یک کاسه کنید؟
خب، نخستین نکته، داشتن همسری بی‌نظیر است که سال‌ها پیش او را یافتم و از این لحاظ خوش شانسم. در مرحله بعد باید طاقت فراوان و مهارت سازماندهی کردن بسیار خوبی داشته باشی. احساس می‌کنم که دارم تجارتخانه‌ای را مدیریت می‌کنم، گرچه یک تجارتخانه هم ندارم. فقط برنامه‌ریزی، برنامه‌ریزی، برنامه‌ریزی است.
چه احساسی دارید که فرزندان‌تان مثل شما قرار است وارد عرصه بازیگری شوند؟
افتخار می‌کنم که دخترانم می‌خواهند بازیگر شوند. اما برای آنها می‌ترسم. چون زمانی که در مقام بازیگر«نقد»‌تان می‌کنند، نوشته، نقاشی یا کار را نقد نمی کنند، شما را نقد می‌کنند! سخت است که نقد را در جایی نگه داشت که از آن آسیب نخوری. این هراس من برای فرزندانم است. ولی هرگز به آنها نمی‌گویم بازیگر نشوید چون به نظر من بازیگری، حرفه‌ایی شکوهمند است و من بخاطر همه آن چیزهایی که بازیگری فرصت بروزش را به من داد، سپاسگزارم.
تعبیرم این است که شما همیشه کاملا شاد به نظر می‌رسید. آیا واقعا شاد هستید یا پرسونای اجتماعی‌تان اینگونه است؟
همیشه شاد نیستم. مقابل رسانه‌های جمعی شادم. می‌توانم بی‌نهایت بداخلاق باشم از همسرم بپرسید. (می‌خندد)
چه چیزهایی شما را خوشحال می‌کند؟
چیزهایی که حقیقتا همه ما را شاد می‌کند، بسیار ساده‌اند: عشق، رابطه صمیمانه و غذا! و هرچیز دیگری- قدرت عامل، تاثیر و توانایی. همه این عوامل می‌تواند بر آنچه در زندگی اهمیت دارد، غلبه کند‌ اما تا زمانی که شکمت سیر است و سرپناهی داری، اگر احتیاجات اولیه‌ات برآورده باشد، آنچه ما را بیش از هرچیزی خوشحال می‌کند، ساده خواهد بود.
آن نوع نگاه اغلب به شیوه تربیت آدم‌ها برمی‌گردد. آیا به مادرتان خیلی شباهت دارید؟
مادرم شخصی بود که وقتی وارد اتاقی می‌شد، آنجا را روشن می‌کرد. خیلی آسان با دیگران انس می‌گرفت، اشتیاق‌هایش را با لذتی بی‌کران با دیگران سهیم می‌شد. همیشه می‌خواستم بیش از آنچه هستم شبیه مادرم باشم. او را عمیقا تحسین می‌کردم و دوستش داشتم. مادرم انتخاب می‌کرد که بخش‌های خوب زندگی را ببیند و نمی خواست به آنچه اشتباه است و آنچه او را به عقب می‌راند یا هرچیز منفی توجه کند.
آیا در زندگی به کسی غبطه خورده‌اید؟
اوه، آره! به جسیکا لنگ غبطه خوردم وقتی در «رویاهای شیرین» (کارل رایز،۱۹۸۵) نقش‌آفرینی کرد. فیلم بسیار معرکه‌ایی بود که جسیکا فراسوی واژه شگفت‌انگیز در آن ظاهر شد. آرزوی چیزهایی را دارم که نتوانسته‌ام داشته باشم‌ اما باید اعتراف کنم که موهبت‌های من بسیار عالی بوده پس شکایتی ندارم.
یکبار سوفیا لورن گفته بود از شما متنفر است چون نقش او را در «پل‌های مدیسن گانتی» با مهارت بازیگری‌تان از دستش ربودید.
فکر نکنم سوفیا از من متنفر باشد چون نخستین‌بار در طول زندگی او را در مراسم اسکار سال ۲۰۱۱ ملاقات کردم و او یکی از بی‌نظیرترین آغوش‌ها را به من تقدیم کرد و خیلی خوشحالم کرد. یکی از علاقه‌مندان و تحسین‌کنندگان سوفیا هستم و همیشه هم بوده‌ام، همسرم هم همینطور. همسرم هرگز خاطره آن لحظه‌ایی که او از دریا بیرون می‌آید را از ذهنش پاک نکرده است. (لبخند می‌زند)
آیا از تصویرتان در مقام بازیگر درام‌های جدی راضی هستید؟
در دوران کاری همیشه همه‌جور نقشی ایفا کرده‌ام‌ ولی هر فیلمی که نخستین‌بار ایفا کنید، مردم با آن شما را در خاطر می‌سپارند، شبیه نخستین تاثیری است که روی مردم می‌گذارید و با شما پیوند می‌خورد. نخستین فیلم‌هایی که بازی کردم درام بود اما در مدرسه بازیگری هرگز در نمایش‌های جدی و درام حضور نداشتم. نه، فقط یک نمایش جدی اجرا کردم. در «پدر» (استریندبرگ) نقش دختر جوان را بازی کردم. سه سال، باقی نقش‌هایم کمدی بود‌ اما این مال آن دوران است.