رفتار شگفت‌انگیز مالیاتی بودجه و چند پرسش از دولت

اما در ایران به دلایل پیچیده سیاسی و لابی‌های افراد و گروه‌های نفوذ ابتدا هزینه‌ها مشخص می‌شود و سپس بر اساس آن درآمدها تعدیل و تنظیم می‌شود. در بودجه ۱۴۰۲ ارقام عجیبی درباره درآمدهای دولت پیش‌بینی شده است که جای شگفتی دارد. به طور مثال مالیات بر شرکت‌ها با حدودا ١٢٠ درصد رشد و پس از آن مالیات بر دستمزد کارکنان بخش دولتی با ۶۸ درصد رشد بالاترین نرخ‌های رشد را به خود اختصاص داده‌اند. چند پرسش در این باره ذهن علاقه‌مندان به اقتصاد سیاسی را به خود جلب می‌کند:
یکم- چرا نرخ رشد مالیات بر درآمد کارکنان دولتی با ۳۶ درصد رشد تقریبا نصف رشد مالیات بر کارکنان شرکت‌های خصوصی است. این یک تبعیض مالیاتی نیست؟دوم- در حالی که مدیران دولتی بارها اعلام کرده‌اند مالیات بر تولید را کاهش داده‌اند رشد ۱۲۰ درصدی مالیات بر شرکت‌ها نشان می‌دهد سال ناجوری بر شرکت‌ها تحمیل شود. دولت با کدام استدلال کارشناسانه این میزان رشد برای مالیات بر شرکت‌ها را پیش‌بینی کرده است؟ آیا دولت تصور می‌کند شرکت‌های تازه‌ای قرار است تاسیس شوند و از همان سال اول مالیات دهند؟ آیا قرار است درآمد شرکت‌ها به همین میزان رشد یابد و بیش از دو برابر شود. آیا این میزان مالیات از شرکت‌ها به معنای دادن مجوز به افزایش قیمت کالاها از سوی شرکت‌ها نیست؟