روز پرهیاهوی پزشکیان

گروه سیاسی- مسعود پزشکیان که یکی، دو روز پایانی هفته گذشته را در سفری به دعوت رسمی همتای ترکمنستانی خود‌، در عشق‌آباد گذرانده بود تا ضمن شرکت و سخنرانی در یک همایش عظیم فرهنگی- ادبی که به‌مناسبت فرارسیدن سیصدمین سالگرد یکی از مفاخر ادبی این کشور همسایه شمالی برگزار شد، با سران ترکمنستان و البته سران برخی دیگر از کشورهای مدعو از جمله روسیه نیز به گفت‌وگو بنشیند؛ نشستی که عملا نخستین دیدار رسمی او و همتای روس خود، از زمان پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم در نیمه تیرماه سال جاری بود و بنابر آنچه رسانه‌های ایرانی، روس و همچنین منابع بین‌المللی گزارش دادند، به‌نسبت راهگشا و دست‌کم امیدبخش بود تا دست‌کم در دیدار بعدی پزشکیان و پوتین که در روزهای آغازین آبان‌ماه پیش‌رو در حاشیه برگزاری نشست سران کشورهای عضو بریکس در کازان روسیه برگزار می‌شود، طرفین بتوانند گام‌هایی مستحکم‌تر، بلندتر بردارند و درنتیجه بتوانند در مسیر گسترش روابط دوجانبه به دستاوردهایی ملموس‌تر دست یابند.
با این همه اما پزشکیان که به فاصله تنها چندساعت پس از بازگشت از این سفر خارجی به‌نسبت موفق، دفتر کارش در کاخ ریاست‌جمهوری را ترک کرد تا پیش از نیمروز، خود را به محل برگزاری یک مراسم دانشجویی برساند که ازقضا تنها یکی،دو خیابان بالاتر از محل کارش، در میدان پاستور بود و مشخصا در دانشگاه تهران برگزار می‌شد، فضا تاحدودی رو به تنش و تشنج گذاشت. آن هم در شرایطی که این نشست دانشجویی در دانشگاه تهران که به‌بهانه فرارسیدن سال نوی تحصیلی با حضور رییس‌جمهور برگزار شد، به‌تعبیری نخستین مراسم اینچنینی بود که در این چندماهی که پزشکیان به ریاست‌جمهوری رسیده، برگزار می‌شود. به بیان دیگر، پزشکیان در حالی دست‌کم در چند دقیقه از آن چندساعتی که در این مراسم دانشجویی حضور داشت، با چالش و انتقاد و اعتراض برخی دانشجویان مواجه شد که باتوجه به آنکه این نخستین تجربه او به این عنوان بود، انتظار داشت با استقبال گرم‌تر و صمیمی‌تری ازسوی دانشجویان مواجه شود. آن هم در شرایطی که هنوز چندماهی بیشتر از آن روزی نگذشته که پزشکیان به‌عنوان تنها کاندیدای اصلاح‌طلب انتخابات زودهنگام ریاست‌جمهوری در نشست انتخاباتی و به‌نسبت پرحرارتی شرکت و سخنرانی کرد که در واپسین روزهای خردادماه امسال، به‌همت دانشجویان و اعضای انجمن اسلامی دانشگاه تهران در سالن شهید چمران دانشکده فنی این دانشگاه برگزار شد؛ نشستی که قاطبه ناظران و تحلیلگران سیاسی بر این باورند که اگر نگوییم به‌لحاظ تاثیرگذاری بر افکار عمومی و به‌اصطلاح گرم کردن تنور تقریبا منجمد انتخابات تابستان 1403، از هر رویداد و گردهمایی انتخاباتی که پیش و پس از آن برگزار شد،‌ مهم‌تر و موثرتر بود، بی‌تردید می‌توانیم بگوییم که آنچه دانشجویان دانشگاه تهران در آن بزنگاه خاص زمانی برای کارزار و ستاد پزشکیان کردند، لااقل نخستین اقدام و رویداد مهمی بود که فضای رخوت‌ناک هفته‌های منتهی به انتخابات را تا حدودی دگرگون کرد.
