زنانی که مسوول زاییدن کودکان در سازمان گدایان هستند

مجید ابهری، آسیب‌شناس و رفتارشناس اجتماعی در کارگاه آموزشی نقش سازمان‌های مردم‌نهاد در پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی که با محوریت کودکان کار و خیابان تشکیل شد، اظهار کرد: والدین کودکان خیابانی به چند دسته تقسیم می‌شوند. اغلب این کودکان بدون والد یا تک‌والد یا به همراه نامادری یا ناپدری زندگی می‌کنند، برخی از آنها نیز با وجود اینکه خانواده دارند اما بدسرپرست هستند یا والدین معتاد، گدا یا از‌کارافتاده دارند.
به گزارش ایسنا، وی با بیان اینکه هنجارشکنی یا زیر پا گذاشتن ارزش‌های اجتماعی، سرآغاز آسیب‌های اجتماعی است، عنوان کرد: برخی کودکان در خانواده‌های مافیای گدایی به سر می‌برند. تمام افراد این خانواده‌ها گدا هستند و عضو شبکه سازمان‌یافته گدایان محسوب می‌شوند.
ابهری ادامه داد: طبق تعریف یونیسف، افرادی که به سن قانونی نرسیده و به کار گمارده می‌شوند، کودکان کار هستند. شاید همه ما فکر کنیم کودکان سر چهارراه‌ها که مشاغل کاذب دارند، کودکان کار هستند اما در واقع اغلب کودکان کار دیده نمی‌شوند چراکه آنها در کارگاه‌های زیرزمینی و قاچاق مانند کارگاه‌های صابون‌سازی، ریخته‌گری و… مشغول به کار هستند.
وی با بیان اینکه معمولا کودکان کار دوره جوانی خود را نمی‌بینند و از مرحله کودکی به پیری می‌رسند، ادامه داد: این کودکان مرد خانواده و مظلوم‌ترین مخلوق خداوند هستند. با وجود کار سخت، نصف حقوق یک بزرگسال را دریافت‌ می‌کنند، هیچ پوشش بیمه‌ای یا درمانی ندارند و اغلب مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند.
به گفته او، ۸۷ درصد کودکان کار دچار بیماری‌های ارتوپدی، ریوی و ناراحتی‌های پوستی هستند و اکثر این افراد به دلیل بیماری قبل از ۴۰سالگی فوت می‌کنند.
ابهری با بیان اینکه کودکان کار دارای مشاغل واقعی هستند اما کودکان خیابانی مشاغل کاذب دارند، عنوان کرد: یکسری از کودکان خیابانی دارای مشاغل پوششی هستند و در اصطلاح زیر پوشش برخی مشاغل مانند گل‌فروشی، شیشه‌پاکنی و…، تکدی‌گری می‌کنند؛ آنها عضو مافیای تکدی محسوب می‌شوند و روزانه درآمدی بین ۵۰ تا ۴۰۰ هزار تومان دارند.
وی تصریح کرد: شهر اراک دارای بافت فرهنگی نامتجانس است و به علت کارگری بودن، از اقصی‌نقاط کشور در این شهر زندگی می‌کنند. اغلب متکدیان اراک فصلی هستند، یعنی در هر فصل در یکی از شهرها به فعالیت می‌پردازند، مثلا فصل بهار در شیراز یا تابستان در شمال زندگی می‌کنند.
ابهری اظهار کرد: گروهی از کودکان خیابانی بزهکار، جیب‌زن، زاغ‌زن و… هستند. بیشتر این کودکان به عنوان وسایل دزدی استفاده می‌شوند، ۵۰ تا ۷۵ درصد از دزدی‌های لوازم خودرو، توسط این کودکان انجام می‌شود. این کودکان بزهکار، مدرسه جیب‌بری دارند و در آنجا انواع و اقسام آموزش‌ها را می‌بینند.
وی در ادامه درخصوص سازمان گ.ت.ت که مخفف سازمان گدایان تهران و توابع است، صحبت و تاکید کرد: هشت سال پیش با صرف ۲۵ میلیون هزینه در مورد این سازمان، اطلاعاتی کسب کردم. معمولا سازمان‌های گدایی دارای هفت سرپل یا پدرخوانده هستند. یکی از وظایف این سازمان تعریف جغرافیای گدایی برای متکدیان است. در شهر تهران هیچ گدایی نمی‌تواند خارج از محدوده جغرافیایی تعیین شده به گدایی بپردازد. همچنین تعیین سرقفلی برای اماکن شلوغ، از دیگر وظایف این سازمان است.
