14 - 12 - 2022
راه دشوار نماینده ایران در اسکار
مسعود سلیمی
«یه حبه قند» ساخته رضا میرکریمی به عنوان نماینده سینمای ایران برای حضور در اسکار ۲۰۱۳ انتخاب شد.
بدون در نظر گرفتن مسایل و رویدادهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و بدون انگشت گذاشتن روی اسم آمریکا؛ فقط با نگاه کردن از دریچه سینما، اسکار مهم‌ترین و اثرگذارترین جایزه در هنر هفتم به حساب می‌آید که از منظر شهرت و اعتبار به ویژه از
نقطه نظر تجاری به غیر از موارد دستیابی برای صاحبش ماندگاری و منافع قابل توجه مالی به بار می‌آورد.
برخلاف جشنواره‌های دیگر، از ونیز و کن گرفته تا لوکارنو و مونترال که ترکیب هیات داوران می‌تواند در سرنوشت برندگان موثر باشد در اسکار اما در کنار منتقدان سینما، تعداد زیادی از افراد عادی آمریکایی که به قید قرعه تعیین می‌شوند هم برای گزینش بهترین‌ها دخالت دارند.
در جشنواره جهانی به غیر از اسکار به طور مثال اگر ریاست هیات داوران برعهده شون پن با توجه به تفکرات چپگرایانه‌اش گذاشته شود، چه بسا شرایط برنده شدن به‌گونه‌ای منطبق با نظریات او رقم بخورد یا به طور نمونه اگر کلینت ایستوود که در کنوانسیون جمهوریخواهان برای گزینش میت رامنی در حمایت از او، رفتار و تفکرات رییس‌جمهور آمریکا را به سخره گرفت در راس هیات داوران باشد، شانس فیلم‌های میهن‌پرستانه و تفکرات افراطی راستگرایانه چه بسا بیشتر شود در حالی که در اسکار نظر مردم عادی آمریکا با توجه به مشخصه‌های فرهنگی و اجتماعی آنها سرنوشت برنده‌ها را تعیین می‌کند، تفاوتی که به ویژه در مورد فیلم‌های خارجی به گونه‌ای نمادین و مشهور خود را نشان می‌دهد.در اسکار ۲۰۱۲ فیلم ستایش‌برانگیز فرهادی، «جدایی نادر از سیمین» با نام کوتاه جدایی در دو رشته بهترین فیلم خارجی و بهترین سناریوی اوریژینال نامزد شده بود، با توجه به جوایز ریز و درشتی که فیلم برده بود و استقبال خوب مخاطبان در اکران عمومی و به طور خاص مدیریت عالی پخش‌کننده فیلم، ربودن جایزه بهترین فیلم تا حدود زیادی قابل پیش‌بینی بود اما در مورد بهترین سناریو، همان‌گونه که پیش‌بینی می‌شد فرهادی دستش از جایزه کوتاه ماند که دلیل عمده آن به تفاوت مشخصه‌های اجتماعی میان رای‌دهندگان عادی آمریکایی با چارچوب و دیالوگ‌های جدایی برمی‌گشت به ویژه آنکه برگردان داستان از فارسی به انگلیسی نیز می‌توانست مزید بر علت باشد به عبارت دیگر برای انتخاب فیلم در بخش خارجی اسکار باید مشخصه‌هایی را در نظر گرفت که جدا از شرایط سینمایی و تبلیغاتی بتواند با روحیه و نگاه رای‌دهندگان عادی اسکار همخوانی داشته باشد در غیر این صورت، شانس چندانی برای بردن جایزه نخواهد داشت.درخشش «جدایی نادر از سیمین» نزد مخاطبان از یکسو و بردن جوایز ریز و درشت و در راس آنها اسکار از طرف دیگر انتظارات را از نماینده جدید ایران بالا می‌برد، «یه حبه قند» ششمین فیلم رضا میر کریمی که در سال ۱۳۸۹ ساخته شد با وجود اینکه از طرف منتقدان و مخاطبان در جشنواره فجر با استقبال روبه‌رو شد اما از هر نظر که قیاس کنیم از منظر نمایش عمومی، موضوع و ساختار فیلم، حضور در جشنواره‌ها و ربودن جوایز متعدد و به ویژه پخش جهانی بسیار موفقی که داشت با آنچه جدایی را به یک فیلم موفق بدل کرد، تفاوت دارد. البته در اینجا بحث خوب و بد بودن «یه حبه قند» یا «جدایی» اصلا مطرح نیست بلکه بحث بر سر شرایط متفاوت این دو فیلم در راه رسیدن به اسکار است که بدون تردید فیلم فرهادی گوی سبقت را با فاصله زیاد از ساخته میرکریمی ربوده است.با نگاه خالص از دریچه سینما و به عنوان یک علاقه‌مند به هنر هفتم، کسب موفقیت «یه حبه قند» در اسکار برای من یک خبر خوشحال‌کننده و غرورآمیز است اما با توجه به جمیع جهات، شرایط کاملا عوض شده و فیلم میرکریمی هنوز از دروازه کشور خارج نشده با اما و اگر دست به گریبان است که پیامد منفی خواهد داشت.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد