ریاست محترم اداره پست!

پرویز ملک‌مرزبان
سال۱۳۴۶ بود. دیپلم فنی در رشته برق را از هنرستان فنی تهران خیابان قوام‌السلطنه گرفته بودم و می‌خواستم وارد دانشگاه شوم. چون دیپلمم فنی بود محدودیت انتخاب دانشگاه داشتم و فقط می‌شد در تهران و مراکز استان‌ها شرکت کرد. کنکور در آن زمان به صورت هماهنگ و یکپارچه نبود و هر دانشکده‌ای زمان خاصی امتحان ورودی برگزار می‌کرد‌. ابتدا در تهران امتحان دادم و تا جواب بدهند در چند شهرستان از جمله اصفهان و شیراز نیز ثبت نام کردم. هزینه ثبت‌نام ۵۰ تومان بود نه ۵۰ هزار تومان، ۵۰۰ ریال یعنی قیمت یک عدد نان بربری بدون کنجد، خلاصه کنم تهران قبول نشدم ولی اصفهان قبول شدم، به اداره پست تهران که مدارکم را برای ثبت‌نام در شیراز روز قبل پست کرده بودم مراجعه و درخواست کردم که پول و مدارکم را مسترد کنند زیرا پشیمان شده‌ام، مامور پشت باجه اداره پست گفت باید کتبا تقاضا کنید و شفاهی نمی‌شود، قلم و کاغذی به من داد که تقاضایم را در آن بنویسم. هرچه به مغزم فشار آوردم که چگونه این تقاضا را بنویسم چیزی به مخیله‌ام خطور نکرد، به ناچار روی ورقه کاغذ نوشتم پولی را که دیروز داده‌ام امروز می‌خواهم و کاغذ را به متصدی پست دادم، عینکش را جابه‌جا کرد و نگاهی به نوشته من انداخت و سرش را از روی کاغذ بلند کرد و به من خیره شد، همچون نگاه عاقل اندر سفیه با مکث گفت تو دیپلمه هستی گفتم بله، گفت خاک بر سر اون مملکتی که تو دیپلمه‌اش هستی. ناگهان انگار آب سردی رویم ریخته باشند متوجه شدم که چقدر دیپلمه‌های فنی از نظر ادبیات فارسی بی‌سوادند زیرا کمترین واحد درسی ادبیات در هنرستان‌های آن زمان را پاس می‌کردند و کمتر به آن اهمیت می‌دادند‌. همه تلاش برای بالا بردن توان فنی هنر‌جویان به کار می‌رفت. کاغذ دیگری به دستم داد و گفت بنویس ریاست محترم اداره پست ناحیه تهران اینجانب………