ابهری ادامه داد: در سازمان گ.ت.ت، زن‌هایی وجود دارند که مسوول زاییدن کودکان هستند. هر زن حداقل ۱۲ کودک دارد و آنها را برای گدایی اجاره می‌دهند. بهای اجاره کودکان معلول بیشتر است. بنابراین این زن‌ها با خوردن قرص و دیگر اقدامات، سعی می‌کنند کودکان معلول به دنیا آورند.
وی با بیان اینکه در دنیا جوان‌ترین معتادان متعلق به کشور ما هستند، عنوان کرد: به منظور استفاده از کودکان برای گدایی به آنها تریاک می‌خورانند و در نتیجه این کودکان معتاد می‌شوند. مطالب یادشده بخش کوچکی از رویدادهایی بود که در جامعه در حال رخ دادن است و بیان آن برای این منظور بود که بدانیم در آسیب‌های اجتماعی با چه قشرهایی مواجهیم.
ابهری گفت: ۷۵ تا ۸۰ درصد کودکان کار و خیابانی‌، از مهاجران بیگانه هستند که از پدر و مادرهایشان دزدیده یا اجاره یا خریداری شده‌اند. ۲۰ درصد این کودکان ملیت ایرانی دارند، همچنین غالب این کودکان بزهکاران آینده محسوب می‌شوند بنابراین در بخش کودکان کار باید به صورت هدفمند، این افراد شناسایی شوند و حمایت از کودکان کار واقعی و حمایت از خانواده‌های آنان در اولویت قرار گیرد.
این مشاور ضمن بیان شرایط ناگوار معیشتی این کودکان بیان کرد: کودکان خیابانی علاوه بر ایجاد ازدحام و ترافیک در خیابان، منبع متحرک میکروب و ویروس هستند، همچنین الگویی منفی برای سایر کودکان محسوب می‌شوند بنابراین باید این کودکان از سطح شهر جمع شوند و با شناسایی خانواده‌هایشان در راستای کمک به آنها اقداماتی انجام شود. حمایت از خانواده این کودکان صحیح‌ترین راه حمایت از این کودکان است.
وی با اشاره به اقدام ارزنده دولت دوازدهم در‌خصوص اشتغال به تحصیل کودکان بی‌هویت بیان کرد: با توجه به اینکه غالب کودکان کار و خیابانی مهاجران بیگانه هستند، شناسایی خانواده‌های آنان ممکن نیست بنابراین این کودکان باید جمع‌آوری شوند و به درمان، بهداشت و آموزش آنان رسیدگی شود.
ابهری با بیان اقدامات ارزنده شهر تبریز برای ریشه‌کن کردن گدایی افزود: باید با فرهنگ‌سازی مردم را متقاعد کنیم که صدقه و زکات خود را از راه درست به نیازمندان اهدا کنند، چنانچه دیگر به گداها پول ندهند، کار و کاسبی آنها تعطیل خواهد شد. در واقع ایجاد تشکل‌های مردمی می‌تواند بسیاری از مشکلات کودکان کار و خیابانی را برطرف کند. این تشکل‌ها با شفاف‌سازی امور مالی و عدم دخالت در امور سیاسی می‌توانند اعتماد مردم را به منظور مشارکت جلب کنند. در حال حاضر از بین ۴۰۰ هزار تشکل مردمی تنها پنج تا ۱۰ تشکل، فعال هستند و مابقی هیچ فعالیتی ندارند.
ابهری خاطرنشان کرد: باید کودکان کار و خیابانی هرچه زودتر جذب شوند و با بازپروری، آلام و دردهای وارده به آنها درمان شود تا در آینده شاهد بزهکاری‌های گسترده از جانب آنها نباشیم.
وی با بیان اینکه در حال حاضر آموزش‌و‌پرورش برای هر ۱۵ دانش‌آموز یک ساعت مشاوره دارد، عنوان کرد: مشاوره برای کودکان الزامی است تا آنها مورد غربالگری قرار گیرند، همان‌طور که کودکان اوتیسمی و بیش‌فعال در سطح مدارس شناسایی می‌شوند باید تمهیداتی اندیشیده شود تا کودکان همجنس‌گرا، دوجنسی و… نیز شناسایی شوند. همچنین در اراک ۳۰۰ کودک در حوزه تی‌اس وجود دارند که این افراد بیمار محسوب می‌شوند و برای درمان آنها باید اقداماتی اساسی صورت گیرد.
ابهری تصریح کرد: تعدد مراکز تصمیم‌گیری و تنوع در قوانین و آیین‌نامه‌ها، از جمله موانع جذب کودکان خیابانی است. همچنین ایجاد شبه‌خانواده یا مشارکت خانواده‌ها در همکاری مراکز نگهداری کودکان کار، می‌تواند اقدامی مثمرثمر برای احیای این کودکان باشد.