آنچه اما در جریان نشست روز گذشته همین دانشگاه رقم خورد، باوجود آنکه هم دست‌کم شماری از همان دانشجویان عضو انجمن اسلامی دانشگاه تهران حاضر بودند و هم البته مسعود پزشکیانی که این‌بار، نه صرفا به‌عنوان یکی از چند کاندیدای ریاست‌جمهوری، بلکه مشخصا به‌عنوان رییس‌جمهور قانونی مملکت حضور داشت، از جهاتی با میتینگ انتخاباتی روزهای پایانی خردادماه متفاوت بود. البته دانشجویان حتی در آن میتینگ انتخاباتی نیز اصرار داشتند که با امید واهی مقابل پزشکیان نایستند؛ بلکه آمده بودند از هزار و یک مشکل و گرفتاری ملت و مملکت بگویند و از مسعود پزشکیان که عملا تنها کاندیدای متفاوت انتخابات ریاست‌جمهوری است، بخواهند صریح و دقیق به آنان پاسخ بدهد. با این همه اما آنچه در جریان نشست دیروز و مشخصا لابه‌لای سطور و بین‌سطور انتقادهای دانشجویان به چشم می‌‌آمد، این بود که انگار چندنفری از حضار، آمده بودند که دادوقال کنند. آن‌هم در حالی که اصولا مراسمی که در آغاز سال تحصیلی و مشخصا به همین منظور برگزار می‌شود، کمتر این امکان فراهم می‌شود که از مباحث سیاسی صحبت شود و معمولا جای این دست مباحث، روز دانشجو است که 16آذرماه هر سال برگزار می‌شود؛‌ نکته‌ای که ازقضا رییس‌جمهور نیز وقتی با موج اول اعتراضات دانشجویانی مواجه شد که مشخصا از اینکه به آنان فرصت اظهارنظر داده نشده، گلایه داشتند، مطرح کرد. او البته از این نیز فراتر رفت و از دانشجویان معترض خواست باتوجه به وقت اندک، یک نفر را از میان خود انتخاب کنند تا به نمایندگی از باقی هم‌دانشگاهی‌هایش صحبت کند.
عجیب‌تر آنکه این التهابات درست وقتی کلید خورد که ساعتی از آغاز مراسم گذشته بود و وزیران علوم و بهداشت نیز هرکدام چنددقیقه‌ای در جمع دانشجویان و دانشگاهیان سخنرانی کرده بودند تا بالاخره نوبت به نطق رییس‌جمهور برسد. اما وقتی نوبت به پزشکیان رسید، این، آن چند دانشجوی معترض بودند که از اینجا و آنجای سالن شروع به سخنرانی کردند و از آنجا که میکروفونی هم پیش‌روی‌شان نبود، تا توانستند فریاد کشیدند!
با این همه اما پزشکیان بلافاصله در واکنش به این تشنج سعی کرد فضا را آرام کند. او که ابتدا تاکید کرد «دانشجو که شلوغ نمی‌کند»، در ادامه گفت: «بگذارید من حرفم را بزنم، بعد ببینم چی می‌شود؛ جلسه را به‌هم نزنید! اگر می‌خواهید به‌هم بزنید، ما برویم، شما حرف بزنید!»
رییس‌جمهور همچنین با تاکید بر اینکه برای شنیدن مطالبات دانشجویان در فرصتی دیگر به دانشگاه می‌آید، از دانشجویان خواست که یک نفر را انتخاب کنند تا به ‌نیابت از دیگر دانشجویان صحبت کند. جالب آنکه بلافاصله پس از طرح این پیشنهاد رییس‌جمهور، رییس بسیج دانشجویی دانشگاه تهران خود را به جایگاه رساند و پزشکیان هم تریبون را به او داد و خود با ترک سن، روی یکی از صندلی‌های پایین نشست تا به صحبت‌های این دانشجوی معترض گوش کند. این در حالی بود که این دانشجوی بسیجی با اشاره به نامه‌ای که به‌گفته او از سوی بسیج دانشگاه تهران و جامعه اسلامی دانشگاه تهران تقدیم رییس‌جمهور شده و متعاقبا ازطریق وزیر علوم، رییس دانشگاه و نماینده رهبری در دانشگاه نیز پیگیری‌هایی به عمل آمده تا مشخصا در همین مراسم آغاز سال تحصیلی به دانشجویان برای اظهارنظر تریبون داده شود. این دانشجو در ادامه گفت:‌ «بر سر در دانشگاه نوشته شده «خدا لعنت کند دست‌هایی را که می‌خواهند از دانشگاه‌ها سیاست‌زدایی کنند»؛ این حرف رهبری است. از دانشگاه سیاسی صیانت کنید. دانشجویان حذف شدند. یک ماه است که آقای سیمایی به ما فرصت جلسه نمی‌دهند. بعد از برنامه در میان دانشجویان بیرون سالن بیایید و با آنها صحبت کنید و به ما قول بدهید برای مراسم 16 آذر این رویه را اصلاح کنید!»
