روزی که انگلستان به ایران اعلان جنگ داد

دولت لندن یکم نوامبر ۱۸۵۶ (دهم آبان‌ماه) به ایران اعلان جنگ داد، زیرا اخطارهای دیپلماتیک آن دولت به ایران که هرات و غرب افغانستان را تسلیم کند و از آنجا خارج شود مورد بی‌اعتنایی تهران قرار گرفته بود. دولت لندن که هندوستان را از آن خود کرده بود، متعاقب دادن اعلان جنگ به ایران، از هند نیروی نظامی و کشتی توپدار روانه ایران کرد. این نیرو در دو گروه به بوشهر (فارس)، خارک و خرمشهر (خوزستان) رسید.
ناوهای انگلستان پس از رسیدن به آب‌های بوشهر، نهم دسامبر ۱۸۵۶ پس از یک گلوله باران شدید گام بر خاک ایران در ساحل بوشهر گذاردند و نبرد خیابانی آغاز شد. در نبرد خیابانی که ۴۵ روزطول کشید، عمدتا مردم معمولی از شهر و حومه بوشهر دفاع می‌کردند. سرانجام، ۲۳ ژانویه سال ۱۸۵۷ نیروهای اعزامی انگلستان به ریاست ‌جیمزاوت رام پس از شش هفته و سه روز نبرد خیابانی، بندر بوشهر و حومه آن را تصرف کردند تا دولت تهران مجبور به صرف نظر کردن از شهر هرات و غرب افغانستان امروز شود که از زمان ایجاد کشور ایران به دست کوروش بزرگ همیشه بخشی وفادار از ایران و کانون فرهنگ و ادب فارسی‌ و برای مدتی نیز شاهزاده‌نشین ایران و مقر حکومت خراسان بود و شاه‌عباس که در هرات به دنیا آمده بود پیش از احراز سلطنت در این شهر می‌زیست.
منطقه هرات قسمتی از بخش اصلی ایران‌زمین بود که در عهد باستان «آریانا» خوانده می‌شد. «افغانستان» نامی است که انگلیسی‌ها بر ایران خاوری گذارده‌اند.
افغانستان که بر سر آن، این عملیات صورت گرفته بود از قرن هجدهم و پس از سلطه دولت لندن بر هندوستان مطمح نظر انگلیسی‌ها بوده که علل درگیری کنونی غرب در آنجا به همان زمان باز‌می‌گردد زیرا افغانستان نزدیک‌ترین راه زمینی ورود و نفوذ قدرت‌های «اوراسیا» که با ایجاد سازمان شانگهای متحد شده‌اند و در ائتلاف «بریکس» در کنار هم هستند به آسیای غربی- منطقه استراتژیک و نفتدار جهان است.