اما حتی وقتی صحبت‌های رییس بسیج دانشجویی نیز به اتمام رسید، باز امکان سخنرانی برای رییس‌جمهور فراهم نشد؛ چه آنکه تنها دقایقی بعد از آنکه پزشکیان صحبت‌هایش را آغاز کرد، یکی دیگر از حضار بلند شد و با صدای بلند مطالبی بیان کرد که البته این بار پزشکیان از او به‌خاطر به‌هم زدن نظم جلسه انتقاد کرد و گفت: «لطفا بنشینید و اجازه دهید حرف بزنم؛ قرار نبود که شما حرف بزنید. شمایی که نمی‌توانید نظم را مراعات کنید، یعنی ما هنوز به این فهم و آگاهی نرسیدیم که در چارچوب برنامه رعایت کنیم. یک جلسه بگذارید کارمندان تا حرف‌هایشان را بزنند. هم جلسه را به هم زدی و هم داد می‌زنی. بنشینید تا من حرفم را بزنم.»
به هر تفسیر وقتی این حواشی به اتمام رسید، فرصتی فراهم شد تا رییس‌جمهور نیز چند کلامی صحبت کند. او که در این سخنرانی نیز بار دیگر تاکید کرد «هر جناح و دسته‌ای که حرف درست را بیاورد موظف هستیم، بپذیریم»، در ادامه گفت: «در برابر حرف درست ایستادن ظلم است. ما باید بهترین مسیر را برای حل مشکل پیدا کنیم.» او گفت: «اگر امیدی به آینده کشور داریم، وابسته به دانشگاه است. البته صنعتگران و تولیدکنندگان هم بال بزرگی هستند.» او اضافه کرد: «نگاه بنده این است که دانشگاه و دانشگاهیان کشور را در قله علم و تکنولوزی قرار دهند.»
رییس‌جمهور با تاکید بر اینکه «هیچ‌کس جز ما قرار نیست مشکلات را حل کند»، گفت: «به دنبال پول و مقام و اسم نبودیم؛ آنچه که به دنبال آن هستیم و از دانشجویان و استادان نیز انتظار داریم، گره‌گشایی گره‌ها و مشکلات است. کسی که ذهن خلاق دارد و انگیزه دارد، می‌تواند موفق شود.» او با تاکید بر دستیابی به جایگاه نخست منطقه گفت: «به‌عنوان یک ایرانی وقتی می‌بینم خارجی‌ها در چه نقطه‌ای هستند، برایم افت دارد. می‌گویم چرا باید آنها آنجا باشند، ما اینجا باشیم؟! من اگر توان و علم و مهارتی دارم، برای مردم من است و باید کاری کنم که مردم ما به جایی برسند که از هیچ شهروند کشور دیگری کمتر نباشیم. ما از کسی کمتر نیستیم.»
پزشکیان همچنین در بخشی از سخنانش مطالباتی را خطاب به دانشجویان مطرح کرد و ازجمله گفت: «به‌ جای اینکه در کلاس بنشینید، بروید پروژه بگیرید و مشکل را حل کنید.»
او در ادامه تصریح کرد: «دل‌مان می‌خواهد بهترین کلاس و بهترین روش آموزشی و بهترین روش ارزیابی را داشته باشیم و اکنون به‌دنبال آن هستیم.» رییس‌جمهور با تاکید بر اینکه «دولت هوای استادان و کسانی را که در مملکت تلاش می‌کنند، خواهد داشت»، گفت: «هر کاری بتوانیم برای اصلاح وضعیت این عزیزان خواهیم کرد. ما می‌توانیم از دیگران بهتر باشیم و حداقل پایین‌تر نباشیم. من از گفت‌وگو باکی ندارم. فرصت بگذارند، می‌آیم صحبت می‌کنیم. حرف منطقی را با جان و دل می‌پذیریم و اگر هم حرفی غیرمنطقی مطرح شد، توضیح می‌دهیم.» پزشکیان در پایان تاکید کرد: «ما می‌خواهیم کشورمان به جایی برسد که در چشم‌انداز مشخص شده؛ ما می‌توانیم با استادان و دانشجویان تمام مشکلات کشور را برطرف کنیم!»